آناهیتا شباهنگ : در روزهای ۱۵ و ۱۶ آذر در دانشگاه های مختلف سرتاسر کشور مراسمی برای بزرگداشت روز ۱۶ آذر برگزار شد. دانشجویان در تریبون های ازادی که برگزار کردند مطالبات صنفی و اجتماعی خود را بیان کرده و اعتراض خود را نسبت به وضعیت موجود نشان دادند. آنان با اعتراض نسبت به احکام انضباطی و محروم کردن فعالین دانشجویی از تحصیل، اخراج اساتید، آپارتاید جنسی، نداشتن آزادی بیان، دستگیری دوباره اسانلو، نشان دادند که جنبش دانشجویی در کنار دیگر جنبش های اجتماعی است و دوشادوش جنبش زنان و جنبش کارگران خواهان از بین رفتن هرگونه ستمی است که رژیم جمهوری اسلامی بر مردم این سرزمین تحمیل کرده است.
دانشجویان با سر دادن شعارها و بالا بردن پلاکاردهای «مرگ بر دیکتاتور» و «مرگ بر استبداد»، نشان دادند که مردم و به خصوص جوانان این جامعه دیگر نمی خواهند سایه سیاه رژیم اسلامی بر جامعه حاکم باشد.
این نکته قابل توجه است که جنبش دانشجویی اکنون به مرحله ای از رشد سیاسی خود رسیده است که خود را بخشی از جامعه و متحد با دیگر جنبش های جامعه دانسته و رهایی جامعه را در این اتحاد می داند.
قطعا ما نیز به عنوان جنبش رهایی زنان در صف این دانشجویان آزادیخواهیم و مطالبات آنها را مطالبات خود می دانیم. قوانین ارتجاعی ای که نوع پوشش زنان و دختران را تعیین می کند، حجاب اجباری، ایجاد محدودیت در روابط بین دختران و پسران بخشی از سیاست های رژیم است که در دانشگاه نیز به عنوان بخشی از جامعه پیاده می شود و بر اساس همین سیاستها احکام انضباطی سنگینی برای دانشجویان صادر می گردد. اخراج فعالین دانشجویی و گزینش آنها در زمان ورود به دانشگاه، تصفیه اساتید، احضار دانشجویان به دادگاه های انقلاب شیوه رزیم برای ایجاد رعب و وحشت و سرکوب فعالین سیاسی است که در همه اصناف دیگر نیز به چشم می خورد. دستگیری بی دلیل اسانلو و تعیین وثیقه سی میلیونی بدون هیچ دلیل و مدرکی در آستانه ۱۶ آذر ترس رزیم از اتحاد فعالین را نشان می دهد.
با این وجود این رژیم چندان وضعیت متزلزل و ناپایداری دارد که از کوچکترین حرکت و تجمع و اتحادی به وحشت افتاده و نیروهای پلیسی و امنیتی خود را به صحنه می آورد. تجمع زنان در هفتم تیر را با هجوم نیروی انتظامی و لباس شخصی ها سرکوب می کند. اسانلو را به زندان می اندازد و فعالین کارگری را بازداشت می کند. دانشجویان را اخراج کرده و در روز ۱۶ آذر دانشگاه به محاصره نیروی انتظامی در می آید.
اما دیگر هیچ ترفندی باعث توقف مبارزه مردم با این رژیم نمی شود بلکه با بالا رفتن پرچم اتحاد میان اقشار مختلف مردم و فعالین جنبش های مختلف سنگ بنای جامعه ای آزاد و برابر گذاشته می شود.