در شرایطی به استقبال اول ماه مه میرویم و آنرا گرامی میداریم که: اولین حکومت شورایی کارگری در پاریس توسط بورژوازی حریص قدرت و استثمار ونیروهای ارتجاعی که تحمل برابری انسانها را نداشتند به خاک وخون کشیده شد اما هرگز نتوانستند آگاهی به همبستگی بین المللی را از بین ببرند. از آن به بعد کارگران برای باز پس گرفتن حکومت کارگری در سراسر دنیا به هر شیوه ممکن به میدان مبارزه آمده اند تا حکومت تصرف شده خود را از زیر چنگ بورژوازی و سرمایه داران مفتخور وانگل صفت رها سازند.
نظام سرمایه داری با استفاده کردن از تجارب و متخصصین خدمتگذار حفظ نظام سرمایه برای مقابله با شور و شوق و موج عظیم سوسیالیستی خواهی کارگران و جنبش آزادیخواهی، هر چند سال یکبار دچار بحرانهای دست ساخت سیاسی، اقتصادی میشود حکومت های قدرتمند سرمایه داری با کسب تجربه از محافظین سرمایه برای نجات خود ازاین بحرانهای دست ساخت شروع به بیکار نمودن کارگران در انواع شرکت ها و کارگاها وکارخانه ها میکنند تا خود را از دست مبارزه بی امان طبقه کارگر به رهانند و تلاشهای رذیلانه سرمایه داران در این راستا حربه ایست که آنها بدان چنگ میزنند تا هرچه بیشتر سرمایه خود را تضمین بخشند. این درحالی است که تمام نیازمندیهای مادی و لزومات زندگی تمام بشریت متمدن محصول رنج و تلاش فکری و فیزیکی شبانه روزی ما کارگران است اما کارگران مالک دسترنج خویش نیستند به عبارت دیگر نیروی ما کارگران تامین کننده سوخت تمام موتور های متحرک زندگیست پس این امکان هست که تمام موتورهای حیات بخش نظام سرمایه داری را با خودآگاهی سیاسی واتحاد عمل اینترناسیونالیستی کارگری متوقف کرد.
اما برخلاف واقعیت ها بنا به خاطرعدم حزب واقعی کارگران و سازش های پنهان و آشکار بعضی از رهبران اتحادیه های کارگری با نمایند گان دولت های سرمایه داری ونظام موجود، سرمایه داران با سو استفاده کردن از آن سازش ها، کارگران را از بکاربردن مکانیزم کامل خود آگاهی و اتحاد عمل برای رهایی از فقر و استثمار که شایسته ما نیست دور نگهداشته اند وتنها چیزی که برما کارگران تحمیل شده است: راه اندازی جنگ های تجاری و ارتجاعی، جنایت، گرسنگی، فقر وفقرمطلق، بیکاری اجباری، گرانی، اعتیاد، کارتون خوابی، تن فروشی، فساد وفحشا، ناامنی شغلی،سرکوب و خفقان، سلب هرنوع آزادی ، نبود بیمه بیکاری وتامین نیازهای پزشکی ودرمانی، جلوگیری و ممانعت از تشکل های مستقل کارگری که در نطفه ضد سرمایه داری هستند و همچنین دستگیری، زندان، شکنجه، ربودن و سربه نیست کردن واعدام رهبران و فعالین جنبش کارگری و… این موارد بخشی کوچکی از هدایای نظام سرمایه داری از جمله حکومت دین سالاری جمهوری اسلامی ایران است که برای طبقه کارگر ودیگر آزادیخواهان ارزانی داشته است.
حالا چندین درجه بالاتر از این هدایا که سرمایه دارن با نظام وقوانین شان برای ما کارگران و دیگر ستمدیدگان جامعه روا میدارد استفاده کردن از وجود ما کارگران و خانواده هایمان در جنگهای تجاری وارتجاعی ، تجاوز و چپاولگری و گوشت کردن مال ومنال در لوله های توپ و تانگ در راستای غارتگری، اهداف شوم ترورستی، برای تامین زندگی لذت بخش، و همچنین با در نظر گرفتن و استفاده از نیروی کار ارزان ما کارگران برای ساخت و ساز بهترین و مجلل ترین کاخ ها و ساختمان های محکم و دوخت و دوز بهترین و گران بهاترین لباس و زیور آلات پر زرق وبرق برای گردشگری و سفرهای توریستی و … با در نظر گرفتن حفاظت از امنیت و آسایش شبانه روزی از ثروت وسامان بورژواها وسرمایه داران، اینها بخش دیگری از برکات خداگونه نظام سرمایه داری است که با هزار منت بر ما کارگران ارزانی داشته اند.
امسال در شرایطی به استقبال اول ماه مه میرویم که طبقه کارگر در گوشه ای از جهان به نام ایران بیش از یک سده است با انواع و اشکال مختلف مبارزه خود را علیه نظام سرمایه داری رنگارنگ شروع کرده است ومبارزه کارگران بازتاب جهانی به خود گرفته و زبانزد مجامع بین المللی بخصوص طبقه کارگر قرار گرفته است . بعد از مبارزه طولانی طبقه کارگر، بلاخره انقلاب سال ۵۷ در ایران با فداکاری و از جان گذشتی واعتصابات تاثیر گذار کارگران به پیروزی رسید این انقلاب شکوهمند توسط بورژوازی و مرتجعین دین پرور یعنی متخصصین تزریق ویروس ایدز فکر( مذهب ) به دلیل کم تجربه گی کارگران ودر راس آن خیانت های احزاب وگروه ها وسازمانهای بورژوازی و خردبورژوازی که زیر نام چپ وکمونیست خود را پنهان کرده بودند ماهیتا پشت سر بورژوازی و مرتجعین دین پرور قرارگرفته و با کمک و همیاری آنها انقلاب غضب و مصادره گردید.
جمهوری سرمایه داری ایران از روز تصرف و مصادره انقلاب و تحمیل حکومت دینی به جامعه ایران تا امروز با کلیه قوانین ارتجاعی و توطئه سرکوب سیستماتیکیش جلو همه فعالیت های ما کارگران را سد کرده است هرچند اول ماه مه در ایران یک جرم سیاسی محسوب میشود اما اول ماه مه نماد چشمگیری داشته است و کارگران با زیر پا گذاشتن کلیه قوانین و مقررات مذهبی و ضد کارگریش ده ها و صدها و هزاران تجمع و اعتراض و تحصن و اعتصاب راه انداخته اند با اینکه نیرو های سرکوبگر رژیم جمهوری اسلامی ایران کارگران خاتون آباد و کارگران دیگر نقاط ایران را غلتان خون کردند اما کارگران بدون هیچ واهمه ادامه راه مبارزات برحقشان را پر رهروتر کرده اند.
علیرغم تمام موانع های که بر سر راه طبقه کارگر بوده است دستاوردهای قابل توجه و با ارزنده ای را کسب نموده اند اما یکی از عوامل اصلی و همیشگی که مانع پیشرفت طبقه کارگربوده تاکتیک احزاب، گروهها وسازمانهای کج رهبری بورژوازی وخردبورژوازی های روشنفکری به ظاهر چپ که به اصطلاح به نام چپ و کمونیست فعا لیت می نمایند است که باعث پسرفت و به شکست کشاندن جنبش کارگری در مبارزه سیاسی و اقتصادی و حضور در صحنه عملی شده است این احزاب و گروهها با استراتژی نئولیبرالی وبا سیاست های فریبکارانه در بهترین شرایط، هم در ایران و هم در خارج از ایران امتحان خودرا پس داده اند و هیچ ربطی به کمونیست وطبقه کارگر ندارند.
رفقا
طبقه کارگر اصلی ترین و حقیقی ترین صاحبان تمام امکانات مادی و ابزارهای تولیدی در تمام دنیاست پس چرا و تا کی بگذاریم حلقه های بردگی را بطور غیر طبیعی به یدک بکشیم ؟ بنظر ما بهترین علاج از بین بردن و همیشه به گور سپردن انواع واشکال زنجیرهای بندگی و بردگی، خودآگاهی، عزت نفس، اتحاد و خود متشکل کردن و دوری جستن ازاین گروه و سازمان و احزاب غیرضروری وبی مصرف است که سد راه مبارزه جنبش کارگری شده و به اصطلاح خود را قیم و عصا ی دست کارگران معرفی میکنند و در اینجا وآنجا و همه جا تمام کار و تلاش و فعالیت ودستاوردهای ما کارگران ودیگر آزادیخواهان را تصاحب و هرکدام به نفع سیاست های بورژوامابانه خود مصادره میکنند.
خوشبختانه چیزی که امیدوار کننده است امروز مثل دیروز نیست با بالا رفتن سطح آگاهی کارگران و حضور فعالین کارگری در صحنه سیاسی و پرتوانتر ظاهر شدن و مشارکت برای اقدام انقلاب علیه نظام سرمایه داری واز بین بردن استثمار وبرقراری جامعه آزاد و برابر، کارگران مبارزه طبقاتی جدیدتر و در ابعاد مختلف و وسیعتر در کارگاه و کارخانه و شرکت های بزرگ و کوچک شروع کرده اند که نظام سرمایه داری و بورژوازی را کم وبیش به وحشت انداخته است.
طبقه کارگر به لحاظ قدرت سیاسی و آگاهی به همبستگی طبقاتی رشد چشمگیری کرده است وهر جا تلاش کرده که شرایط زندگی و اقتصادی خود را بهبود بخشد خواست های سیاسی را مطرح نموده است پس لازم و ضروریست که کارگران با برنامه و سیاست و تئوری طبقاتی خود حزب مستقل کارگری را به رهبری خود کارگران بدون دخالتگری های احزاب بورژوازی و خردبورژوازی به وجود آورند.
رفقا
در این شرایط اولین چیزیکه لازم و ضروریست مبارزه برای ایجاد حکومت سوسیالیستی واقعی کارگری است چون امروز در ایران و جهان بار دیگر طبقه کارگر احتیاج به یک انقلاب کمونی و اکتبر دیگر دارد بیشک کلید رمز رهایی بشریت یعنی حکومت سوسیالیستی واقعی کارگری در دست و توان ما کارگران است حکومت سوسیالیستی واقعی کارگری بطور خلاصه یعنی ایجاد دمکراسی واقعی، تضمین تمام آزادی های فردی واجتماعی وسیاسی، فراهم نمودن و تضمین بخشیدن نان- کار- مسکن برای همه، آزادی و حق ایجاد حزب وتشکلهای سیاسی، صنفی ومدنی، برابری کردن وحقوق یکسان برای زن ومرد، از بین بردن و ریشه کن کردن مذهب که بزرگترین دشمن آزادی و پیشرفت جامعه انسانیست، ازبین بردن فساد، حمایت کردن و بیمه کردن و تحت پوشش قرار دادن بیمه رایگان برای تمام افراد جامعه، نزدیک کردن حقوق ودستمزد تمامی کارگران و کارمندان دولتی و ارتشی و … ، برسمیت شناختن تمام خواسته های ملی وقومی و…. ودر نهایت زمینه فراهم نمودن برای لغو مالکیت خصوصی و….
پیگیری و به کرسی نشاندن این خواسته های انسانی، یک خواسته حقیقی وحقوقی و طبیعی ما کارگران است مبارزه برای یک دنیای بهتر و زندگی انسانی است که حکومت سوسیالیستی واقعی کارگری خود را برپا داریم تا از شر بی عدالتی و نابرابری رهایی یابیم به غیر ازحکومت سوسیالیستی واقعی کارگری هیچ حکومتی تحت هر نام و لعاب کشیدن های رنگارنگ جوابگوی نیازهای ما کارگران و بشریت نخواهد بود. پیش به سوی خود آماده کردن برای ایجاد حکومت سوسیالیستی واقعی کارگری .
زنده باد اول ماه مه
زنده باد جنبش مستقل کارگری به رهبری خود کارگران
زنده باد حکومت سوسیالیستی واقعی کارگری
کارگران
اسماعیل خودکام
و
عبدالله خوشپیام( ابوبکرنانوا )
۲۰۱۰/۴/۲۴