اول ماه مه امسال مصادف است با دهمین سالگرد اول ماه مه ۱۳۸۳ سقز، سالی که جنبش مستقل و نوین کارگری ایران در زیر سیطره خونین یکی از استبدادی ترین حکومت های سرمایه داری معاصر سربلند کرد و به جلو آمد. از آنموقع تاکنون بمدت ده سال است که این جنبش با همه تشکلات ونهادها و محافل و صدها فعال اش و نیز علی رغم تفاوت ها و اختلافات درونی اش به تنها ظرف اصیل و شرافتمندانه حامل نیازها و مطالبات و آرزوهای طبقاتی کارگران، و نیز به تنها صدای مستقل طبقه کارگر بدل شده است. ادامه‌ی خواندن→

یادداشت های جنبش کارگری:
خبری که در میان این هیاهو گم شد!
به گزارش کانون مدافعان حقوق کارگر جلسه مشترکی توسط عده ای از فعالین کارگری از شهرهای مختلف در ایام عید در شهر سقز برگزار شد. شاید برای آنهایی که با نبردهای قلم بدستان مجازی و زد و خوردهای فیس بوکی سرگرم اند این خبری بیش از حد پیش پا افتاده باشد. بالاخره « حماسه بزرگ» هشت مارچ مقابل موزه لوور پاریس کجا، و جلسه تعدادی فعال کارگری در سقز کجا! در اولی مسایل «بزرگ ومهمی» رخ داد و «در تاریخ ثبت شد» که «اعتراض عریان وظیفه کمونیست ها و چپ هاست» و اینکه «اعتراض عریان کل این وضع موجود را به چالش می کشد»؛ اما دومی چه می گفت و غیر از «موضوعات محدود کارگری و صنفی» و تکرار کسالت بار «کارگری، کارگری» چه چیز قابل توجهی در برداشت؟ ادامه‌ی خواندن→

در آستانه هشت مارچ ۲۰۱۴ و سی و پنجمین روز جهانی زن در زیر سیطره خونین رژیم اسلامی سرمایه داری ایران هستیم. اگر در اغلب کشورها هشت مارچ روزی برای بزرگداشت حقوق کسب شده زنان و اعلام تداوم مبارزه برای تعمیق و گسترش این حقوق است، تحت جمهوری اسلامی اما این روزی است یکسره برای اعتراض و مبارزه علیه ستمکشی و بی حقوقی و فرودستی زنان و علیه تلاش برای تبدیل نمودن آنان به شهروندان درجه دو و نیمه انسانهای پشت سر مردان. ادامه‌ی خواندن→

مبارزات کارگران کارخانه پلی اکریل و معدن چادر ملو در ماههای اخیر خصلت نمای نقاط قوت و ضعف مبارزات کارگری در دوره حاضر است. اگر چه قوت های این مبارزات  بر ضعف های آنها برتری دارند و چشم انداز امید بخشی را در برابر جنبش کارگری ترسم می کنند، با این همه اما پس از تجربیات درخشان مبارزات نیمه دوم دهه ۸۰ خورشیدی که سرآمدشان ایجاد سندیکای کارگران شرکت واحد و سندیکای کارگران شرکت نی شکر هفت تپه با اتکا به نیروی خود کارگران و کاملا مستقل از تشکلات «کارگری» دست ساز و وابسته به دولت بود بسیار ضروری است که به این ضعف ها بطور شفاف اشاره نمود. ادامه‌ی خواندن→

در حمایت از فراخوان کمپین برای افزایش دستمزد

(برای پاسخ به سوال نشریه مبارزه طبقاتی)* ادامه‌ی خواندن→

یادداشت های جنبش کارگری:

آماده باش نظام علیه «اعتراضات صنفی»

اگر سیاست جمهوری اسلامی در برخورد با مبارزات کارگری در طی سالهای اخیر عمدتا متوجه سرکوب تشکلات و نهادها و فعالین مستقل کارگری بود که در همین سالها سربلند کردند، اکنون اما سرکوب مستقیم مبارزات توده ای کارگران نیز بیش از پیش در دستور نظام قرار گرفته است. ادامه‌ی خواندن→

همانطور که در رسانه ها اعلام شده قرار است برنامه ای برای یادمان کشتار ۶۷ در بیستم سپتامبر در سالن کنفرانس چسنات هتل تورنتو برگزار شود. این برنامه با همه برنامه های تاکنونی در کانادا برای یادمان آن واقعه متفاوت است و بدعت گذار سیاستی بیگانه با آرمانهای اکثریت قربانیان دهه شصت یعنی آزدایخواهی و برابری طلبی واقعی و انسانگرایی راستین است. بهمراه حضور عبدالکریم لاهیجی و الکس نیو رئیس عفو بین الملل و اجرای برنامه های هنری، اما این دعوتِ از پنج سیاستمدار حکومتی کاناداست که جنبه برجسته و وجه تمایز این برنامه می باشد. سیاستمدارانی که جدا از برخی تفاوت های سیاسی شان اما عملا تابع سیاست خارجی دولت متبوع خود یعنی دولت محافظه کار حاکم هستند. این برنامه که قرار است بسیار مجلل و بقولی «با شکوه» برگزار شود، و  طبعا هزینه هزاران دلاری در بر دارد و توسط جریانی ناآشنا به نام «کمپین کشتار ۶۷» یا   Massacre88 Campaignبرگزار می شود، سوالات مهمی را در باره ماهیت و اهداف واقعی خود برانگیخته است. ادامه‌ی خواندن→

تحولات اخیر سندیکای کارگران شرکت واحد اگر به جنبش مستقل کارگری لطمه ای جدی زد، اما ظاهرا برای رضا مقدم نعمتی آسمانی بود تا از محاق چند ساله ای که تحت فشار نقد فعالین سوسیالیست جنبش کارگری فرو رفته بود بیرون جهد و سیاست های مکررا شکست خورده اش را  گرد گیری کند و پشت وترین قرار دهد. تصورات و توهمات رضا مقدم در مورد خود و فرقه اش هرچه که باشد این ذوق زدگی اما چیزی فراتر از ساده لوحی است و فی الحال به نتایج رقت باری انجامیده است. اگر حنای جنبش سازی و ترند سازی و جناح سازی رضا مقدم و ایرج آذرین رنگ داشت حتمی در طول بیش از سه دهه گذشته خودی نشان می داد. ادامه‌ی خواندن→

در تاریخ ۱۰ اسفند ۱۳۹۱ امیر حسین جهانشاهی بنیانگذار و مالک و رهبر «سازمان موج سبز»(۱)، یکی از شاخه های اپوزیسیون بورژوایی، اعلام داشت که منصور اسانلو با ایشان و سازمانش متحد شده و مسئولیت سازمانی محول شده به وی یعنی «دبیر ستاد هماهنگی فعالان کارگری در موج سبز» را آغاز نموده است.(۲) ادامه‌ی خواندن→

در هفته های اخیر شاهد مجادله ای بین محمد قراگوزلو و مهدی کوهستانی بودیم که با همراهی چند تن دیگر از داخل و خارج با محمد قراگوزلو همراه بود. این مجادله ابتدا ناهنگام و نامربوط به نظر می آمد. چرا که موضوع ظاهرا اصلی آن یعنی ماجرای سولیدارتی سنتر، موضوعیست که در رابطه با جنبش مستقل کارگری ایران از نطفه شکست خورد  و از همان آغاز اهمیت خود را از دست داد. همچنین آگاهان این جنبش می دانند که طرح هر از چند گاه ماجرای سولیدارتی سنتر، پروژه سیاسی نخ نما و آبروباخته فرقه ورشکسته ای است که می خواهد به هر قیمتی از این نمد کلاهی برای خود دست و پا کند. ادامه‌ی خواندن→