چند سالی است که رژیم جمهوری اسلامی در روز اول ماه مه تظاهرات و راهپیمائی و میتینگ سازمان می دهد،دقیقا به این منظور که مراسم کارگری مستقل کارگران را لوث کند و آن را از محتوای رادیکالیزمش تهی کند.
رژیم جمهوری اسلامی این آکسیون را مستقیما در خدمت اهداف سیاسی خود میگیرد.گاه در ظاهر صحبت بر سر روز کاگر است و برای خالی نبودن عریضه در این باب هم سخنرانان دولتی خطبه هایی میخوانند،اما کل مراسم جهت گیری صریحا متفاوتی دارد.مثل حمایت از کارفرمایان و اقناع کارگران در شرایطی که در آن قرار دارند.
رژیم جمهوری اسلامی حاضر است تعطیلی روز کارگر را خودش با بوق و کرنا اعلام کند،حتی ممکن است حاضر شود با وجود تعطیل کردن کار،دستور پرداخت مزدها را هم صادر نماید،اما همه اینها مشروط به شرکت کارگران در تظاهرات اسلامی است که دولت از پیش،از جمله برای تحت الشعاع قرار دادن تجمعات روز کارگر،سازمان داده است.
رژیم جمهوری اسلامی امسال با بحران سیاسی و اقتصادی که در آن غرق شده است،و از ترس اینکه کارگران اول ماه مه را به روز اعتراض علیه رژیم و حاکمیت سیاهش تبدیل کنند،در یک حرکت عوامفریبانه و از پیش سازمان داده شده به جای روز کارگر هفته کارگر را تعیین کرده است.
رژیم جمهوری اسلامی در طول این یک هفته که به نام هفته کارگر تعیین کرده است،از طریق ابزار و دم و دستگاههای دولتی اش برای برگزاری مراسم دلبخواه و ارتجاعی اش که هم مطلوب خود رژیم و هم کارفرمایان باشد زمینه چینی و برنامه ریزی کرده تا در روز اول ماه مه هیچ نشانی از اعتراض و خواست و مطالبات بر حق و رادیکالشان بر جای نمانده باشد و این مراسم را هم به خوبی و خوشی از سر بگذراند.
شوراهای اسلامی و خانه کارگر احتمالا این خیمه شب بازی قدیمی را امسال در پی بحران اقتصادی که سرمایه داری در آن گرفتار شده،با حرارت بسیار زیادتری اجرا خواهند کرد که با چراغ سبزی که دولت به آنها می دهد کارخانه را علیرغم میل کارفرما به خاطر روز کارگر!به تعطیل بکشاند،رهبر اعتراض برای وصول دستمزدهای کارگران مستضعف بشوند و کارگران را جسورانه در پی یک مبارزه پیروزمند!سوار سرویس ها کنند و به میدان شهدا گسیل دارند،قاطی کفن پوشان سپاه محمد جا بزنند،تا دوباره از طریق کارگر پناهی مزورانه،قاپ کارگران ساده اندیش را بدزدند و کارگران رام شده و فریب خورده را،کت بسته به چاکری حکومت سرمایه داران ببرند.
بگذارید برای روشن شدن بیشتر ماهیت ضد کارگری این رژیم سرمایه،برنامه های تعیین شده امسال هفته کارگرشان را نگاه کنیم تا مشخص شود که روز اول ماه مه برای حکومت جهل و خرافه چه مفهوم و جایگاهی دارد و عمق ارتجاع و خرافه پرستی و ضد کارگری این رژیم را در آستانه اول ماه مه در یابیم.
{روز اول، روز تجدید پیمان با آرمانهای خمینی را نام نهاده اند. برنامه اصلی این روز در تهران حضور کارگران بر سر قبر خمینی و در شهرستانها دیدار با امامان جمعه خواهد بود. روز دوم روز کارگر زن نامگذاری شده است. روز جهانی کارگر که نماد همبستگی طبقه کارگر مستقل از رنگ و جنس و نژاد و ملیت است در پروژه روز کارگر جمهوری اسلامی به ابزار تفرقه تیدیل میشود. محتوای برنامه های این روز را هم دفتر امور زنان نهاد ریاست جمهوری که از جمله ضد زن ترین مراکز رژیم است تعیین می کند. روز سوم روز خدمت به قانون کار است. در این روز نمایندگان کارگران و کارفرمایان اجتماع مشترک برگزار میکنند و در جشنواره خدمت به قانون کار تعهد دو طرف به این قانون ضد کارگری را مورد تاکید قرار میدهند و به این مناسبت نشان خدمت به کارگران و کارفرمایان نمونه داده میشود. روز چهارم روز تجدید پیمان با ولایت خامنه ای نامگذاری شده است. در این روز باصطلاح نمایندگان کارگران در تهران با خامنه ای و در شهرستانها با نماینده ولی فقیه دیدار خواهند کرد. روز پنجم روز کارگران جوان و پیمانی است. در این روز هم قرار است قراردادهای موقت و سفید امضا که امنیت شغلی را از کارگران سلب کرده است، بعنوان یکی از دست آوردهای کارگران تقدیس شود. روز ششم روز کارگران و معنویت نامگذاری شده است. در این روز که مصادف با روز جمعه است، کارگران دسته جمعی در نماز جمعه در تهران و شهرستانها شرکت می کنند و مسابقات قرآن توسط “دارالقرآن” خانه کارگر برگزار می شود. پس از این مقدمه چینی های شش روزه است که به روز جهانی کارگر می رسیم. در این روز هم مطابق این برنامه نمایندگان خانه کارگر و مقامات دولتی از قبیل فرمانداران و نمایندگان محلی مجلس اسلامی سخنرانی خواهند کرد. در پایان مراسم این روز مطابق برنامه از قبل تعیین شده، کارگران به دیدار خانواده کشته شدگان و معلولین جنگ می روند. رژیم همچنین ترفندهای مختلفی را برای کشاندن کارگران به اینگونه مراسم ها که ترکیبی از فریب و نیرنگ و تهدید و فشار می باشد را در نظر گرفته است.(۱)
در مقابل این مسخره بازی های رژیم، کارگران نباید در این نمایشات نفرت انگیز و ارتجاعی قدم بگذارند.هیچ نوع پشتیبانی از این رژیم ضد کارگر و ضد مردم مجاز نیست،اقدامات شوراهای اسلامی و خانه کارگر را باید به ویژه در این زمینه به شدت افشا و خنثی کنیم.هر نوع تلاش و استدلال برای حمایت از سیاست ضد کارگری این جنایتکاران باید با ابراز خشم و نفرت آشکار کارگران پاسخ بگیرد.
در روز اول ماه مه هر نوع مراسم دولتی و فرمایشی، بعنوان اقدامی برای به شکست کشاندن تظاهرات و تجمعات مستقل کارگران تحریم شود.آنجا که این رژیم صحنه گردان باشد،هیچ صحبتی از منافع کارگران و احقاق حقوق بر حقشان نمی تواند در بین باشد.
برای اینکه تحریم بطور جدی بتواند عملی شود اولا باید امکان عرض اندام کردن را از قبل،از شوراهای اسلامی و خانه کارگر سلب کرد.بحث تعطیلی و پرداخت مزدها در روز کارگر و حتی تلاش علنی برای برگزاری مراسم در این روز باید توسط کارگران مبارز آغاز شود.نباید شوراهای اسلامی و خانه کارگر ها میدان پیدا کنند که با علمدار شدن در این قسمت آغازین کار،فرصت کشاندن کارگر تا انتهای راهشان را بدست بیاورند.
اگر کارگران مبارز،حرکت کارگری برای تعطیلی و مراسم ویژه کارگری را براه بیاندازندشوراهای اسلامی و خانه کارگر فقط می توانند در موضع اپوزیسیون قرار بگیرند و این کار شانس آنها را برای کشاندن کارگران زیر علم رژیم بسیار کاهش میدهد و بر عکس اگر اولین فراخوانهای مربوط به تدارک روز کارگر توسط شوراهای اسلامی و خانه کارگر عرضه شود آنگاه کارگران مبارز و برگزاری مراسم مستقل کارگری در شرایط دشواری قرار خواهند گرفت.
باید ذهن کارگران را در روابط محفلی و تشکل های مستقل خود به لزوم تحریم مراسم دولتی از پیش آماده کرد و در باره عکس العمل صحیح در قبال این دعوت خانه کارگر ها و چگونگی خنثی کردن انها از پیش برنامه داشت.
اینکه اول ماه مه تعطیل است را همه کارگران باید با قاطعیت از پیش بدانند و قولهای لازم را برای تعطیل کردن عملی،از قبل به یکدیگر داده باشند.معقول ترین تصمیم که باید حمایت کارگران را برای به اجرا در آوردن قاطع آن از پیش جلب نمود اینست که هیچکس در روز کارگر اصلا در محل کار حاضر نشود.در این صورت دیگر در چنگ حصار کارخانه و نگهبانی و رفت و امد سرویس ها و کنترل کارفرما و رجز خوانی های عوامل دولت نخواهیم بود و به این ترتیب ریسک کشانده شدن به میدان مراسم دولتی به شدت کاهش خواهد یافت .به این منظور باید از قبل با رفقای کاگر،محل های تجمع خودشان را در اول ماه مه تعیین کرده باشند.مثل همیشه اتفاق و وحدت عمل کارگران و پایبندی شان به قولهایی که به یاران خود داده اند هر گونه مقابله یا اقدام تنبیهی را از سوی کارفرمایان بی اثر و بی نتیجه خواهد کرد.
برای به وجود آوردن این استحکام و و حدت نظر در بین کارگران و همچنین برای خنثی کردن توطئه های نهادهای اسلامی و دولتی،مصرا توصیه خواهد شد که از مجمع عمومی کارگران حداکثر استفاده بشود.جا دارد در صورتیکه اوضاع مناسب باشد از پیش بحث تدارک مراسم مستقل کارگری در روز کارگر را از کانال مجمع عمومی و تشکل های مستقل به راه بیاندازیم و با اتکا به قدرت کارگران و حضور آنها موانع کار را کنار بزنیم.
اگر روز اول ماه مه هیچ کس به کارخانه و محل کار نرود و در عوض کارگران با خانواده هایشان بسوی محل های گردهمایی خودشان در نزدیک ترین میعاد گاه به محل سکونتشان براه بیفتند،آنوقت دیگر یک چیز مسلم است و آن اینکه در مراسم فرمایشی دولتی و در اتوبوسها آماده شده توسط انجمن های اسلامی کار پرنده پر نخواهد زد و نیمی از اکسیون مستقل کارگری در اول ماه مه با موفقیت به اجرا در آمده است.
(۱)برگرفته از گفتار روز تلویزیون کومه له.