لحظاتی از همه مشکلات روزمره و افکار روزانه فاصله بگیرید و وقت اتان را به ما بدهید. در اینجا در مورد دردناکترین و رنج آورترین پدیده قرن صحبت میکنم. در مورد نوجوانانی که میتوانستند٬ اقوام من و شما باشند٬ فرزند من و شما ٬ خواهر و یا برادر ما٬ در مورد بهنود و اکرم حرف میزنم. سحرگاه خونین ۱۱ اکتبر ٬ نیمه های شب٬ قرار است در آهنین سلول انفرادی اینها باز شود … چهل و هشت ساعت دیگر بهنود و اکرم و تعداد دیگری که حتی اسمشان را نمیدانیم٬ برای اعدام به محوطه زندان اوین منتقل میشوند… ما موظفیم نگذاریم این فاجعه اتفاق بیفتد…

این سومین بار است که بهنود پای چوبه دار میرود٬ بار دوم او بعد از بازگشت از محوطه اعدام چنین نوشت:  
"دو بار مرا برای اجرای قصاص به سلول انفرادی بردند ، شبهای تلخ و سرد و سنگینی بود. نمی دانم چه بگویم هزاران بار مردم. می خواستم گریه کنم،اشکی نبود.می خواستم ناله کنم،صدایی دروجودم باقی نبود.
می خواستم در تنهایی مادرم را در آغوش بکشم و اشک بریزم ولی جز دیوار سفید و آهن سرد  هیچ چیز نبود.
به آخر عمری رسیدم که هیچ چیز جز تلخی از آن ندیده بودم و در پایانش جز بار شرمندگی و پشیمانی چیز دیگری برایم باقی نمانده بود.
زندانبان کلید را گرداند و گفت بر خیز وقت رفتن است.
صدای کلید قلبم را لرزاند بیاد درد جانکاه شما افتادم،زمانی که فرزندتان را دیدید.
مرا به محوطه زندان بردند تمام زندگیم در همین دقایق جلو چشمم گذشت و یاد فرزند شما افتادم که او هم چون من آرزوهای فراوانی داشت.
زمانی که در پای چوبه دار به من گفتند،یک ماه فرصت داری تا رضایت بگیری با دیدن برادر آن مرحوم احسان عرق سرد خجالت بر پیشانیم نشست. مرا به زندان برگرداندند.
در سلولم بغضم ترکید.
ایکاش باد صدایم را می برد
ایکاش گنجشکانی که از بالای دیوار بلند زندان رد می شوند حرفهایم را می شنیدند و بر ایوان خانه شما می نشستند و برایتان بازگو میکردند. 
..امروز مجددا بهنود در سلول انفرادی است و منتظر باز شدن در زندان است. صدای این نوجوان و هشت محکوم به اعدامی را که این روزها میخواهند به قتل برسانند٬ را به گوش دنیا برسانید. شما باید گنجشکانی باشید که صدای دردمند کودکانی را به گوش جهانیان می رسانید که با جشن ۱۸ سالگی آنها٬ چوبه دار را آماده میکنند و جلادان آنها را در این قرن و جلوی چشم همه ما ٬ وحشیانه به قتل میرسانند.
به پا خیزیم و به بهنود و اکرم و صفر و همه محکومین به اعدام نشان دهیم که در روزهایی که میلیونها نفر از مردم ایران٬ با پاهای خود در خیابانها حکم سرنگونی حکومت اسلامی  و رفتن این جلادان را داده اند٬ ما نمیگذاریم جانیان حاکم بر ایران با قتل بهنود و ندا و سهراب و صفر و اکرم٬ از مردم انقلابی در ایران زهر چشم گرفته و برای حیات ننگین و حکومت قرون وسطایی اشان ٬ فرصت بخرند.
مردم آزاده و منزجر از حکومت اسلامی !
امروز و فردا ٬ در هر جایی که هستید٬ بهر طریق ممکن به این احکام وحشیانه اعتراض کنید. جلوی مراکز دولتی در اروپا و کانادا و امریکا ٬ تجمع کنید ٬ در مقابل اتحادیه اروپا و سازمان ملل٬ و بگویید باید فورا به این احکام اعتراض کنند.
در مقابل مراکز خبری و رسانه ها تجمع کنید و بگویید اخبار این جنایات را منعکس کنند و از مردم بخواهند به این جانیان اعتراض کنند.
روز ۱۰ اکتبر ٬ شنبه روز جهانی علیه اعدام است. همه جا در دنیا در همه مراسمها و میتینگها به مناسبت روز جهانی علیه اعدام عکسهای بهنود و اکرم و ندا و سهراب را در دست گرفته و به جهانیان بگویید٬ باید علیه این جنایات اعتراض کنند. ما نباید بگذاریم بهنود شجاعی و اکرم مهدوی و صفر انگوتی و علی مهین ترابی و … را اعدام کنند.
ما میتوانیم این انسانهای دردمند و اسیر حاکمان جنایتکار اسلامی را نجات دهیم. بپا خیزیم و به بهنود نشان دهیم تنها نیست…
مینا احدی
کلن  ۸ اکتبر ۲۰۰۹
minaahadi@aol.com