به روزهای پایانی سال ۸۸ نزدیک میشویم. روزهایی همچون سالهای گذشته با بحث داغ افزایش دستمزدها و تعیین دستمزد برای سال ۸۹ برای میلیونها انسان زحمتکش. نرخ محاسبه دستمزدها و تعیین میزان دستمزد فقط در صلاحیت کسانیست که تمام نعمات مادی جامعه را تولید میکنند و جامعه با نیروی کار آنها اداره میشود. در حالی که همین تولید کنندگان خودشان از میلیاردها ثروت تولید شده بی بهره اند. قیمت مایحتاج زندگی از گوشت، مرغ، برنج ، روغن گرفته تا اجاره مسکن و حمل و نقل چنان زندگی مردم را به مخاطره انداخته است که دیگر قادر به ادامه زندگی نیستند. آمار خودکشی بر اثر فقر، اعتیاد، تن فروشی، به کار گیری بیش از ۳ میلیون کودک در مراکز تولیدی و خدماتی کوچک و بزرگ، کشته شدن انسانها به خاطر نداشتن پول برای تامین هزینه های درمان و بهداشت در بیمارستانها، همه و همه حاکی ازتحمیل فقر و فلاکت بیش از پیش به جامعه است. ما در حالی به پایان سال ۸۸ میرسیم که صد ها هزار از مردم کار کن ماههاست که دستمزدهایشان پرداخت نشده است. هزاران نفر بر اثر بیکارسازیهای دسته جمعی کارشان را از دست داده اند و وضعیت فلاکت باری که این روزها به مردم تحمیل میشود، برای هیچکس قابل دوام نخواهد بود. و از هم اکنون کارگران و مردم زحمتکش دارند خود را برای جدال بزرگی در سال آینده آماده میکنند. سی و یک سال است که کارگران با این رژیم و با یک مشت سرمایه دار مفتخور بر سر زندگی و معیشتشان میجنگند و هیچگاه تمکین نکرده اند. آنچه مبارزه امروز کارگران و کل جامعه را از مبارزات دوره های قبلی متمایز می کند، وجود جنبش انقلابی است که این روزها در جامعه جریان دارد. انقلابی که در خیابانها، در دانشگاهها، در مقابل درب زندان اوین و در مقاومتها در مقابل شکنجه گران، در حمایت مردم برابری طلب در خارج کشور و حمایت رسانه ها و نهایتا در طرح مطالبات رادیکال که کل رژیم را به وحشت انداخته است و شاهد هستیم که هر روز گامی به جلوتر برمیدارد. در چنین شرایطی است که از یکسو بحث بر سر تعیین حداقل دستمزد کارگران برای سال آتی داغ است و از سویی بخش عظیمی از کارگران با دستمزدهای پرداخت نشده روبرویند و اعتراض بر سر این موضوع گسترده است. سرمایه داران در کنار دست درازی به زندگی کارگران از طریق عدم پرداخت به موقع دستمزدها، هر اعتراض کارگری را با باطوم و زندان جواب میدهند. و کم نیستند رهبران کارگری که اسیر زندان هستند. در این جدال هر روزه و در دل انقلاب کارگران تنها با نیروی اعتصاب خود قادر خواهند بود به این وضعیت پایان دهند.
 
در ماهها و هفته های گذشته ما شاهد اعتراض و اعتصابات زیادی بودیم. از کارگران مخابرات راه دور، صنایع فولاد خوزستان، ذوب آهن اصفهان گرفته تا کیان تایر و صد ها مرکز تولیدی و خدماتی دیگر در جنب وجوش اعتراضی برای خواستهایشان بودند. اعتراضاتی که بعضا به عقب نشینی کارفرما و گرفتن بخشی از خواستها توسط کارگران منتهی شد. همراه با این اعتراضات ما شاهد تلاش وسیعی در میان کارگران برای ایجاد تشکل و یا ایجاد موقعیت هایی هستیم که می تواند کارگران را در مبارزه روزمره شان در شرایط بهتری از آمادگی برای نبرد نهایی قرار دهد.
واقعیت اینست که مبارزات کارگران یک فاکتور مهم در کشیده شدن اوضاع جامعه به وضعیت انقلاب امروز داشته اند. مبارزاتی که دستاوردهای قابل توجهی برای کارگران داشته است. دهها نمونه از آنها را میتوان نام برد. از جمله اعتراض کارگران شرکت واحد درسال ۸۴، اعتراض کارگران هفت تپه در چند ساله اخیر، اعتراضات کارگران لاستیک البرزو صنایع فلزی ونمونه های دیگر. تجربیات همه این اعتراضات قدرتمند امروز راهنمای کل جنبش کارگری شده است. در ادامه این پیشروی ها “منشور حداقل مطالبات کارگری” که طی روزهای گذشته از طرف کارگران چهار مرکزکارگری و تشکل کارگری: سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوس رانی، سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه، اتحادیه آزاد کارگران ،انجمن برق و فلز کرمانشاه بیرون داده شد، نقطه عطفی در پیشروی جنبش کارگری در دوره اخیر است. این منشور از زوایای مختلفی یک اقدام شجاعانه و مترقی و رو به جلو است. منشور به دلیل طرح خواسته های معین که با شرایط امروز جامعه گره خورده می تواند قابلیت متشکل کردن کارگران را به همراه داشته باشد. این منشور مطالباتی از طرف بخشی از جنبش کارگری طرح شده که تشکل های توده ای کارگران هستند و کارگران با اسم و رسم واقعی خود پشت آن هستند و از نظر تعداد آحاد کارگران هم قابل توجه است. این منشور همچنین نه تنها منفعت فی الحال موجود کارگران را در بر می گیرد، مانند پرداخت به موقع دستمزدها و تعیین نرخ دستمزد و غیره، بلکه با در نظر گرفتن و سنجیدن شرایط انقلابی اخیر مطالبات سایر جنبشهای اجتماعی را هم مطالبه میکند و عملی شدن آنها را گامی در جهت رهایی کل جامعه می داند. از جمله مطالباتی مانند لغو حکم اعدام، لغو تبعیض جنسیتی و برابری کامل زن و مرد. تحقق چنین خواسته هایی از وجوه زیادی موقعیت کارگر را تغییرمی دهد، امنیت بیشتری به کارگر میدهد. رفاه و آسایش بیشتری را به خانواده بر می گرداند و اعتماد به نفس کارگران را تقویت می کند. خواستهایی که فرا کارخانه ای و فرا منطقه ای است و قابلیت متحد کردن صفوف کارگران را به همراه دارد و می تواند به درجات زیادی کارگران را در جهت ایجاد تشکلشان هدایت نماید. مطالبات طرح شده در این منشور، حد اقل خواسته های کارگری اعم از شاغل، بیکار ،بازنشسته را بیان می کند. در این منشور کارگران اعلام کرده اند که با اتکا به تجربه موفق اعتصاب سراسری کارگران نفت در سال ۵۷ و با اتکا به قدرت جمعی خودشان این خواسته ها را متحقق خواهند کرد و تاکید بر ضرورت مبارزه سراسری میکنند.
 
با توجه به ویژگیهای مهم طبقاتی این منشور لازم است تمام کارگران و رهبران و فعالین کارگری و تشکلهای کارگری موجود از این منشور حمایت کنند. اولین گام عملی تماس فوری و ارتباط منظم فعالین و تشکلها حول این منشور است. در همین رابطه لازم و ضروری است که شورای موقت کارگران ذوب آهن و شورای موقت کارگران منقطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی ماهشهر نیز با این فعالین تماس بگیرند و در یک اقدام مشترک برای گام عملی بعدی، مجمع عمومی برگزار کنند و برای نبرد پیش رو برای افزایش دستمزدها و پرداخت به موقع دستمزدها اقدام نمایند.
 
تاکید یک نکته برای تحقق این منشور و کل خواسته های مطرح امروز جامعه لازم و ضروری است و آن در نظر گرفتن فرصتی است که امروز جنبش انقلابی برای تمام مردم آزدیخواه و برابری طلب و بخصوص کارگران به وجود آورده است. بدون احتساب فاکتورهای موجود انقلابی حاضر در جامعه تحقق این خواسته ها اگر شکست هم نخورد، در سطح طرح یک خواست صنفی باقی خواهد ماند، فرصت را نباید از دست داد باید متشکل شد .