اسد گلچینی
agolchini@yahoo.com
٨ مارس روز جهانی زن در ایران و برای جنبش برابری طلبی آن مساوی با مبارزه رادیکال و آزادی بدون قید و شرط زنان در جامعه و در همه شئون آن است. مبارزه تاکنونی زنان در ایران و تعرض آنها به همه زنجیرها و شئونات اسلامی و ارتجاعی هیچ راهی برای مماشات و کوتاه آمدن این جنبش از مبارزه برای دگرگون کردن این اوضاع باقی نگذاشته است. این مبارزه نه تنها دست حکومت اسلامی را همواره تلاش کرده است کوتاه کند، بلکه هر جریان و شخصیت سیاسی دیگری را که در صدد به بیراهه بردن آن بر آمده است را حاشیه ای و یا بی ربط به این مبارزه کرده است.
٨ مارس روز جهانی زن در ایران و از بدو تولد رژیم اسلامی به روز اعلام مبارزه و حق طلبی زنان و انسانهای آزادیخواه تبدیل شده است. مبارزه بی امان بر علیه تبعیض و موقعیت درجه دوم زنان در جامعه و بر علیه قوانین اسلامی و فرهنگ ارتجاعی ، بخشی از فعالیت همیشگی جنبش زنان بوده است. در ٢٧ سال گذشته جنبش رهایی زنان از این جهنم موجود، خاموش نشده است. تمام تار و پود جامعه را در بر گرفته است و در کنار مبارزه کارگران و جوانان برای زندگی برابر و انسانی قرار گرفته دارد. ٨ مارس امسال نیز در ادامه این وضعیت بر زنان باید به روزی برای کیفر خواست بر علیه همه تبعیضات، مردسالاری و هر گونه ستم بر زنان باشد. تدارک هر چه گسترده تر و اجتماعی مبارزه زنان و مردان آزادیخواه در این روز، و در هرجا و مکانی که ممکن شد از کارخانه و دانشگاه تا تشکل ها ، انجمن ها ، محافل و … در هر شهری، میتواند نقطه شروع اساسی برای پس زدن این موقعیت و راندن رژیم اسلامی همراه سرکوبگران و مرتجعین ستم گر بر زن در جامعه باشد.
٨ مارس و سازماندهی اعتراض اجتماعی به موقعیت زنان،بویژه در شرایط کنونی که جامعه بیش از همیشه با سرکوب و اختناق بر کار و زندگی آنان سایه شوم و نکبت بارش را پهن کرده است، برای همه فعالین برابری طلب و سوسیالیست از اهمیت صد چندانی بر خوردار است. در شرایطی که به برکت حکومت اسلامی جامعه با فاجعه های جنگی و فلاکت بیشتر محرومان جامعه، و اختناق بیشتر، و قومی گری روبرو است، ٨ مارس میتواند ندای آزادیخواهی و برابری طلبی انسانی باشد. سازماندهی و شرکت فعال در برگزاری مراسم ها و تجمع های ٨ مارس حلقه ای بسیار مهم در مبارزه زنان و مردان مبارز و رادیکال در جامعه است. چنانچه مبارزه و تغییر در این موقعیت تحمیلی اجتماعی هدف بلافصل قرار بگیرد این جنبش میتواند گام مهمی به جلو بردارد.
ما فراخوان و فعالیتمان برای این روز و در ٨ مارس، این است که نیروی چپ و رادیکال جامعه به میدان بیاید. در هر شهر و مکانی، برای به میدان آوردن همه زنان و مردان آزادیخواه در اعتراضات سازمانیافته ٨ مارس بکوشیم و این روز را به روز اعتراض اجتماعی به موقعیت کنونی بر زنان تبدیل کنیم. به این معنی و خارج از اینکه هر جریان و تشکل و شخصیت و سازمان رادیکال و سوسیالیستی چه اهدافی برای خود دارد، میتوان روز زن را به روزی برای مبارزه مشترک با اهداف رسا کردن صدا بر علیه تبعیض جنسی بر زنان و بر علیه خشونت، اختناق، بر علیه حجاب و برای آزادی پوشش تبدیل کنیم.
خفقان سیاه و سرکوب وحشیانه بر زنان جنبش عظیم اعتراضی را در مقابل خود دارد . اگر اهداف عمومی این جنبش مبنای مشترک است و اگر این شعار ها را کل چپ جامعه برای ٨ مارس در گلو دارد پس ممکن است که آن را یکی کرد. ما از این زاویه به ٨ مارس و فعالیت سازمانیافته در متحد کردن اعتراض آن تلاش میکنیم دست های فعالین و شخصیت های این جنبش رادیکال را به هم دیگر وصل کنیم. چنانچه از این زاویه به ٨ مارس و مبارزه ای که در پیش دارد نگریست میتوان صف گسترده و اجتماعی را در برابر ارتجاع زن ستیز قرار داد و جنبش آزادیخواهی زنان را آنچنان تقویت کرد که شروعی برای به کرسی نشاندن یک به یک مطالباتش باشد.
از نظر ما روز ٨ مارس نمیتواند و نباید به زیر هیچ بخشی از جنبش اسلامی و ملی و قومی برده شود. اینها خود در تضاد با منافع و مبارزه تاکنونی زنان بوده اند. همچنین روز ٨ مارس را نباید به روز شعار و پرچم های سازمانی و احزاب تبدیل کرد و بر آن تفرقه و پراکندگی بیشتر را تحمیل کرد. روز ٨ مارس میتواند به جای همه اینها روز اعتراض اجتماعی و رادیکال چپ جامعه برابری طلب باشد. مانند روز کارگر و یا روز کودک و یا هر اعتراض اجتماعی دیگری ما حکمتیستها مدافع و فعال این چنین حرکتی در این روزها میباشیم.
در سالهای اخیر "اصلاح طلبی" اسلامی و ملی ، تلاش کرده است افق وآرمانهایش را بر جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی زنان وارد کند. بر آن سایه بیندازد و از محتوا خالی کنند. این جنبش با شکست بستر اصلی دوم خردادی و خاتمی شروع شد و با عبادی و همراهانش ادامه یافت. کار جنبش رادیکال و چپ در جامعه رها کردن جنبش زنان از این باز مانده ها ی ارتجاع اسلامی و ملی هم هست. جنبش زنان بدون تخفیف و بدون امتیاز به مذهب و ملی گرایی و قومی گری، در هر قدم و آکسیون و فعالیتی، و با پرچم انسانی و آزادیخواهانه برابری طلبی زن و مرد در همه شئون جامعه و در تقابل با ارتجاع مرد سالاری میتواند گام مهمی بر دارد و این بر عهده همه شخصبت ها و سازمانها و تشکل هایی است که خود را متعلق به ٨ مارس و مبارزه این روز برای آزدی زنان میدانند.