نوشته « یارانه ها، تلاشی برای یک ارزیابی واقعی »* از طرف رضا رخشان با هر هدفی که تهیه شده باشد اما از انسجام و شفافیت در خور یک خط سیاسی متمایز برخوردار است. این نوشته صریح و بی ابهام در تضاد با منافع آنی و آتی طبقه کارگر و بطور مشخص نافی مطالبات و نیازهای جاری و عاجل آنست و به اینترتیب رویکردی راست وجدید را در جنبش مستقل کارگری ایران عرضه می کند. اینجا نیازی به پرداختن به همه مسایل مطروحه در آن نیست. نقدهای تاکنونی به نوشته مورد بحث نکات بسیار متنوعی را بدرستی طرخ نموده اند. آنچه اکنون لازم است ترسیم خطوط کلی این راست جدید است تا بتوان به مرزبندی روشن و قاطع جنبش مستقل کارگری با این خط و طرد آن یاری رساند. در زیر ابتدا به مشخصات راست جدید اشاره شده و سپس بدنبال برخورد به نکاتی که نقش توجیه کننده آنرا دارند به ضرورت مقابله با آن تاکید می شود. ادامه‌ی خواندن
بایگانی دسته: امیر پیام
شرایط حساس و رویکرد اسارت بار ( در حاشیه بیانیه دو سندیکا )
بیانیه مشترک سندیکای کارگران شرکت واحد و هیئت بازگشایی سندیکای کارگران فلزکار مکانیک که چند روز پیش منتشر شد از همان عنوانش یعنی « اصلاح قانون کار یا نابودی دستاوردهای زحمتکشان » پیداست که در مسیر خلاف منافع کارگران گام می زند.(۱) قانون ضد کارگری رژیم سرمایه داری اسلامی که محصول درهم کوبیدن دستاورهای گرانقدر جنبش شورایی کارگران و بخون کشاندن مبارزات آنان در سالهای پس از انقلاب پنجاه و هفت و ضامن تحمیل سی سال فلاکت و بی حقوقی به طبقه کارگر است ، « دستاورد زحمتکشان » نام می گیرد تا مبارزات جاری کارگران در چارچوب قانون کار و قانون اساسی ارتجاع حاکم محصور و اسیر شوند. ادامه‌ی خواندن
از این فرقه هم باید فاصله گرفت! (برای سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه)
از آنجا که مسایل و موضوعات جنبش کارگری مربوط به کل جنبش ماست، مخاطبین مطلب حاضر نیز همه فعالین جنبش کارگری اند. اما همانطور که خواهیم دید بحث حاضر حول سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه رخ داد و من وظیفه خود دیدم که آنرا به این عزیزان تقدیم کنم. ادامه‌ی خواندن
خانه کارگر تهدیدی دایمی علیه جنبش کارگری: غفلت جایز نیست
خانه کارگر جمهوری اسلامی به مثابه نهادی سرکوبگر و ابزار حاکمیتی ارتجاعی برای ایجاد انحراف و کنترل و سرکوب تلاشها و ابتکارت و مبارزات مستقل طبقه کارگر همیشه مانعی فعال در برابر ابراز وجود و رشد این مبارزات و تهدیدی دایمی علیه آن بوده و تا زمانی که جمهوری اسلامی در قدرت است چنین خواهد بود. لازم به تصریح و تاکید است که اینجا خانه کارگر با همه زیر مجموعه هایش یعنی شوراهای اسلامی کار و انجمن های صنفی و اتحادیه های دست ساز، و هر گونه فعالیت به اصطلاح کارگری که به نحوی به خانه کارگر متصل است و با این نهاد سرکوبگر رفت و آمد دارد مورد نظر است. ادامه‌ی خواندن
کارگران لاستیک البرز و دو مساله مبارزه طبقاتی
توضیح
مطلب حاضر که در ماه مارچ ۲۰۰۹ منتشر شد، به دو مساله اساسی مبارزه طبقاتی کارگران در عرصه مبارزه برای کسب مطالبات فوری و نبرد برای رهایی قطعی از نظام موجود در متن تجربه مبارزه کارگران لاستیک البرز میپردازد. دور کنونی مبارزات این بخش طبقه کارگر حامل همان وضعیت و موانع قبلی است و ضرورت پرداختن به راهکارهای اساسی را دو باره طرح می کند. امید است که انتشار مجدد این مطلب کمکی به مباحثات برای برون رفت جنبش کارگری از وضعیت کنونی باشد. ادامه‌ی خواندن
مژده شوم: « سندیکاهای کارگری می آیند! »
سرتیتر سایت اینترنتی « اخبار امروز » در ۷ مرداد ماه سال جاری مطلبی بود با عنوان «سندیکاهای کارگری می آیند! »، مطلبی که از واقعه ای شیرین و پر امید خبر می داد. حقیقتا هم همینطور است، برای فعالین کارگری و چپ ها و کمونیست ها و هر انسان دلسوز و دوستدار جنبش کارگری هیچ خبری خوش تر و مسرت بخش تر از خبر ایجاد سندیکاهای مستقل کارگری و تلاشهای فعالین مستقل جنبش کارگری در این جهت نیست. روزهای تولد سندیکای کارگران شرکت واحد و سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه از روزهای تاریخی و بیاد ماندنی جنبش کارگری ایران است. چرا که ایجاد هر تشکل کارگری که مستقل از همه جناحهای رژیم اسلامی و کل نظام حاکم و تشکل های « کارگری » دولتی و مزدور از قبیل خانه کارگر و شوراهای اسلامی و انجمنهای صنفی* و اتحادیه های دست ساز آنان برپا شود مایه سرور و شادی است. ادامه‌ی خواندن
کنگره کار کانادا، همراه سرمایه داران علیه کارگران
نشست امسال گروه های هشت و بیست در کانادا و اعتراضات گسترده اجتماعی علیه آنها و نیز سرکوب این اعتراضات توسط حکومت از مهمترین رویدادهای سیاسی اخیر در جهان بود. رویدادی که نه تنها افشاگر تعرض اقتصادی دول سرمایه داری جهان به سطح معاش و زندگی طبقه کارگر و آماده سازی ماشین های سرکوب برای مقابله با اعتراضات قابل پیش بینی بود، بلکه همچنین جهتگیری سیاسی برخی تشکلات کارگری نظیر کنگره کار کانادا را به نمایش گذاشت. ادامه‌ی خواندن
افق امیدبخش رهایی: واقعیت ها و امکانات
از همان ابتدای خیزش اعتراضی مردم تحت ستم بر اغلب فعالین کارگری و مبارزان چپ روشن بود که پیشروی پیروزمندانه جنبش آزادیخواهانه جاری و دست یابی آن به اهداف آزادیخواهانه و برابری طلبانه اش در گرو برگزیدن افق و چشم اندازی چپ گرایانه است. افقی که نه تنها خواستار برچیدن استبداد و ارتجاع حاکم برایران باشد بلکه با رویکردی ضد سرمایه دارانه چشم انداز تغییرات ریشه ای سیاسی و اقتصادی را طرح نماید. تجربه خود جنبش نیز در سال اخیر این را ثابت نمود. انکشاف سیر عملی مبارزات مردم بسمت رادیکالیزه شدن و سرنگونی رژیم که مسیر آنان را از تلاش های انحرافی و کنترل کننده و بازدارنده طیف وابستگان استبداد حاکم یعنی جریان سبز موسوی و کروبی جدا نمود نیز ضرورت برگزیدن افق چپ را نشان داد. ادامه‌ی خواندن
یدالله خسرو شاهی، چرا یک رهبر سوسیالیست جنبش کارگری؟
(برای ویژه نامه نشریه آرش)
در مبارزه طبقاتی کارگران از دست رفتن هر فعال این طبقه ضایعه ای جانگداز است و در نوع خود غیر قابل جایگزینی می باشد. این مساله برای جنبش های کارگری تحت سیطره استبداد و دیکتاتوری سرمایه داری همچون ایران که برای پرورش فعالین و رهبران خود در تنگناهای سختی قرار دارند صد چندان بیشتر صادق است. از اینرو از دست رفتن یدالله خسرو شاهی، پر سابقه ترین فعال و رهبر سوسیالیست جنبش کارگری آنهم در دوران عروج جنبش آزادیخواهانه و برابری طلبانه و در موقعیت انقلابی کنونی که تامین رهبری و هژمونی سیاسی طبقه کارگرعمیقا حیاتی است ضربه ای جبران ناپذیر می باشد. ادامه‌ی خواندن
قوت و ضعف اتحاد ما
دستاورد مهم دو اول ماه مه در سال گذشته و امسال برای طبقه کارگر پیش از هر چیز قوام بخشیدن به اتحاد و انسجام جنبش مستقل آن بود. اتحادی که با گرد آوردن همه تشکل های مستقل کارگری آنها را به لحاظ کمی به نیرویی مطرح و غیر قابل انکار در جامعه بدل کرد، و در همان حال نیز با متحد ساختن آنان حول نقد و سیاست و مطالبات رادیکال و سوسیالیستی جنبش ما را بسیار توانمند نمود. نقطه قوت این اتحاد اما در این است یکسره نتیجه تیزبینی و روشن بینی و آینده نگری و درک مصالح عمومی طبقه کارگر از طرف فعالین همه تشکل های مستقل کارگری است. ادامه‌ی خواندن