روزیکشنبه ۱۵ فروردین ۸۹ در جریان حمله مزدوران رژیم به کاروانی از کارگران مرزی در نزدیکی سردشت، یکی از کارگران به نام ” عثمان سعیدی ” ۴۱ ساله اهل روستای ” بیژوه” در نزدیک روستای ” ره زگه ” توسط نیروی انتظامی کشته شد. در پی این اقدام جنایتکارانه بود که مردم سردشت، ربط و روستاهای اطراف در مقابل فرمانداری شهر سردشت تجمع کردند و خواهان جوابگویی مقامات دولتی به این جنایت شدند. اما مسئولین دولتی به جای جوابگویی به مردم آنها را تهدید کردند و خواستند تجمعشان را تمام کنند. مردم خشمگین بر شدت اعتراض خود افزودند و دو خودرو و یک موتور سیکلت دولتی را به آتش کشیدند و به ساختمان فرمانداری شهرستان سردشت و راهنمای و رانندگی نیروی انتظامی خسارات شدیدی وارد ساختند. در جریان این اعتراض گسترده، نیروی انتظامی اقدام به تیراندازی به سوی مردم نمودند.
مزدوران رژیم به این جنایت پیشگی اکتفا نکردند و اسبهای آنان را که تنها وسیله حمل و نقل کالاهایشان بود، یکی پس از دیگری با شلیک گلوله و در اوج قصاوت و وحشیگری کشتند. فیلم جنایت اوباشان اسلام که حتی به حیوانات هم رخم نمی کنند بر روی سایتها پخش شد.
سالهاست که اهالی ساکن در منطقه مرزی ایران و عراق، برای گذران زندگی و امرار معاش خود و خانواده هایشان، ناچار به عبور از مرز ایران و عراق هستند که این مسئله به امری عادی و جا افتاده در زندگی و برای ادامه حیات آنان تبدیل شده است و تنها مختص به این بخش از نواحی مرزی هم نمیشود. این مسئله به بخش اصلی تامین زندگی اقتصادی مرزنشیان گره خورده است. در ایران تحت حاکمیت یک رژیم جنایتکار، دزد و آدم کش، برای مردم زحمتکش این مناطق ، موانع و محدودیتهای زیادی تا سر حد به نابودی کشانیدن زندگی خانواده های کارگران مرزی را بوجود آمده است و علاوه بر کمین گذاری، اخاذی، مصادره اموال و دستمایه زندگیشان، چهارپایانی را هم که تنها وسیله حمل وسایل آنان است به گلوله بسته و کشته اند. بطور متوسط هر روز در راههای عبور از مرز نیروهای مسلح رژیم به مردم تیراندازی میکنند. این تیراندازیها تا کنون صدها نفر از مردم این منطقه را هدف گرفته و تعداد زیادی از آنها قربانی شده اند.
مردم نوار مرزی، روزی نیست که شاهد قتل و کشتار یک یا چند نفر از زحمتکشان منطقه نباشند. خانواده های این انسانهای شریف، روزها و شبها در انتظار بازگشت تنها نان آوران خود هستند تا از طریق خرید و فروش کالا در نواحی مرزی و بخاطر فقر و فلاکتی که این حکومت به آنها تحمیل کرده است، لقمه نانی برای خانواده تهیه بکنند.
خشم و اعتراض روز یکشنبه مردم سردشت و اهالی منطقه نسبت به جنایات مزدوران رژیم، کاسه صبر آنان را لبریز کرده است. وقت آن رسیده است که دیگر در مقابل این بربریت، در مقابل این همه جنایت و آدم کشی، در مقابل موجی از هراس برای تامین زندگی و سیر کردن شکم همسر و فرزندان بیش از این نباید منتظر شد تا هر روز شاهد قتل و کشتار بیشتر نان آور خانواده دیگری بود. حرکت اعتراضی و گسترده مردم سردشت در روز یکشنبه و به آتش کشیدن ابزار سرکوبگران و وارد ساختن خسارت به فرمانداری و دیگر اماکن و مراکز تصمیم گیری کشتار و سرکوب مردم، دارد راه نشان میدهد. این حرکت و این اعتراضات به حق باید ادامه داشته باشد. باید کاری کرد که نمایندگان توحش و بربریت اسلامی جرئت نکنند برای مردم زحمتکش در نوار مرزی که برای زنده ماندن راهی بجز رنج و زحمت برای تامین مایحتاج زندگیشان ندارند، سد و مانع ایجاد کنند.
نباید اجازه داد که این جانیان بیش از این مردم را قربانی کنند و زندگیشان را به نیستی بکشانند. اعتراض مردم شرافتمند و مبارز سردشت بخشی از جنبش سرنگونی طلبانه مردم است. برای هدفمند پیش بردن این اعتراضات لازم است به اتحاد و همبستگی و سازماندادن خود متکی شویم.
قبل از هر چیز تمام کارگران مرزی و خانواده هایشان می توانند در اسرع وقت دور هم جمع شوند و نمایندگان پیگیر و دلسوزی را برای پیش برد سازمانیافته و هدفمند اعتراض و مبارزه خود برگزینند.
این نمایندگان باید بشدت از جانب همه کسانیکه آنها را بعنوان سخنگوی خود انتخاب کرده اند مورد حمایت قرار بگیرند. با تجمع در مقابل نهادهای حکومت در سردشت، باید خواهان معرفی و محاکمه قاتلین عثمان سعیدی شد. باید خواهان پرداخت خسارت وارده به اموال به سرقت رفته و نابود شده ای شد که روز یکشنبه توسط اوباشان رژیم از بین رفته است. باید ضمن پرداخت خسارت به مردم قاتلان معرفی و محاکمه شوند.
تا رسیدن به این خواستها و عدم مزاحمت برای کارگران مرزی، نباید دمی از اعتراض، تجمع و مبارزه کوتاه آمد. این شکل از اعتراض و مبارزه متحدانه، سازمانیافته و هدفمند می تواند روشی از یک حرکت اعتراضی و مبارزه ای گسترده و قاطع در طول تمام مناطق ونواحی مرزی باشد. از شمال ارومیه گرفته تا جنوب مناطق اورامان و هر بخشی از نوار مرزی که کار و زندگی ساکنان آن به خرید و فروش کالا و امرار معاش در مناطق مرزی گره خورده است، می تواند حول خواستهای مشترک به این جنایت و کشتار چندین ساله کارگران مرزی و آزادی کسب و کار ساکنان این مناطق بیانجامد.
۶ آوریل ۲۰۱۰