عطا خلقی : اول ماه مه، روز یادآوری اتحاد و همبستگی جهانی میلیاردها انسان هم سرنوشتی است که توسط سرمایه و اربابان سرمایه استثمار و تحقیر می شوند! روز جشن، نمایش و قدرت نمایی کل طبقه کارگر دنیا از هر رنگ و نژاد و ملیتی در صفوفی سازمانیافته و منسجم علیه سرمایه درابعادی جهانی است!

روز اعلام کیفرخواست مشترک کارگران جهان علیه سرمایه و سیستم و حکومت های پاسدار سرمایه است!

روز ارزیابی سالانه از میزان آمادگی کل طبقه کارگر برای تصرف قدرت سیاسی و اعلام حکومت کارگری است!

روز نوید دادن به اعلام لغو کار مزدی و استثمار انسان توسط انسان است!

روز نوید دادن آغاز نوعی از زندگی انسان هاست که در آن هرکسی به اندازه توانش کار خواهد کرد و به هر کسی به اندازه نیازش خدمات و رفاه تعلق می گیرد! روز نشان دادن آن افقی است که انسان محور است!

***

هر ساله در روز اول ماه مه در سراسر جهان میلیونها زن و مرد کارگر و کار کن و مزد بگیر قلمرو تولید و اقتصاد و فرزندان آنها در مراکز کار، در خیابانهای شهرها، در مزارع و در هر جایی که امکانش را فراهم کرده باشند گرد هم می آیند و جشن می گیرند و قدرت و همبستگی کارگری خود را به نمایش می گذارند و مطالبات سیاسی و اقتصادی شان را مطرح می کنند و شایستگی خود را برای خلع ید از سرمایه و تصرف قدرت سیاسی و برپایی حکومت کارگری اعلام می کنند.

اول ماه مه امسال در شرایط ویژه ای برگزار می شود. هم اکنون بحران اقتصادی کم نظیر و کم سابقه ای کار وزندگی میلیاردها انسان را در سرتاسر دنیا درهم کوبیده و بیشترین سختی ها و دشواری ها را بر آنها تحمیل کرده است.

اول ماه مه امسال همزمان با شرایطی است که مسئله بحران جهانی و پیامدهایش از اصلی ترین مشغله های تک تک کارگران و زحمتکشان و توده های تنگدست جوامع است. همه جا صحبت از بستن مراکز کار و تولید و بیکار سازیهای هر روزه و از دست دادن سرپناه ها و بی خانه و لانه شدن های میلیونی کارگران و زحمتکشان جوامع و زدن خدمات اجتماعی و رفاهی مردم در سرتاسر دنیاست.

اول ماه امسال همزمان با بحرانی است که بنا به آمار سازمان ملل متحد به کمیت ۲۰۰ میلیونی بیکاران فعلی جهان۵۰ میلیون دیگر هم اضافه شده است.

اول ماه مه امسال همزمان با بحرانی است که بنا به آمار سازمان جهانی خوار و بار «فائو» تعداد گرسنگان جهان به مرز یک میلیارد نفر رسیده است.

اول ماه مه امسال همزمان با بحرانی است که بر اساس آمار یونیسف مرگ و میر سالانه کودکان زیر پنج سال جهان، از مرز ۹ میلیون نفر هم گذشته است.

بحران جاری و عوارض هولناکش بر کار و زندگی همین امروز توده مردم و اقشار فرو دست جامعه، می طلبد که برگزاری اول ماه مه امسال از ویژگی خاصی برخوردار باشد. قطعاً آکسیون ها و مراسمهای اول ماه مه امسال، حال و هوای دیگری خواهند داشت و مهر این دوران ویژه را بر خود خواهند داشت!

پیش بینی می شود اول ماه مه امسال در سرتاسر جهان توده وسیعتری از کارگران با عزم و اراده راسختری به میدان آیند و نمایش ویژه ای از همبستگی طبقاتی در مقیاسی جهانی از خود نشان دهند. پیش درآمدهای این قدرت نمایی ها را در طول چند ماه اخیر و در رابطه با بحران جاری از سوی کارگران بسیاری از کشورها، روزانه از کانالهای تلویزیونی دیده ایم.

اول ماه مه امسال در شرایطی برگزار می شود که علیرغم تلاش ۱۵۰ ساله بورژوازی منسجم جهانی در تقویت ناسیونالیسم و راسیسم و فاشیسم ، دنیا به چپ چرخیده است و مارکسیسم در جوامع بشری توجه میلیونی به خود جلب کرده است.

اول ماه مه امسال در شرایطی برگزار می شود که کارگران اروپا در صفوف میلیونی در خیابانها رژه میروند، کارخانه اشغال می کنند و در برخی کشور ها روز روشن و در حصار پلیس کارفرمایان را حبس می کنند.

این روزها کارگران اروپا در تظاهرات عظیم شان علیه بحران و پیامد هایش کاپیتال مارکس را بالای دست میگیرند و نام مارکس را جاودانه تر می کنند.

این روزها روزنامه های پر تیراژ بورژوایی، بازگشت مارکس را تیتر می زنند و از بالا رفتن تیراژ چاپ و دست به دست شدن کتاب کاپیتال مارکس میگویند و بر حقانیت گفته های مارکس مهر تایید می زنند.

این چرخش به چپ جوامع، نشان از درجه ای از ارتقاء آگاهی طبقاتی و سوسیالیستی کارگران در ابعادی جهانی است.

این درجه از رادیکالیسم در میان کارگران، زمینه های واقعی مطلوبیت کمونیسم و ضدیت طبقاتی کارگران علیه استثمار است.

همه قرائن حکایت از این دارند که اول ماه مه امسال، تنها یادآوری یک روز جهانی و روزی برای گرامیداشت صرف و برپایی بک جشن معمولی کارگری نخواهد بود، بلکه فریاد همبستگی طبقاتی همه کارگران دنیا در هم خواهد آمیخت و در هر گوشه ای از این دنیا طنین شعار: کارگران جهان متحد شوید! رعشه بر اندام اربابان سرمایه خواهد انداخت!

اول ماه مه امسال در تقارن با بحران عظیم جاری، یک روز معمولی نیست! این روز، روز آن میلیونها انسان بیکاری در سرتاسر دنیاست که گرسنگی می کشند! روز آن یک میلیارد انسان گرسنه ای است که روزانه بابت کار شاق شان در گوشه گوشه این دنیا، تنها یک دلار مزد می گیرند! روز مطالبه همه مطالبات طلبکاران اصلی جامعه از صاحبان سرمایه و دولت سرمایه داران است!

این روز، روز ضدیت و اعتراض جدی به نابرابری زن و مرد در هر گوشه ای از این دنیا و روز مبارزه برای برابری کامل زن و مرد، روز اعتراض به قوانین شریعت و احکام دینی در کشورهای اسلامی و مبارزه برای لغو آنها، روز مبارزه برای آزادی زنان شجاعی است که به جرم مبارزه برای احقاق حقوق پایمال شده شان
در بندند و شکنجه می شوند!

این روز، روز مبارزه برای جدایی دین از دولت و دستگاه قضایی و سیستم آموزشی است!

این روز، روز ضدیت با جنگ و اشغال، روز ضدیت با سیاست های جنایتکارانه دولت فاشیستی اسرائیل، روز ضدیت با تروریسم دولتی است!

این روز، روز اعتراض به کاشتن مین و روز مبارزه برای جمع آوری و خنثی کردن فوری میادین مین گذاری شده در سطح جهان است!

این روز، روز اعتراض به خیلی چیزهای دیگر و روز مبارزه برای مطالبات بازهم بیشتری است!

***

پیش بینی می شود که کارگران کمونیست و فعالان و رهبران کارگری ایران با کاردانی و درایتی که دارند، همزمانی این روز تاریخی و مهم با بحران اقتصادی جهانی و ویژگی اول ماه مه امسال را در یابند و نقش و تأثیر تعیین کننده ای در سازماندهی گردهم آیی ها و برگزاری مراسمها و مضمون گفتارها و سخنرانی ها و قطعنامه ها را داشته باشند!

پیش بینی می شود که کارگران کمونیست و فعالان کارگری متکی بر تجارب مبارزاتی تا کنونی خود و با اتکاء به تشکلهای شکل گرفته و در حال شکل گیری خویش و نیز متأثر از جنب و جوش های هم طبقه ای هایشان در سراسر جهان، در تدارک برگزاری آکسیون ها و مراسم های قدرتمند و با شکوهی بوده باشند و با آمادگی بیشتر و عزمی راسختر از هر سال به میدان آیند و اول ماه مه امسال را با شکوهتر از هر سال برگزار کنند!

چنین انتظاری با توجه به وجود و حضور فعالان و رهبران کاردان کارگری، و پیشینه برگزاری چنین روزی توسط کارگران ایران در سالهای اخیر، انتظار آنچنان بزرگی نیست. کارگران ایران امکانپذیری برگزاری مراسم های این روز تاریخی را با برپایی آکسیون های موفقی در سالهای گذشته، به اثبات رسانده اند.

واقعیت این است که در ایران علیرغم ممانعت ها و پیگرد های پلیسی، سالهاست که هر ساله به ابتکار کارگران پیشرو و فعالان کارگری و شرکت اقشاری از کارگران، هرجایی که امکانش را داشته اند اول ماه مه را برگزار کرده و همبستگی طبقاتی خود را با کارگران جهان به نمایش گذاشته اند.

مراسم های بزرگداشت و جشن اول ماه مه درایران سنت های ارزنده ای را تثبیت و بجا گذاشته است و در چند سال اخیر پرچمداری برگزاری اول ماه مه را، کارگران کردستان بر دوش داشته اند و آکسیونها و مراسم های اول ماه مه در شهرهای کردستان حال و هوای دیگری داشته است.

خواستها و مطالبات و قطعنامه های مراسم های اول ماه مه شهرهای کردستان همواره مبنای مطالبات بسیاری از اعتراضات کارگری در طول سالهای اخیر بوده است.

در ایران که کارگران به مراتب بی حقوق تر از هم طبقه ای های خود در بسیاری از کشورهای جهان اند، برگزاری مراسم های اول ماه مه در ابعادی وسیع، نه تنها زمینه و بستر اتحاد و تشکل کارگری و طبقاتی را هموارتر می سازد، که جبهه کار علیه سرمایه را نیز تقویت می کند.

همزمانی این روز با این بحران عظیم سرمایه، به کارگران ایران حکم می کند که همبسته تر از هر زمانی و رزمنده تر از هر دورانی و قاطعانه تر از گذشته اعلام همبستگی جهانی و طبقاتی خود را به نمایش بگذارند!

***

در ایران، این روز در عین حال که یک روز سمبولیک کارگری است، روز در هم آمیختگی و پیوستگی دیگر جنبش های اجتماعی، «جنبش های زنان، جوانان و دانشجویان، معلمان و دانش آموزان و…» نیز با جنبش کارگری هم هست! در این روز پرچم رهایی کارگر، آزادی و برابری، رهایی زن، رهایی ستم ملی، باید در دست کارگران کمونیست و پیشرو در اهتزاز باشد.

این روز، روز اعتراض شدید به موج دستگیریهای فعالان کارگری و رهبران تشکلهای کارگری، فعالان جنبش زنان، فعالان جنبش دانشجویی و… است! این روز، روز مبارزه برای آزادی فوری کلیه زندانیان سیاسی، روز مبارزه برای آزادی فوری و بی قید و شرط رهبران کارگری: منصور اسانلو، ابراهیم مددی و همه کارگران مبارز دربند و لغو احکام زندان تعلیقی کارگران است!

این روز، روز مبارزه برای تثبیت حق تشکل و اعتصاب، روز مبارزه علیه بیکاری و بیکارسازی ها، و روز مبارزه برای تأمین بیمه بیکاری مکفی برای همه بیکار شده ها و کلیه افراد آماده به کار است!

این روز، روز مبارزه برای لغو فوری قوانین ضد بشری و ارتجاعی اعدام و سنگسار، روز مبارزه برای آزادی فوری و بی قید و شرط معلم جوان و مبارز و محبوب محکوم به اعدام: فرزاد کمانگر؛ است!

این روز، روز محکومیت کار کودکان و دفاع از حقوق کودک است!

این روز، روز مبارزه با مافیای تولید و توزیع مواد مخدر، روز اعلام بیزاری از این سوداگران مرگ است که یک سرشان به سپاه و بسیج و وزارت اطلاعات وصل می باشد!

این روز، روز مبارزه با مافیای تجارت سکس و رواج فحشاء ، روز اعلام بیزاری از سردسته های آنهاست که در سپاه پاسداران لانه دارند!

این روز، روز ضدیت با تخریب محیط زیست است!

این روز روز طرح مطالبات بسیار بیشتر از اینهاست! روز صدور قطعنامه هایی است که در برگیرنده کلیه مطالبات سیاسی، اقتصادی اجتماعی و رفاهی کارگران، زحمتکشان، زنان، جوانان و کودکان، می باشد!

اول ماه مه امسال که همزمان با بحران عظیم اقتصادی جاری است، می طلبد که توده های هرچه بیشتری از کارگران، زحمتکشان، زنان و مردان آزادیخواه و برابری طلب، جوانان پرشور و سوسیالیست
، زیر شعار ـ کارگران جهان متحد شوید! – گرد هم آیند و با صدای رساتری خواستها و مطالباتشان را فریاد بزنند!

***

کارگران ایران اول ماه مه امسال را در شرایطی برگزار می کنند که از حضور تعداد زیادی از رهبران و فعالان با اتوریته و صاحب نفوذ کارگری خود محروم اند. حاکمان سرمایه از مدتها پیش عده ای از رهبران تشکلها و فعالان و رهبران کارگری را به اسارت گرفته اند تا از سویی کل جنبشهای اعتراضی و در رأس آنها جنبش کارگری را مرعوب سازند و از سویی دیگر مراسم های اول ماه مه را از وجود رهبران و فعالان خود محروم کنند و مانع برگزاری یک نمایش عظیم و سازمان یافته سراسری کارگران در شهرها و روستا ها و مراکز کار شوند.

در برابر این ترفند رژیم و برای به نمایش گذاشتن همبستگی طبقاتی کارگری، چنان باید سازمانیافته و باقدرت ظاهرشد که از دل همین آکسیون های سراسری صدها فعال جوان و پر شور به صفوف رهبران و فعالان کارگری اضافه شوند و در ردیف چهره های نامدار و محبوب سال های گذشته جای گیرند.

اگر مراسم های اول ماه مه امسال وسیع و قدرتمند و سراسری برگزار شوند، هر قدر هم بورژوازی از درد به خود بپیچد؛ جرأت نخواهد کرد در فردای آن روز از میان رهبران و سازماندهندگان و شرکت کنندگان این مراسم ها هیچ کارگری را دستگیر و زندان کند و یا زیر شلاق بگیرد.

برگزاری مراسم های مستقل اول ماه مه، ـ مستقل از نمایشات فرمایشی خانه کارگر و ارگان های مشابه ـ بسیار مهم است! تردیدی نیست که فعالان و سازماندهندگان محلی تشخیص خواهند داد که چگونه این صف مستقل را حفظ کنند.

ممکن است گروه ها و جمع هایی از کارگران بر اساس توازن قوای محل و به تشخیص فعالان محلی بخواهند مراسم این روز را بهر شکلی که امکانش را دارند برپا کنند، که در هرصورت قابل پشتیبانی اند؛ اما مطلوب ترین و مؤثرترین مراسم ها، مراسم های متمرکز و سازمانیافته و وسیع شهری خواهند بود. مراسم هایی که اتحاد عمل طیف های کارگری در آن قابل رؤیت باشد و کمیت بیشتری از کارگران را در برگیرد و خصلت سراسری و مهر هماهنگی با مراسم های دیگر شهرها را بر خود داشته باشد.

جا دارد در مراسم های اول ماه ه امسال در گرامیداشت نقش و جایگاه آن عده از کارگرانی که تأثیری جدی در تثبیت و تداوم سنت برگزاری مستقل این روز تاریخی در ایران اختناق زده جمهوری اسلامی داشتته اند، به گرمی یاد شود.

در این روز و برای گرامیداشت نقش این تأثیر گذاران تثبیت سنت برگزاری اول ماه مه، لازم است از کارگر جانباخته جمال چراغ ویسی رهبر کارگری و سخنران مراسم اول ماه مه سال ۱۳۶۸ سنندج که در راه آرمان سوسیالیستی اش جانباخت، به گرمی تجلیل شود.

جا دارد در مراسم های اول ماه مه امسال از رهبران کارگری و کارگران مبارزی که در سال ۸۳ در جریان برگزاری اول ماه مه سقز دستگیر و زندانی شدند؛ همچنین از چهره های کارگری به یاد ماندنی و مقاومی چون: محمود صالحی، سوسن رازانی و شیوا خیرآبادی و… که به جرم شرکت در اول ماه مه پارسال و سال های گذشته زندان کشیده، شکنجه شده و شلاق خورده اند؛ به گرمی تجلیل شود.

جا دارد در مراسم های اول ماه مه امسال، همه جا از کارگران کردستان که در دوران حاکمیت جمهوری اسلامی پرچمدار سنت برگزاری اول ماه مه بوده اند و بابت این پرچمداری رهبران و فعالانش خسارات غیر قابل جبران جانی، جسمی و روحی دیده اند؛ از رهبران و فعالان کارگری ایکه در چند سال اخیر مراسمهای بزرگی در تهران، کرج و جاده های شمال برگزار کردند، به گرمی تجلیل شود.

جا دارد در مراسم های اول ماه مه امسال، بندی از بندهای قطعنامه ها، حمایت از «کمیته دفاع از کارگران هفت تپه» و آزادی رهبران سندیکای کارگران هفت تپه و سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران و حومه و آزادی همه فعالان کارگری دربند و کلیه زندانیا سیاسی باشد.

جا دارد در مراسم های اول ماه مه امسال از کارگران مبارز و رادیکالی که در طول چند ماه اخیر و در گرما گرم جریان مهیب بحران اقتصادی جهانی، در محکوم کردن نظام سرمایه داری و در همبستگی طبقاتی با هم طبقه ایهای خود در سراسر دنیا، در کشورهایی چون: فرانسه، آلمان، انگلیس، یونان، ایتالیا و… به خیابانها ریختند و علیه گندیدگی نظام سرمایه داری شعار دادند؛ به گرمی تجلیل شود.

جا دارد در مراسم های اول ماه امسال، سخنران های این روز به نا کارآیی نشست موسوم به G 20 اشاره کنند و اهداف این نشست ها را افشاء نمایند و بگویند که این گونه نشست ها جز برای یک خط شدن کل سرمایه، جز برای چاره جویی و باز سازی گردش سرمایه و سودآوری هر چه بیشتر، جز برای تعرض هر چه وسیعتر به معیشت کارگران و توده های مردم، جز برای سرشکن کردن بار بحران بر زندگی فقیرانه توده کارگر و زحمتکش، چیزی دیگر نبود؛ و نتایج این نشست و نشست های مشابه جز طرحها و پروژه هایی برای سر و سامان دادن کمپانی ها و بانکها و مؤسسه های ورشکسته مالی بخرج مردم، جز کاهش شدید بودجه خدمات عمومی مردم، هیچ طرحی برای تأمین زندگی کارگر بیکار شده و میلیونها خانواری که یک شبه مسکن و مأوایشان را از دست داده اند، در دستور نداشته و نخواهند داشت!

در مراسم های اول ماه مه امسال، لازم است رهبران و فعالان کارگری هر چه عریانتر پرده از گندیدگی نظام سرمایه داری و ”برکات” همیشگی این نظام بر زندگی کارگر و زحمتکش بردارند و بحران