طبق گزارش خبر گزاری هرانا:
در مورد انتقال و بازگرداندن اسانلو به زندان اوین همسر وی می‌گوید: «ما بارها و بارها این مساله را گوشزد کرده‌ایم و به آن اعتراض داشتیم، ولی هیچ ترتیب اثری نداده‌اند. اگر ایشان در جایی نگه‌داری بشوند که مناسب با اتهام‌شان باشد، ما دست کم نگرانی در این مورد نخواهم داشت که کسی به وی با چاقو حمله کند.»
وضعیت جسمی این فعال کارگری در زندان بسیار وخیم است و محیط زندان و عدم رسیده‌گی پزشکی مناسب وضعیت او را دو چندان سخت کرده است، اما تا کنون با وجود این بیماری‌ها از اعطای مرخصی استعلاجی به وی خودداری شده است. پروانه اسانلو در مورد وضعیت بیماری همسرش توضیح می‌دهد که: «با توجه به این‌که ایشان قلب‌شان را عمل کرده‌اند، نباید استرس داشته باشند و باید از تغذیه خوبی برخوردار باشند و فشار عصبی نداشته باشد. هم‌چنین به خاطر بیمار پوستی که دارند، باید در آفتاب باشد و نور ببیند. آقای اسانلو دیسک کمر هم دارد که خیلی موجب آزارش می‌شوند. طفلک دارد همه‌ی این بیماری‌ها را با رنج در زندان تحمل می‌کند.
ما هم‌چنان به دنبال اجرای دستور پزشکی قانونی هستیم، با این‌که عدم تحمل کیفر را برای او صادر کرده‌اند، اما تا کنون خبری از آزادی و مرخصی برای او نبوده است.»
مشخص نیست که چرا دستور عدم تحمل کیفر منصور اسانلو اجرا نمی‌شود و چه کسانی جلوی این مساله را می‌گیرند. همسر اسانلو قوه‌ی قضاییه را مسئول این موضوع می داند و می‌گوید: «با قاضی پرونده هم بر سر این‌که عدم تحمل کیفر صادر شده صحبت کردیم، ولی ایشان می‌گویند باید از جاهای بالاتر دستور بیاید. همین چند روز پیش برای این موضوع به دادگاه مراجعه کردم که قاضی پرونده گفت ما برای وزارت اطلاعات این مساله را فرستاده‌ایم و منتظر جواب استعلام از آنها هستیم که هنوز جواب این استعلام نیامده است.
از زمانی که چشم ایشان سه مرحله جراحی شد ما پیگیر این مساله هستیم، مخصوصا این‌که چشم ایشان الان بسیار حساس است و با کوچک‌ترین ضربه‌ای آسیب می‌بیند، دکترهای زندان هم ایشان را معاینه کرده و این نظر را از زمانی که مساله دیسک کمرش را دیدند، تایید کردند، ما هم از بیرون پیگیر هستیم ولی به نتیجه‌ای نرسیدیم. نمی‌دانم کی بیاد منتظر به نتیجه رسیدن مسائلی باشیم که جزو حقوق انسانی آقای اسانلو است”
این شرح حال ماست
شرح حال همه مبارزین کارگر است که دستگاه سرکوب ، زندان و قدرت سرمایه داران و دولتشان را برخ ما میکشند و اینگونه مبارزین طبقه کارگر را تحقیر و مورد شکنجه قرار میدهند. رنج منصور اسالو و آزارش در واقع پیام به طبقه کارگر و همه مبارزینش است. تحقیر زندگی طبقه کارگر و تحقیر مبارزه برای رهایی از این زندگی تحمیلی است که سرمایه داران و صاحبان پول و قدرت برای استثمار کارگران است که در حفظ آن هیچ حد و مرزی را نمیشناسند. این پیام سرکوب طبقه کارگر است.پیام به همه کارگران شرکت واحد و اتحادیه شان است. پیام به کارگران نیشکر هفت تپه و اتحادیه شان است و پیام به همه کارگرانی است که وضعیت کار و زندگی کسانی مثل اسالو ، صالحی ، مددی ، نجاتی ، رخشان و فرزندان و همسران آنها را دارند تا “درس عبرتی” باشد که دیگر از طرف این نوع “پابرهنه ها” تکرار نشود.
شرایطی که امروز پروانه اسالو بیان میکنند را دیروز نجیبه صالحی بیان کرد، روز دیگر خانواده پدرام و روز دیگری خانواده شریف و روز دیگری خانواده مجید و رضا و ابراهیم و…و … بیان کردند.
سرمایه داران و دولتشان قادر به خفه کردن طبقه کارگر نشده و نخواهند شد.اگر آنها توانستند چرخ زندگی و دنیایی که با رنج طبقه ما برایشان بهشت شده است را متوقف کنند، آنگاه خواهند توانست ما را هم نابود کنند. آنها دست به خودکشی جمعی نمیزنند و هیچ گاه با زبان خوش هم قدرت و پول و سیستم استثمار و سرکوبشان رارها نمیکنند. این کار بعهده طبقه کارگر و رهبرانش است که هیچگاه و برای لحظه ای این مبارزه طبقاتی که بر همه چیز رنگش را زده است فراموش نمیتوانند بکنند. زمانی که طبقه ما و رهبرانش و حزب در برگیرند آنها قادر به سازمان دادن کارگران در ابعاد گسترده ای بشوند و ده ها و صد ها هزار کارگر به سازماندهی جنبش طبقه خودش برای برابری و ازادی بپردازد آنگاه ناقوس مرگ نظام سرمایه داران و به صدا در میاید. رنجی که بر امثال اسالو در زندان میرود شناخت این توانایی و قدرت طبقه کارگر است که باید با همه توان و تجهیزات و با همه امکانات و تبلیغات و تحمیق کردن ها ادامه پیدا کند.
وحشت سرمایه داران و دولتشان واقعی و جدی است. ما این را از رنج و مصیبتی که بر مبارزین طبقه کارگر در زندان هم میگذرد میتوانیم بفهمیم.
زمانی که کارگران سازمان یافته قادر به سرنگون کردن این نظام شدند و پایه های جامعه ای آزاد و وسوسیالیستی را خواستند شروع کنند، انگاه این امثال اسالو ها و صالحی و رخشان ها و رفقایشان هستند که فرمان صادر میکنند که برای جلادان ، آدم کشان و شکنجه گران سابق که در زندانند باید شرایط برابر و محیط و زندگی بهداشتی و با استاندار مناسب حال و وضع خودشان فراهم شود.
همبستگی و اتحاد کارگران اگاه به اهداف جنبش طبقه کارگر و ادامه تلاش برای متشکل شدن در محیط کار و زندگی و رسیدگی به همه مشکلات کارگران و خانواده های آنها، میتواند التیام بخش کوچکی از درد بزرگ ما باشد.
۲۸ مارس ۲۰۱۰
۷ فروردین ۱۳۸۹