نسان نودینیان : اعتصاب سراسرى معلمان٬ در تهران٬ خمینى شهر٬ اردبیل٬ اهواز٬ شیراز٬ ارومیه٬ مهاباد٬ پیرانشهر و کرمان از ۴ اسفند٬ شروع شده است. تحرک وسیع و پردامنه اى در زمینه هاى مختلف در میان معلمان در شکل سراسرى ایجاد شده٬ که در شرایط کنونى از موقعیت ویژه و فوق العاده اى برخوردار است.
اعتصاب معلمان در مراکز مهم از جمله تهران و دیگر شهرهای بزرگ و کلیدی میرود جامعه میلیونی فرهنگیان در ایران را وارد دوره جدیدی از خود آگاهی سیاسی٬ مبارزاتی و اعتراضی بکند. تا کنون در اینرابطه مسائل و نکات مهمی در چارچوب اعتصابات معلمان و تحرکات سیاسی آنها در شکل نوشتاری و پلمیکی مطرح شده است. با ابعاد و شکل اعتراضی که اعتصابات ایندوره معلمان که از ۴ اسفند بشکل گسترده ای شروع شده٬ جامعه ایران وارد دوره جدیدی از تلاطم سیاسی٬ اعتراض و مبارزات جدی میشود که اساسا با اعتراضات و مبارازت دوره های گذشته دارای تفاوتهای پایه ای و اساسی است.
اولین ویژگی اعتراضات کنونی رودر رویی معلمان با دولت احمدی نژاد و سیاستهای اقتصادی و عوامفریبانه دولت کنونی است. احمدی نژاد روز ۳۰بهمن از تلویویون قول اجرای نظام هماهنگ پرداخت ها را داد. و متعاقبا کانون صنفی معلمان در بیانیه ای تصمیم جلسه کانون را بشکل زیر به اطلاع معلمان سراسر کشور رساند " امروز جلسه ی فوق العاده ی کانون صنفی معلمان ایران پیرامون سخنان آقای رئیس جمهور و بیانیه ی ۵ اسفند تشکیل گردید. گفتنی است با توجه به مهلت اعلام شده در متن بیانیه ( ۳۰ / ۱۱ ) رئیس جمهور در فرصت یاد شده در صدا و سیما ظاهر شد و به خواسته ی معلمان در مورد اعلام شفاف اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری تن داد". و لغو اعتصاب سراسری را اعلام کرد. علیرغم اعلام لغو اعتصاب توسط کانون صنفی معلمان٬ معلمان به وعده های احمدی نژاد و تاکیدات سازشکارانه و توهم برانگیز کانون صنفی معلمان اعتماد نکرده و دست به اعتصاب زدند. مساله مهم این است٬ علیرغم اینکه اعتصابات معلمان در چه ابعادی در سطح سراسری گسترده شود٬ و به چه میزان از اقبال حمایت و پشتیبانی معلمان سراسر کشور برخور دار شود٬ اعلام اعتصاب در ۴و۵ اسفند و تعطیلی مدارس و نفس اعتصاب در تعداد زیادی از مراکز تحصیلی در تهران٬ اردبیل٬ شیراز٬ اهواز و خمینی شهر جواب محکم و اعتراضی محکم به وعده های پوچ احمدی نژاد است و هم اینکه جوابی سیاسی و عملی به سازشکاری و توهمات صنفی ــ کانونی٬ کانون معلمان است. معلمان در این اعتصاب عملا سدهای یک سازشکاری و توهم صنفی را کنار گذاشتند که مدتهای مدیدی است در چارچوب تصمیمات این کانون خود را محبوس و ازابتکار عمل سیاسی و اعتراضی رادیکال فاصله گرفته بودند. اهمیت دیگر و فوری این اعتصاب دامن زدن به مباحث و نظراتی است که اینروزها در وب سایتهای کانون صنفی معلمان توسط تعداد قابل توجهی از آنها پیرامون وضعیت کنونی جامعه ایران٬ اعتصابات سراسری معلمان و درستی و نادرستی عبور از بیانیه سازشکارانه کانون پیرامون لغو اعتصابات سراسری معلمان٬ وجود دارد.
اعلام اعتصاب سراسری معلمان٬ اگر با موانع سازشکارانه کانون صنفی معلمان روبرو نمیشد٬ جامعه ایران را در موقعیت پر تلاطم سیاسی قرار میداد. جامعه معترض ایران به اعتصابات سراسری و کلاسیک از نوع اعتصابات کارگری و معلمان نیازمند است. زمزمه اعتصابات سراسری٬ اعلام همبستگی با معلمان٬ و آماده شدن بخش وسیعی از کارگران و شهروندان جامعه برای وارد شدن به اعتصابات گسترده همراه معلمان٬ روح تازه و دوره ای جدید از فضای سیاسی و اعتراضی در ایران را در مقابل جمهوری اسلامی باز میکرد. شروع اعتصابات کنونی در تهران و سایر شهرها فضای امیدواری به دور جدیدی از اعتراضات گسترده در جامعه را نوید میدهد. و خود سر آغاز شروع اعتصابات سراسری تر در میان طبقه کارگر و معلمان و کارمندان و سایر اقشار اجتماعی است که اینروزها در اقصی نقاط ایران در اشکال مختلف در حال اعتراض و مبارزات دائمی هستند.
از طرح بودجه سال ۸۸ پیداست که سال آینده٬ سال ۱۳۸۸٬ سال دامن زدن به فقر و فلاکت بیشتر جامعه میلیونی مردم در ایران است. در حالیکه احمدی نژاد در ارتباط با بودجه سال ۸۸ چند روز قبل از تلویزیون اعلام میکند که "بودجه ما مطلقا کسری ندارد"٬ احمد توکلى رئیس مرکز پژوهش‌هاى مجلس کسرى بودجه را بیش از ۴۰ هزار میلیارد تومان تخمین می‌زند. رقم ۴۰هزار میلیارد تومانی که از زبان یک کارشناس اقتصادی جمهوری اسلامی بیان میشود که خود همراه دولت و حاکمیتش در بی خانمان کردن و فقر و فلاکت آن جامعه سالهای سال است٬ نقش دارد٬ بیان یک واقعیت عظیمتر از نابسامانی اقتصادی و نقشه ای برای فقر و فلاکت و حمله به معیشت کارگران و اقشار زحمتکش جامعه از جمله معلمان است. با تصویب لایحه بودجه سال ۸۸ اجناس روزمره و پایه ای سفره مردم رو به گرانی بیشتر میرود و نرخ بنزین و گازوئیل و گاز هم از دو برابر بیشتر میشود. شروع سال ۸۸ خود سر آغاز دوره جدیدی از شرایط نامناسب تر است. با وجود مشکلات پایه ای اقتصادی معلمان چاره ای جز اعتراض و مبارزه ندارند. طرح مطالبات پایه ای از جمله افزایش حقوق برای یک زندگی انسانی، اجرای طرح نظام هماهنگ حقوقها، استخدام معلمان حق التدریس، پرداخت همه طلبهای معلمان اعم از معلمان بازنشسته و رسمی و حق التدریس، حل معضل مسکن، درمان و بهداشت رایگان، حق تشکل و اعتصاب، آزادی فرزاد کمانگر، لغو همه احکامی که علیه معلمان صادر شده است و پایان دادن به پرونده سازی علیه معلمان بخشی از خواستهای معلمان است که در سالهای گذشته به عناوین مختلف از جانب معلمان در اعتصابات و تجمعات و بیانیه های آنها فریاد زده شده است.
در کنار پایفشاری بر مطالبات و خواستهای کنونی٬ و تداوم اعتراضات و اعتصابات٬