نوید اخگر
پرنسیپ
پیروزی های هر ملتی باید از درون تحلیل های درست منطبق بر اصول علمی و از درون شجاعت های فردی و گروهی و ژرف اندیشی و آینده نگری های منطبق با زمان و مکان در آمده باشد تا بتوان آنرا دست مایه ساختن استروکتور سیاسی کشوری و خوشبختی مردمی قرار داد، این نوع پیروزی ها خشت بنا و سنگ اولیه هر ساختمانی است.
پیروزی هائی که از حماقت ها و ناکار آمدی های دشمن حاصل میشود اگر مسلح به بینش تکاملی، ژرف و اصولی زمانی و مکانی بدست آوردندگان آن برای ساختن استروکتور سیاسی کشوری نگردد از درون اتودینامیک تبدیل به ضد ارزش میگردد و پیروزی ها را استراتژیکمان تبدیل به شکست میکند.
ژریم جمهوری اسلامی با چه فلسفه ای و چگونه صفحه سیاسی نظامی خود را در مقابل جامعه جهانی می چیند؟
رژیم جمهوری اسلامی فلسفه خود را بر مبنای ولایت فقیه و رهبری جهان اسلام و خلیفه گری اسلامی از نوع شیعه چیده و انتظار مهدی موعود که نقشه راه و مسیر حرکتش نیز در تهران مشخص شده و چاه جمکران و جهاد برای اسلام با جوامع کفر که همگی به گفته سران رژیم "همچون حیوانات زندگی میکنند" امری بدیهی و ایدئولوژیک محسوب میگردد.
تجاوز ، شکنجه، دست و پا بریدن ، چشم از حدقه در آوردن ، جنگ و خونریزی و در یک کلام جهاد بر علیه کافران ، غیر مسلمانان و جهان کفر همه و همه توجیه ایدئولوژیک دارد و بایستی بر روی صفحه فلسفی _ سیاسی رژیم عمل کنند و ترحمی هم در دل جانی و جلاد مذبور ایجاد ننماید، هرچند که جلادان از کشته های هموطنان خویش نظیر تابستان ۶۷ پشته بسازند با یک جمله که آری آنان مهدورالدم بودند جلادان را توجیه میکنند، وای بحال کافران و خارجیان و بیگانگان. اینکه این فلسفه عهد دقیانوسی از هیچ کار برد زمانی و مکانی برخوردار نیست و مسلح به سلاح عقل و منطق علمی و تکنولوژیک نیز نگشته بر کسی پوشیده نیست. اما چون در دستگاه سنجش ارتجاع مذهبی جواب داده و خود را با ماوراء الطبیعه مرتبط میداند نظیر تز " ولی فقیه منتسب به وحی" احمدی نژادش هم در درون همان سیستم براحتی " هاله نور " را در سازمان ملل بر دور خود احساس میکند و خبر از مات شدن و وحی گرفتگی اعضای سازمان ملل میدهد، همان اعضای وحی زده ای که در چند ماه بعد رای به تحریم رژیم جمهوری اسلامی میدهند.
رژیم اسلامی چون قادر به راهبردن جامعه نیست و با زمان و مکان تطبیق نمی کند در تضادی حاد با مردم جامعه قرار میگیرد و چون نمی خواهد بدست همین مردم از اریکه قدرت بزیر کشیده شود با تمام قوا سرکوب میکند و برای پوشاندن این تضاد داخلی مجبور میشود جهت کشور گشائی که همان مسیونری اسلامی ولی با شمشیر و سلاح برنده است اقدام نماید.
حمایت از تروریزم و گروههای جهادیست و انواع سکت های مذهبی قرون و اعصار دور یا به عبارتی میسونر های اسلامی مورد حمایت شدید قرار میگیرند تا بدین وسیله و با بردن شعار لا الله الی الله محمد است رسول الله با نیش تیز شمشیر و یا امروز با نیش تیز موشک شهاب و یا با سلاحی تیز تر نظیر موشکهائی با کلاهک هائی هسته ای به زیر دماغ مردم باید به کفار یاد دهند که با صدای بلند تکرار کنند که جز الله خدائی نیست و محمد هم رسول و فرستاده اوست اگر هم قبول نکردند میشود با سلاحهای اتمی به آنان حالی کرد الله در مورد خواست هایش با کسی شوخی نمی کند. استراتژی حمایت از تروریزم و گروههای جهادیست موقعی انتخاب میشود که استراتژی فتح قدس از راه کربلا تو دهنی تاریخی را نوش جان کرده و از تمام سنگر های خود عقب نشسته و شکست خورده و امام راحل هم جام زهر را سرکشیده است.
الله هم همانطور که در قرآنش نوشته است چشم در میآورد و دست و پای قطع میکند و سنگسار میکند و میتواند زمان را به عهد برده و برده داری سوق بدهد براحتی هم میتواند با موشکهائی مجهز به کلاهک هسته ای سر زمین کفار را به خاک و خون بکشد و همچون بن لادن و سکت القاعده هواپیما ها را با گروه گروه مردم عادی و بیگناه با نام الله به ساختمانها برای ایجاد رعب و وحشت بکوبد و یا مردم را با نام الله از طبقات فوقانی به پائین پرتاب کند و چون همه این کار ها را نیز در راه همان الله خونخوار انجام میدهد بسیار خشنود است و احساس پیروزی میکند و میخواهد تا ۲۲ بهمن امسال جشن اتمی هم برپا کند و الله خونخوار هم که از ریختن این همه خون در پوست خود نمی کنجد با توجیه مهدورالدم بودم کل جهان دست ولی فقیه و احمدی نژاد و حسن نصرالله و عماد مقنیه و محمود الزهار و اسماعیل هنیه و هزار ات و اشغال دیگر را باز گذاشته که هر غلطی را خواستند بکنند و کنفرانس نفی هولوکاست برگزار کنند و ۴۰۰۰ موشک بر روی سر مردم اسرائیل ببارانند و برای پرتاب هر موشک بطرف اسرائیل هزاران دلار پول دریافت نمایندو نسل یهود را از روی کره زمین جارو کنند و هیچ کس هم در جامعه جهانی نتواند به آنها بگوید بالای چشمتان ابرو ، اگر گفت فورا با نام مبارزات ضد امپریالیستی و ضد صهیونیستی پرچم حسن نصرالله و امام خامنه ای بردوش در خیابانها استکهلم و تهران و لبنان ظاهر خواهند گشت و مزدوران با جیره و مواجب و بی جیره و مواجبشان سریعا با برگزاری مجالس عزاداری در تکیه های اینترنتی به خونخواهی براداران مکتبی برمیخیزند.
چون رژیم صفحه فلسفی ، سیاسی نظامی خود را این چنین می چیند جهان را بر علیه خود به جنگ تشویق و ترغیب میکند.
جامعه جهانی جدای از خواست بنده و شما برای احراز امنیت خود وارد عمل میشود و دست به عمل خواهد زد. جامعه جهانی وقتی به این نتیجه رسید که امنیتش در خطر است نه منتظر انقلاب بنده و شما میشود و نه منتظر خواهد ماند تا مردم ایران قیام کنند و رژیم را سرنگون نمایند. آیا کسی در میان اپوزیسیون هست که از خود سئوال کند چرا جامعه جهانی به این چنین تحری
می در سازمان ملل دست زد و چرا ۷ ناوگان عظیم هواپیما بر ایالات متحده راهی آبهای خلیج فارس شده اند؟
در این مسیر دو آلترناتیو موجود است.
اول اینکه این رژیم دارای آلترناتیوی سکولار و مترقی و مردمی باشد که فاصله خود را با این تحجر مذهبی در طی سالیان و قرون به منصه ظهور رسانده باشد و دمکراسی را در درون و بیرون خود تجربه کرده و به نمایش گذاشته باشد و خطر لغزیدن مجدد به فلسفه های مذهبی از این دست مجددا دامن جامعه را نگیرد
دوم اینکه همچنین آلترناتیوی به هر دلیلی یا وجود نداشته باشد و یا به آنچنان رشدی نرسیده باشد که بتوان از آن در صحنه سیاسی دیپلماتیک سود برد.
اگر صورت مسئله این باشد که در بالا ذکرش رفت قسم و آیه های نیروهای موجود در صحنه سیاسی که ما این میکنیم و آن میکنیم و شش تا را هشت تا میکنیم و هشت تا را ده تا خواهیم کرد به کار جامعه جهانی که امنیت خویش را بصورت جدی در معرض خطر میبیند نخواهد آمد و حمله نظامی جامعه جهانی چه نیروهای موجود در چنین صحنه ای بخواهند و چه نخواهند در تقدیر چنین رژیمی هست.
آنچه که میماند اینستکه در همین مدت زمان کوتاه یعنی از امروز تا روز محتمل حمله نظامی جامعه جهانی برای قلع و قمع فاشیزم مذهبی و برافکندن نظام ترور و دیکتاتوری، این اپوزیسیون باید همانطور که توانست فاصله از مبارزه مسلحانه را تا بزمین گذاشتن سلاح هایش و دخیل بستن به شعار "رفرندام رفرندام این است شعار مردم" و بعد هم "تغیر خند دار دمکراتیک "در عرض چند ماه بپیماید. بایستی در بازگشت فاصله "تغیر محال دمکراتیک" تا رفرندام و تا مبارزه قهری و اعتقاد به دمکراسی در درون و بیرون با نیروهای غیر وابسته و دمکرات را هر چه زودتر به منصه ظهور رسانیده به معرض دید جامعه جهانی بگذارد.
اگر با عینکی علمی در زمان و مکانی تحلیلی به وقایع روز نظر افکنیم جدای از خواست بنده و شما که اساسا خواستار حمله جامعه جهانی برای برافکندن این رژیم نیستیم و مایلیم این رژیم بدون کمک خارجی و بدست مردم و با انقلابی مردمی و بدست خودمان سرنگون گردد و چه و چه و چه
تهدیدات روزانه رژیم بر علیه کشور های منطقه و جامعه جهانی و بزیر علامت سئوال رفتن امنیت کشور های مختلف بسیار عینی تر و قوی تر از هر مقوله دیگری امروز عمل میکند و فعل و انفعالات سیاسی _ نظامی جامعه جهانی در امروز بوضوح نشان میدهد که هیچ کشور ی منتظر ما نخواهد ماند که پس از ۲۸ سال بتوانیم جنبشی را در زیر این سرکوب و دیکتاتوری سازماندهی کنیم که آن جنبش به نوبه خودش رژیم را سرنگون سازد و امنیت جامعه جهانی را برای آنان به ارمغان بیاورد، و ما هم خوشحال باشیم که با شعار تغیر خنده دار دمکراتیک حتما امنیت را به جامعه جهانی و صلح و آرامش را به ایران و منطقه باز خواهیم گرداند.
در حالی که صلح و ثبات و دمکراسی در درون گروهای اپوزیسیون غیر وابسته که تعدادشان از انگشتان دست نیز تجاوز نمی کند و در میان خودمان مثل پرنده تشنه ای دارد روزانه له له میزند و پس از ۲۸ سال هنوز در فاز های نخست احوالپرسی سیاسی با یکدیگر هم قرار نداریم.
عینیات و واقعیات اگر چه از منافع و آرزو های ما برای زندگی بهتر سخن ها دارند همین عینات از امنیت بزیر علامت سئوال رفته جامعه جهانی که بوسیله میسونر ها و تروریستهای اسلامی از شاخ آفریقا تا عراق و افغانستان و لبنان و فلسطین و ایران را به خاک و خون کشیده اند قصه ها و داستانهای فراوان دارند.
پیروزی هائی را که امروز حماقت های رژیم و یا ضرورت های سیاست های بین المللی برای ما به ارمغان میآورد نظیر برافروختن شعله دادگاه ها و تحت تعقیب قرا دادن رژیم و غیرو حتی اگر کار کرد بعضا فعل و انفعالات ما باشد نباید ما را غره کند، امروز ضرورت همبستگی ملی از آب خوردن واجب تر است و این عملی و قابل اجرا نیست مگر اینکه فضای دمکراتیک و دمکراسی در همه زمینه ها بچشم بخورد و نیرو ها به واقعیات عینی برگردند
ضرورت ها ی امروزی چیست؟
ضرورت آمادگی برای مبارزه قهری برای بدست گیری قدرت سیاسی زیرا هیچ زمینه ای برای تغیر دمکراتیک که جناحی و گروهی از درون رژیم دلش بحال ما بسوزد و امروز پای میز دمکراتیک مذاکره بنشیند و ما تغیری دمکراتیک را شاهدش باشیم به هیچ ذهن سالمی خطور هم نمی کند. و اگر هم بکند هیچ دمکراتی پذیرای آن نخواهد بود .
آمادگی برای تشکیل کمیته های سرخ در سراسر کشور زیرا به محض از هم پاشی رژیم با احتمال حمله نیروی نظامی جامعه جهانی ، پرده اختناق پاره شده و مردم به صحنه خواهند آمد و تروریست های رژیم در هیچ شهر و دهی آرام نخواهند نشست و دست به ترور و کشتار خواهند زد برای پیش گیری و حفظ جان مردم و دست آورد های پیروزی های آینده سازماندهی نیروهای مردمی در کمیته های منطقه ای و اتحادیه ها و سندیکاهای کارگری و کارمندی امری حیاتی محسوب میگردد.
دولت موقت آینده باید در برگیرنده کلیه سازمانها و نهاد های دمکراتیک و مبارزی باشد که در عرض ۲۸ سال حکومت ترور اسلامی به طرق مختلف با این رژیم جنگیده اند در غیر اینصورت نه از ثبات و نه از صلح و دمکراسی در ایران آینده خبری نخواهد بود زیرا هیچکدام از نیروهای حاضر در صحنه سیاسی امروز ایران حاضر نخواهند بود در خارج از گود به تماشا بنشینند و این بسا دور از انتظار است که سازمانها و احزاب مبارز پس از ۲۸ سا
ل مبارزه سازمانی و یا حزبی تن به چنین تحریکات ضد دمکراتیک سیاسی بدهد که نتیجه اش جز بی ثباتی داخلی چیز دیگری نیست.
بدین منظور کوچکترین همبستگی و اتحاد دمکراتیک مقطعی امروز از ریختن خونهای آینده قدر مسلم جلو خواهد گرفت.
برای رسیدن به دمکراسی و سرنگونی این رژیم و سپس گام برداشتن برای مقاصد عالی تر راهی جز اتحاد مقطعی برای تک تک نیرو ها بر جای نمانده است
بخاطر بیاورید زمانی را که همه یکدیگر را برای نوشتن منشوری تشویق و ترغیب میکردند بخاطر بیاورید، منشور هائی که همه به نوعی لای دری را برای ورود شیخ به صحنه باز میگذاشتند و یا برای ورود آخوند به صحنه، رفرندام و تغیر دمکراتیک را شعار مردم قالب میکردند.
زبان این شاعر بریده باد
اپوزیسیون ایران از راست تا چپ و میانه باید به این باندیشید که به فرض محال اگر حمله جامعه جهانی بر خلاف میل بنده و شما جامه عمل بپوشد کلاه خود را با خود قاضی کنید که در آن زمان چه باید کرد و جواب آنرا در منشور هائی که مرقوم میفرمائید بعرض ملت فلک زده ایران قبل از وقوع حادثه برسانید.
با حترام
تاریخ ۲۹ دسامبر سال ۲۰۰۶ میلادی سوئد استکهلم
نوید اخگر
http://www.nawidakhgar.com/