به کدام سو؟

ادامه‌ی خواندن→

درآمد

در ابتدای این بحث پیرامون اهمیت « تحزب کمونیستی طبقه ی کارگر » به فصل دوم کتاب مانیفست حزب کمونیست اثر کارل مارکس و فردریک انگلس، با عنوان « پرولتر ها و کمونیست ها » رجوع میکنیم که تصویر دقیق، شفاف، و جامعی از تحزب سیاسی طبقه ی کارگر ارائه میدهد. مانیفست حزب کمونیست، کمونیست ها را جزو و بخشی از احزاب کارگری میداند و برای کمونیست ها رابطه ایی ویژه، و ضمناً نزدیکی معین و خاصی را با سایر احزاب کارگری تعریف کرده است. از این گذشته، آنچه به وضوح مانیفست حزب کمونیست بر آن تأکید دارد، این است که فقط تحزب کمونیستی قادر است افق رهائی را در برابر پرولتارها بگشاید. ادامه‌ی خواندن→

سخنی به بهانه ی اول ماه مه، روز جهانی کارگر

مقدمه

امسال تحت شرایطی به پیشواز اول ماه مه میرویم، که بشریت در چنگال جنگ، کشتار، آوارگی، فقر و مسکنت، گرسنگی و دردهای دیگر گرفتار شده است. امپریالیست ها و دولت های معظم سرمایه داری که مسببین اصلی جنگ و ناامنی در منطقه ی خاورمیانه، آفریقا و سایر نقاط جهان هستند، کماکان در حال تعرض به سطح گذران و معیشت کارگران، و بازپس گیری دستاوردهای مبارزاتی آنان در کشورهای خود می باشند. چهار گوشه ی دنیا به جولانگاه آنتی کمونیست ها، احزاب راسیستی و نژادپرست، و البته اسلام سیاسی تبدیل شده است. دولت های سرمایه داری و مستبد منطقه، و جریانات فوق ارتجاعی ای مانند جبهه النصره، حشدالشعبی، داعش، و… آتش جنگ در سوریه و عراق را شعله ورتر ساخته اند و این دو کشور را به جهنمی برای ساکنین اشان مبدل کرده اند. کارگران و توده های فرودست ایران نیز به سان سال های قبل همچنان در فقر و نداری و محرومیت از امکانات و نیازمندیهای اولیه، غوطه ورند. حقوق های معوقه، دستمزدهای چهار، پنج مرتبه زیر خط فقر، تداوم اخراج و بیکارسازی ها، افزایش نرخ بیکاری، تورم و گرانی، و مشکلات و معضلات بی شماری زندگی کارگران و مزدبگیران جامعه را تباه ساخته اند. ولی با این وجود، کارگران کشور مثل هم طبقه ای هایشان در اطراف و اکناف دنیا، در برابر یورش های سرمایه داران و دولت اشان ساکت ننشسته اند و بی هیچ توهمی به جناحهای بورژوازی حاکم و وعده های آنان، و بدون اندک واهمه ای از سرکوب و بگیر و ببندهای گسترده، اعتراضات و اعتصابات بلا انقطاعی را در مراکز مختلف تولیدی و خدماتی در پیش گرفته اند. ادامه‌ی خواندن→

بمناسبت هشتم مارس، روز جهانی زن

ادامه‌ی خواندن→

فردریش انگلس در جزوه ی مزد روزانه ی عادلانه برای کارعادلانه چنین می گوید: « سرمایه چیزی نیست به جز انبوهی از محصول کار.  از این مطلب چنین نتیجه گیری می شود که مزد کار، بوسیله خود کار پرداخت می شود، و کارگر دستمزدش را از محصول کار خودش دریافت میکند.  طبق آنچه معمولاً عدالت نامیده می شود، مزد کارگر باید عبارت از محصول کار او باشد، و این بر اساس اقتصاد سیاسی عادلانه نیست. برعکس، محصول کار کارگر نصیب سرمایه دار می شود، و کارگر سوای مایحتاج زندگیش چیزی عایدش نمی گردد، و به این ترتیب نتیجه ی نهائی این مسابقه ی غیر عادی رقابت عادلانه ایست که محصول کار کسانی را که کار می کنند بطور اجتناب ناپذیری در دست آنهائی که کار نمی کنند انباشته می سازد و محصول کار در دست آنها به صورت وسیله ی نیرومندی برای به بردگی گرفتن کسانی که آنرا بوجود آورده اند، در می آید » . و کارل مارکس بر این مهم تأکید کرده است که: « پرچم کارگران نه مزد عادلانه، بلکه لغو نظام کار مزدی است.» ادامه‌ی خواندن→

خطوطی از سبک کار محفلی در احزاب کمونیست

فریدون ناظری – فرشید شکری ادامه‌ی خواندن→

پرتوانتر باد اعتصابات کارگری

« اعتصاب همیشه سرمایه داران را مملو از ترس می کند. چونکه اعتصاب شروع از بین رفتن سروری آنهاست. یک سرود کارگری آلمانی در مورد طبقه ی کارگر می گوید، تمام چرخ ها از چرخش باز می ایستند، اگر بازوان نیرومند شما آن را اراده کند. » لنین ادامه‌ی خواندن→

مارکسیسم راهنمای تغییر در وضع موجود

  اگر در دوره ای سرمایه داری نوپا در تقابل و تضاد با فئودالیسم، هر آینه نقشی مترقی و پیشرو در پیشرفت جامعه بر عهده داشت و عنصر تحول و ترقی در شرایط مادی انسان ها بود، اما در این دوره، هم این مناسبات و شیوه تولیدی، و هم طبقه ی سرمایه دار دشمن تحول و ترقی اند. باز هم اگر باصطلاح دولت های مدرن (دولت ملی یا دولت- ملت) برخاسته از این نظام تولیدی مبتنی بر مالکیت خصوصی نیز _ که پایه های استثمار، نابرابری های اجتماعی و اشکال متنوع ستم روی آنها شکل گرفته اند _ ابتداء و در اوایل شکل گیری اشان در مقایسه با حکومت های فردی (پادشاهی و…) یا نظام های سیاسی پیش از خود قدمی رو به پیش محسوب می گشتند، ولیکن بسرعت و در مدت کوتاهی نشان دادند که دولت های طبقه ی مسلط (دولت بورژواها) دیکتاتوری عریان اقلیتی بر اکثریت ساکنین جوامع انسانی اند. به دیگر کلام، این دولت ها ابزاری برای مهیا ساختن شرایط بهتر بهره کشی، به بند کشیدن هر صدای مخالفی، سرکوب و حکمرانی بر کسانی اند که غیر از فروش نیروی کارشان صاحب هیچ ثروتی نیستند. ادامه‌ی خواندن→

از زمان روی کار آمدن رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی تا به امروز، مردم ستمدیده ی ایران با انواع و اقسام معضلات و مشکلات اجتماعی و معیشتی مواجه بوده اند. در این کشور علاوه بر اختناق و سرکوب، فقر و نداری، بیکاری میلیونی، گسترش بی سابقه ی قراردادهای موقت و سفید امضاء، اخراج سازیهای وسیع، کارتن خوابی، تن فروشی، اعتیاد و دهها معضل اجتماعی دیگر، تورم و گرانی نیز کارگران و مردم تهیدست جامعه را به سختی تحت فشار قرار داده و زندگی پر مشقتی را به آنها تحمیل کرده است. با این اوصاف، دولت حسن روحانی میگوید، امسال نرخ تورم تک رقمی شده و آثارش روی زندگی مردم، و قدرت خرید آنان قابل مشاهده است! ادامه‌ی خواندن→

زنده باد اول ماه مه، روز اعلام اتحاد و همبستگی کارگران جهان
اول ماه مه، روز جهانی کارگر، در راه است. در این روز خجسته، کارگران همه ی کشورها به خیابانها سرازیر میشوند و از این طریق، قدرت طبقاتی اشان را به نمایش میگذارند. حضور کارگران جهان در این مارش عظیم و پرشکوه، مؤید انترناسیونالیسم پرولتری، همبستگی و اتحاد طبقاتی در مقابل سرمایه داران و دولت هایشان است.
روز جهانی کارگر، در اساس روز بیان نفرت و انزجار از بی حقوقی های موجود، و روز صدور کیفرخواست انسانیت علیه بربریتِ نظام سرمایه داری، است. در این روز، توده های تحتِ ستم و استثمار طبقاتی به صراحت اعلام میدارند: « ما کارگران جهان خواهان دنیایی آزاد و برابر، دنیایی عاری از هر گونه ستم و بی حقوقی، دنیایی بدون فقر و جنگ و بی عدالتی، و دنیایی مملو از رفاه و آسایش برای انسانها هستیم.» ادامه‌ی خواندن→