اردشیر نصرالله بیگی
ardashir_ns@hotmail.com
خجسته باد اول ماه مه!
اگر بواقع به تاریخچه مبارزه کارگران بنگریم به مبارزه برای کاهش ساعات کار و موقعیت مناسبتر کاری گره خورده است . طبقه کارگر جهانی در واقع سالها مبارزات خونین را پشت سر گذاشته است ، تا اینکه توان یافته روز کار ۱۸ ، ۱۶ ، ۱۴ ساعته را که در اوائل دوران حاکمیت سرمایه داری مرسوم بود کاهش دهد . اکنون این مبارزه تا جائی پیش رفته که در بسیاری از کشورهای جهان کارگران توانسته اند ۴۰ ساعت کار در هفته و دو روز متوالی تعطیلی و حتی در کشوری چون المان ۳۶ و نیمساعت کار در هفته را به سرمایه و دولت ان تحمیل نمایند .
ایده انتخاب یکروز در سال بعنوان روز همبستگی جهانی طبقه کارگر ابتدا با کاهش ساعت کار روزانه برای اولین بار در کشور استرالیا مطرح شد . در سال ۱۸۵۶ میلادی کارگران استرالیا تصمیم گرفتند بشکل سراسری یکروز تمام کار را تعطیل و باین ترتیب پشتیبانی عمومی خودرا از ۸ ساعت کار روزانه اعلام نمایند ، روزی را که در نظر داشتند ۲۱ اوریل مصادف با اول اردیبهشت ماه بود . دراینروز کارگران علیرغم میل و تلاش سرمایه تصمیم خودرا باجرا دراوردند و حرکت وسیع و پر شور کارگری اولین جشن کارگری انچنان تاثیری بر اتحاد و همبستگی کارگران استرالیا بجا گذاشت که وادارشان ساخت هر ساله چنین جشنی رابرپادارند . و این ایده به کشورهای دیگر نیز گسترش یافت وسرانجام بیک روز جهانی و تاریخی تبدیل گشت و کارگران امریکا از این حرکت پشتیبانی و ادامه دادند . در سال۱۸۸۶ میلادی کارگران امریکا تصمیم گرفتند که روز اول ماه مه مصادف با یازدهم اردیبهشت ماه بشیوه ای سراسری دست از کار کشیده اجتماع و میتینگ برپادارند . بیش از۲۰۰ هزار کارگر درامریکا کار را تعطیل کرده و در تظاهرات خود خواستار ۸ ساعت کار روزانه گردیدند واین تظاهرات باشکوه در چندین شهر امریکا برگزار گردید که بامقابله ورودرروئی با پلیس مواجه شد ، در شهر شیکاگو و یکی دوشهر دیگر درگیری خونین برپاشد و تعدادی از کارگران در جریان یورش وحشیانه پلیس درخون خودغلطیدند وجانباختند وجمعی نیز دستگیر وزندانی شدند . بعد زان فاجعه دردناک پلیس امریکا چند نفر از رهبران کارگری را شناسائی و دستگیر ودردادگاهی ناعادلانه به محاکمه کشیده وچهره ای زشت و کریه ازبورژوازی امریکا را بیش از پیش بنمایش گذارد ، پنج تن از رهبران کارگری به اعدام و سه تن دیگر به حبس طولانی مدت محکوم گردیدند . رهبران این جنبش در دادگاه قاطعانه و مصمم از حقانیت این جنبش دفاع و در نهایت شهامت بدفاع از منافع طبقه کارگر واهداف این طبقه پای فشردند . یکی از این کارگران بنام spets"سپیتس" که کارگر برق وتعمیرات الکترونیکی بود در دفاعیه خود گفت: اگرتصور میکنید با اعدام من خواهید توانست جنبش کارگری را خاموش وخفه کنید که میلیونها کارگر وزحمتکش ومردم فقیر وتنگدست چشم انتظارافق پیروزی اش هستند وانرا یگانه راه رهائی خود میدانند ، بسیار در اشتباهید ؛ همه مارا اعدام کنید اما بدانید که با این حرکاتتان تنها پا بر جرقه ای کوچک میگذارید و خاموشش میکنید ، در حالیکه پشت سرتان شعله های اتش از هر طرف زبانه میکشد و این شعله ها هم اکنون فروزانند و شما هرگز قادر به مهارش نیستید . در همان سالها در اروپا نیز جنبش کارگری نسبت به گذشته نیرومندتر پا بمیدان میگذاشت و مبارزه کارگران برسرساعات کار وکاهش ان گسترش مییافت ، در سال ۱۸۸۹ میلادی کنگره انترناسونال دوم کارگران فرمان داد تاخواست کارگران برای ۸ ساعت کار روزانه در صدر سایر مطالبات کارگری قرارگیرد . نماینده اتحادیه های کارگری فرانسه پیشنهاد نمود که این خواست با تعطیل کار در یکروز مشخص در تمام کشورها بشیوه ای سراسری وجهانی اعلام گردد . نماینده کارگران امریکا نیز پیشنهاد نمود : اول ماه مه از سوی انترناسیونال بعنوان روز همبستگی جهانی طبقه کارگر تعیین شود . این پیشنهاد ازجانب انترناسیونال پذیرفته شد و باین ترتیب روز اول مه روز جهانی و اعلام همبستگی طبقاتی کارگران در سراسرجهان تبدیل شد . اکنون حدود ۱۲۲ سال از اعتصاب قهرمانانه کارگران شیکاگو میگذرد ودر اینمدت میلیونها کارگر در سراسر جهان و با بنمایش گذاشتن قدرت عظیم خود در برابر سرمایه درهمه جا ودرهر میتینگ واجتماعی علاوه بر گرامیداشت فداکاریها و جانبازیهای کارگران مبارز شیکاگو ، عزم و اراده خود را برای نابودی نظام سرمایه داری بمثابه منشا و عامل اصلی بقا هر گونه درد و رنج ومصیبت جامعه بنمایش میگذارند ، و در گوشه ای دیگر از این جهان پهناور در ایران تحت حاکمیت اسلامی سرمایه مبارزات کارگری برای حقوق معوقه ، حق تشکل مستقل کارگری ، تعطیلی و برگزاری روز جهانی کارگر با خشونت و سرکوب و شکنجه و زندان و ترور مواجه است ، ولیکن کماکان در عرصه های گوناگون در حال رشد و پیشرویست . بامید انکه کارگران و مردم محروم با مبارزه جدی خود راه این مبارزه را هموارتر کرده تا موقعیت مبارزه کارگری در تلفیق بامبارزات زنان ودانشجویان و….. در مسیر واقعی قرار گیرد تا، ازادی برابری واقعی وحکومت کارگری .
ماه مه ۲۰۰۸ میلادی(اردیبهشت ماه ۱۳۸۷ خورشیدی