مدتی پیش کاترین اشتون سخنگوی اتحادیه اروپا هشدار داد که ۸۰ درصد خاک سوریه از کنترل حکومت اسد خارج شده است. بدنبال این هشدار بود که کوفی عنان طرح “آتش بس دو جانبه” را طرح نمود و از طرفین یعنی هم حکومت بشار اسد و هم نیروهای مخالف حکومت خواست که سلاحها را زمین بگذارند. طرح عنان در واقع بدنبال شکست طرح اتحادیه عرب برای “آتش بس” به میان کشیده شد. بعد از یک ماه از آغاز این طرح علیرغم اینکه دولت اسد پذیرفته بود که تانکها و سلاحهای سنگنین را از صحنه خارج کند و از حمله نظامی به معترضین دست بردارد، کشتارها ادامه یافت و با یکی دو عملیات تروریستی که اسد آنرا کار القاعده اعلام کرد و مخالفین آنرا توطئه نیروهای حاکم اعلام کردند، اوضاع به روال قبل یعنی حمله نظامی تمام عیار به شهرهای در حال اعتراض برگردانده شد. کشتار تکان دهنده بیش از صد نفر در شهر حوله که ۵۰ تن آنها کودکان بودند و هفته پیش جلوی چشم نیروهای “حافظ صلح” صورت گرفت، هردو طرح “آتش بس و صلح” را تماما نقش برآب کرد و فضای دیپلماتیک و گفتگو میان دولتهای غربی و حکومت اسد به تنش تند و اخراج سفرای سوریه انجامید که دولت سوریه نیز به تلافی سفیران کشورهای آمریکا و چند کشور اروپایی را از این کشور اخراج کرد. اخیرا کوفی عنان اعلام کرد که سوریه با جنگ داخلی فاصله ای ندارد. ادامه‌ی خواندن→

روی پلاکاردهایی که یک بار دیگر در میدان التحریر قاهره بالا رفته است این جمله به زبان عربی وسیعا به چشم میخورد: “نه بازگشت (به رژیم سابق) نه اخوان”. نتیجه دور اول انتخابات ریاست جمهوری مصر جز این دو راه، راه دیگری مقابل مردم نگذاشته است. تنها نتیجه ای که از این انتخابات میتوان گرفت اینست که آینده مصر را صندوق رای تعیین نمیکند. بلکه نتیجه زورآزمایی گریزناپذیر سه جنبش و سه نیروی متفاوت بر سر سه آینده متفاوت است که نشان میدهد مصر به کجا خواهد رفت. یعنی کشاکش میان جریانات اسلامی، طرفداران رژیم سابق، و مردم انقلابی. به عبارت دیگر برخلاف آنچه که ژورنالیسم سطحی تصویر کرده بود و نیروهایی مثل جمهوری اسلامی آنرا دامن میزدند، دست یابی به قدرت و خاموش کردن انقلاب برای اسلامی ها و رژیم سابقی ها کار ساده ای نیست و جدال حاد طبقاتی در این جامعه در پیش است و نتیجه این جدال است که سرنوشت مصر را تعیین خواهد کرد. قرار است دور دوم انتخابات مصر در اوایل ماه ژوئن یعنی دو سه هفته دیگر برگزار شود. و رای دهندگان باید به دو کاندید باقی مانده رای بدهند. یکی احمد شفیق آخرین نخست وزیر رژیم مبارک ، ودومی محمد مرسی کاندید اخوان المسلمین.  شق سوم ادامه انقلاب علیه هردوی این نیروهاست. بسیاری از انقلابیون بر ادامه انقلاب تاکید میکنند. ادامه‌ی خواندن→

چپ سنتی “جارگونها” یا کلمات کلیدی خود را دارد.  این کلمات و عبارات و نه محتوا و مضمون آنهاست که مهم و تعیین کننده است. کارگر و سوسیالیسم و حزب و انقلاب کارگری و امثال اینها برای چپ سنتی پوشش و مجوزی است برای دست روی دست گذاشتن در شرایط حساس و در عین حال با افتخار سوت زدن و اعلام اینکه “هنوز شرایط آماده نیست. ادامه‌ی خواندن→

نشریه جهان امروز شماره ۲۸۸ از حزب کمونیست ایران مقاله ای دارد به قلم محمد نبوی از رهبری این حزب که به بهانه نقد پلاتفرم حکمتیستها نوشته شده است. اما در واقع تکرار مکررات و حرفها و نقدهای کهنه علیه منصور حکمت و حزب کمونیست کارگری است. این نوشته تحت عنوان “در برهمان پاشنه میچرخد”  حرف اصلیش با حکمتیست ها که دچار بحران شده اند اینست که سیاست کوروش مدرسی را نگه دارید و منصور حکمت را کنار بگذارید. در کل این نوشته یک کلمه در نقد سیاستهای راست کوروش مدرسی وجود ندارد٬ بلکه همه جا با تایید ضمنی ﺁنها میخواهد نشان دهد که این سیاستها با سیاست منصور حکمت در مورد حزب و جامعه و حزب و قدرت سیاسی جور در نمی ﺁید (که این حقیقتی است) اما میگوید برای رفع این مشکل باید منصور حکمت را کنار گذاشت و نه خط کوروش مدرسی را. اینکه نبوی حزب حکمتیست را به دلایلی قابل فهم احیانا بدون شخص کوروش مدرسی و محفلش ترجیح میدهد٬ تغییری در هم سویی سیاسی او با سیاست مدرسی نمیدهد. ادامه‌ی خواندن→

برای نقد و افشای تجمعی که بنام “کنفرانس گذار به دموکراسی روزهای هفتم و هشتم ماه ﺁوریل در واشنگتن برگزار شد٬ کافی است انسان اخبار و رویدادها و اسامی شرکت کنندگان این کنفرانس را منتشر کند. این یکی دیگر از کنفرانسهایی بود که به اصطلاح قرار است ﺁلترناتیو راست و بورژوایی و مطلوب غرب را شکل دهد. ادامه‌ی خواندن→

اکبر گنجی مدتی پیش گفته بود که سرنگون کردن جمهوری اسلامی زیان ﺁور است. او از همین منظر تازگی به بازنگری انقلاب ۸۸ نشسته است. البته روشن است که او ﺁنرا انقلاب یا جنبش توده ای یا خیزش و اینها نمیخواند بلکه از “تجربه ۸۸” یا “جنبش سبز” سخن میگوید. این را میتوان به ایشان اغماض کرد. او در نوشته ای در سایت بی بی سی تحت عنوان “بازنگری تجربه ۹۰-۸۸” ابتدا طبق روال معمول از دو فیلسوف محبوب خود یعنی پوپر و ماکس وبر نقل قول می ﺁورد تا نشان دهد که خشونت بد است. ادامه‌ی خواندن→

هیچ چیز بیش از تغییر و تحولات اخیر در سیاست گروه اسلامی حماس نمیتواند گویای وضعیت نزار جمهوری اسلامی و حکومت بشار اسد و کل ارتجاع اسلامی باشد. ادامه‌ی خواندن→

بحران اتمی جمهوری اسلامی و کشاکش دولتهای غربی با این حکومت گرچه همچنان در حالت بن بست قرار دارد اما این بن بست دارد بتدریج به سمت احتمال کشاکش نظامی چرخش پیدا میکند. اخبار و گزارشهای بسیاری گویای اینست که دولت اسرائیل خودرا برای حمله نظامی در بهار سال ﺁینده ﺁماده میکند. برخی از سیاستگزاران ﺁمریکائی نیز تمایل خودرا به حمله نظامی پنهان نمیکنند. ادامه‌ی خواندن→

محسن سازگارا در فاصله زمانی نه چندان طولانی ای از یک پاسدار و کارگزار جمهوری اسلامی به یک ژورنالیست رسانه های فارسی زبان رسمی غرب تبدیل شد. اما مدتی است که مدیای دست راستی مثل صدای آمریکا و حتی امثال بی بی سی که گردانندگانش گرایشات آشکار دوم خردادی دارند و به اخبار خانواده جمهوری اسلامی بسیار علاقمندند، کمتر این جناب و کوپل ایشان نوری زاده را تحویل میگیرند. ادامه‌ی خواندن→

رضا پهلوی این روزها فعال تر از قبل شده است. ایشان به رسانه های مختلف نظیر فیگارو و رادیو فردا و صدای آمریکا و امثالهم مصاحبه میکنند تا دو چیز را بگویند یکی اینکه طرحی تحت عنوان “شورای هماهنگی” دارند که قرار است همه نیروهای مخالف حکومت را دور هم جمع کند، (بعدا میگویم که این نیروها چه شروطی باید داشته باشند) و ثانیا ایشان طرح محاکمه علی خامنه ای را به شورای امنیت سازمان ملل داده اند و آنرا فعالانه دنبال میکنند. فعلا به علت اینکه رسانه های رسمی دولتهای غربی براحتی میکروفون جلوی بقول خودشان “شاهزاده رضا پهلوی” میگذارند، نمی پردازم. این نیز داستان خودرا دارد که جداگانه باید به آن پرداخت. ادامه‌ی خواندن→