خطاب به اعضا و کادرهای حزب کمونیست کارگری ایران

رفقای عزیز
در جریان اتفاقات متاثر کننده اخیر هستید۔ در این نامه قصد دارم نکاتی را با شما درمیان بگذارم۔ من در این مدت تحت فشار روحی بسیاری قرار داشته ام۔ به من اتهام زده شد که نوید بشارت هستم، در جلسات مختلف توضیح دادم ولی به توضیحات من توجهی نشد۔  در باره ام الفاظ ناروا بکار بردند و نتوانستند اتهامات وارده را هم ثابت کنند.

تحت فشار و در اوج عصبانیت الفاظی را در مورد حزب کمونیست کارگری بکار بردم که بهیچوجه منظور نظرم نبوده است و نیست، بلکه من اتهامات وارده بخود را رد کردم۔ حزب کمونیست کارگری حزب من است تا همین جا خودرا در تمام افت وخیزهای حزب شریک میدانم۔ از زمانی که منصور حکمت این حزب را بنیان گذاشت من با تمام وجودم در این حزب و برای اهداف انقلابی آن مبارزه کرده ام و در خارج حزب هم برای به کرسی نشاندن این اهداف به مبارزه خود ادامه خواهم داد۔

 من از تمام شما عزیزان به خاطر عصبانیتم و بکار بردن کلمات نا مناسب پوزش میخواهم۔  من اجازه نمیدهم که قوم پرستان و ضد کمونیستها از حوادثی که برای من بوجود آمده بسود خود استفاده کنند. من کمونیستم و موضع من در این مورد بر همگان دهها سال است روشن میباشد.  ولی میخواهم به شما بگویم که با من بسیار غیرمنصفانه برخورد شده است و این دوران جزو  سخت ترین دوران زندگی سیاسی من بوده است۔

دستتان را گرمی میفشارم.

زنده باد کمونیسم کارگری!
زنده باد منصور حکمت!

اسماعیل مولودی
۱۶ دسامبر ۲۰۰۶