به گزارش خبرگزاری ایسنا، سردار احمدی مقدم در همایش روسای پلیس آگاهی گفت: “پس از وقوع چند فقره قتل، پلیس یک متهم را گرفت و فرد دستگیر شده به ارتکاب قتلها اعتراف کرد؛ اما در زمان دستگیری متهم چند قتل دیگر اتفاق افتاد و پس از آن قاتل اصلی پیدا شد و مشخص شد متهم اول تحت فشار اعتراف کرده بوده است. در این رابطه نه تنها پلیس آگاهی بلکه قاضی هم اشتباه کرده و فرد مورد نظر را محکوم به اعدام کرده بود، بطوری که اگر اعدام به تاخیر نمی‌افتاد چه بسا این متهم بیگناه اعدام می‌شد”!
شما هم سرتان به دوران افتاده است!؟ دارید مجسم میکنید که درون زندانها و شکنجه گاههای بی شمار جمهوری اسلامی و در بیدادگاه هایش چه حجم مهیبی از خون و جنون موج میزند!؟ دارید فکر میکنید که یک چنین اعترافی در یک کشور حتی نیمه مدرن کافی بود که تمام دستگاه انتظامی و پلیس آن کشور را دستجمعی پای میز محاکمه بکشند و مجبور به استعفایشان کنند! اعتراف از این وحشتناکتر٬ آنهم بعنوان سخنرانی علنی در جمع اصحاب شکنجه ممکن نیست!
یکی از عناصر کلیدی سرکوب مردم٬ دارد رسما سیستم قضایی جمهوری اسلامی را به قول خودشان “رونمایی” می کند! ابعاد جنایات جمهوی اسلامی چنان وسیع است که سرادر خونریزش چنین بی مهابا در سمیناری علنی٬ پرده از اندرون اتاقهای بازجویی و پرونده سازی رژیم اسلامی برمیدارد.
نگاه کنید٬ ببینید چقدر ساده است! با چه خونسردی مشمٸز کننده ای این عبارات بیان میشود! متهمی توسط دستگاه پلیس اسلامی دستگیر می شود وآنچنان تحت شکنجه قرار می گیرد که برای رهایی از زجرکش شدن٬ لاعلاج به چند فقره “قتل ناقابل” اعتراف می کند! سپس توسط دستگاه قضایی پرونده رسیدگی می شود و قاضی عادل اسلامی رای به اعدام فرد متهم میدهد و آب از آب تکان نمی خورد. تصادفا مضنون دیگری دستگیر میشود و متهم قبلی بیگناه قلمداد می شود! چه کسی تضمین میکند مضنون بعدی به همین شیوه تحت شکنجه قرار نگیرد و به هر چند فقره قتل که بازجویان برایش تعیین کنند اعتراف نکند!
این سردار خونریز چقدر باید به خودش فشار آورده باشد و روح “لطیفش” را خراش داده باشد تا با صرف نظر از کلمه محبوبش “شکنجه” بگوید متهم٬ “تحت فشار” اعتراف کرده!
چهره واقعی و لخت و عریان عدل اسلامی سیستم قضایی آنرا با تمامی چهره خونینش ببینید! این حکومت اسلامی است!
سردار خونریز اسلام ادامه میدهد: “پس از حوادث کهریزک و موضوعات کوچکی که در مکانهای دیگر اتفاق افتاد. . .” تا همین جای نقل قول کافی است! نیازی نیست بقیه سخنرانی را دنبال کرد٬ همین عبارت کوتاه بالا برای بررسی یک سلسله جنایت کافی است!
اول٬ به “موضوعات کوچک” نگاه کنید٬ به موضوعات پیش پا افتاده ای نظیر “تجاوز و کشتار وحشی گری بیمانند سپاه اسلام و رفتار با گروگانهایش در زندانها و چیزهای بی اهمیتی از این دست”! مثل اعدام کودکان٬ قتل ندا آقا سلطان٬ تجاوز به ترانه موسوی٬ زجرکش کردن سهراب ها و اشکان ها٬ احسان و گلچین ها و حمله به کوی دانشگاه و . . . و . . . اینها موضوعاتی کوچک و پیش پا افتاده ای برای جمهوری اسلامی است! که نه دریک جا و یک بار که درمکانهای مختلف انجام شده است. اینها اتفاق نیست٬ همه اش در اتاقهای فرمان نیروی انتظامی و دم ودستگاه امنیتی طراحی و مهندسی شده٬ برایش چماقدار و چاقوکش و لباس شخصی و سربازان غیبی اجیر شده. اما طرح این “موضوعات کوچک” به آسانی مهره تسبیح در دستان خونینشان میلغزد و رد میشود! اینها “حوادث” روزمره جمهوری اسلامی است.
وقتی سردار اسلام از کهریزک حرف می زند پیش از هر چیز برای روزهای شیرین کشتار در کهریزک٬ دلش غنج میزند. از اینکه یکی از ابزارهای خوش دست بیت رهبری و برادر سعید مرتضوی و سایر برادران نیروی انتـظامی را از کف داده اند و مبارزه جانانه مردم٬ لشکر اسلام را عقب نشانده و بیت رهبری را ناچار کرده جنایات کهریزک را بپذیرند و صدای انقلاب مردم ایران را بشنوند٬ دلش خون است٬ ناچار کهریزک و همه هیبت کریه و خونینش میشود “حوادث”!
فقط با کمی فاصله زمانی از سردار احمدی مقدم٬ اما با همان سبک وسیاق٬ خامنه ای و احمدی نژاد درباره “کهریزک و موضوعات کوچک” از این دست اظهار نظر کردند؛ به نظر خامنه ای حمله به کوی دانشگاه و وحشیگری نسبت به بازداشت شدگان کهریزک در مقایسه با اعتراضات مردم قابل مقاسه نیست! او می گوید: “عده‌ای ظلم بزرگی را که پس از انتخابات به مردم و نظام اسلامی شد و هتک آبروی نظام در مقابل ملت‌ها را نادیده می‌گیرند و مساله کهریزک یا کوی دانشگاه را قضیه‌ی اصلی قلمداد می‌کنند، اما این یک ظلم آشکار است.”
سپس محمود احمدی نژاد، منکر حمله حکومت اسلامی به کوی دانشگاه و دانشجویان میشود. در سخنرانی خود در ششم شهریور در خطبه های پیش از نمازجمعه تهران، حمله به خوابگاه دانشجویان را “سناریوی دشمن” می خواند و انجام آن را به “وابستگان به جریان براندازی” نسبت میدهد!
برای ما مردمی که بیش ازسه دهه است با چنین هیولایی دست و پنجه نرم میکنیم٬ تمامی این اعترافات و ابهام و انکارها٬ درماندگی و عجز حکومتی است که جرات دفاع از اعمالش را ندارد٬ اما باید منتظر سزای اعمال جنایتکارنه اش باشد. هر دقیقه از عمرکثیف این حکومت٬ یعنی حجم عظیمی از جنایت! این سناریویی است که ما مردم داریم با تلاش و اعتراض روزانه مان با جدال بی وقفه مان٬ پایانش را تسریع میکنیم. بدون شک افشای جنایات بیشمار هیولای کریه حکومت اسلامی در دادگاهای صالحه بین المللی بزرگترین صحنه تاریخ تراژدی دو قرن اخیر خواهد بود و جنایت علیه بشریت در تاریخ معاصر٬ معنای دردناکتری خواهد یافت.