در طول هفته جارى ناصر علیپناه از فعالین سازمان پناهندگان ـ بیمرز پس از یک دوره طولانى از انتظار، موفق به اخذ اجازه اقامت شد. این یک موفقیت در یک کشمکش طولانى، قبل از هر کس براى خود ناصر و براى سازمان بیمرز هم بود.

براى کسانى که سرگذشت پناهجویى را پشت سر دارند، دوره انتظار،  یاد آور ایام سخت و فرسودگى عمیق است. این دوره،  بلاتکلیفى، تنهایى، ناامیدى، فقر و بى سر و سامانى انسان را از پا میاندازد. خیلى ها این ایام را عمر سوخته و به هدر رفته بحساب میاورند. تا حد زیادى حق دارند، اما در عین حال زندگى میتواند طور دیگرى هم باشد و در چنین محقظه و قفس تنگى اسیر نماند. ناصر علیپناه نمونه زنده اى براى تلاش خستگى ناپذیر در جهت  ساختن سرنوشت متفاوت است.

دوره انتظار پناهجویى براى ناصر هشت سال طولانى بود. سالهایى که هر روز آن با مشغله تامین زندگى،سیر کردن شکم و هزار و یک  نیاز گوناگون در عین حال با دلهره و فرسایش و مخاطرات ناشى از پرونده پناهجویى در هم عجین بود. کمتر کسى حتى از دوستان نزدیک از چند و چون وضعیت دشوار او مطلع میشدند. در طول این مدت مساله پرونده او موضوع کمپین، اعلامیه ها و اعتراضات متعدد بود، اما بسیار بیشتر از این خود او در صف اول انواع فعالیتها و اعتراضات دفاع از حقوق پناهندگى قرار داشت. کمتر مبارزه و تظاهرات علیه راسیسم، علیه سیاستهاى ضد پناهندگى و علیه جمهورى اسلامى را میشود نام برد که ناصر علیپناه در آن شرکت فعال نداشته است.

در متن همه اینها، ناصر علیپناه از شریف ترین شهروندان جامعه بوده است. او نمونه شهروندانى است که علارغم همه دشواریها و سنگ اندازى ها حتى جایى که اجازه کار و مستمرى و همه امکانات را لغو میکنند تا مجبور به فرارش سازند؛ با همت و سرسختى و با تکیه به کار و زحمت شرافتمندانه خود، بار زندگى را بر دوش میکشند. ورق پاره اى که در صندوق پستى بدست او رسید تفاوت تعیین کننده اى در زندگى ناصر نمیتواند بهمراه داشته باشد. خیلى چیزها را بدون این اجازه اقامت، با دستان خود و به همت تلاش جمعى ساخته بود. اجازه اقامت مهر پیروزى سرسختى و انسانیت و تلاش جمعى براى هشت ساله گذشته ایشان است.

در جمع فعالین سازمان بیمرز، سالهاى طولانى از همراهى و تلاش و کوشش با ناصر علیپناه قدر میگذاریم. در خوشحالى امروز او و خانواده وى خود را شریک میدانیم و صمیمانه براى او موفقیت و سربلندى آرزو داریم.

سازمان سراسرى پناهندگان ایرانى ـ بیمرز، گوتنبرگ

سیوان رضایى

٢۶ اکتبر ٢٠٠٩