… تو و دوستان ات از بچگی زن پا به سن گذاشته ای؟! را در محله تان می دیدی که مثل کوه ساکت است و مثل ابر پاییزی، غمگین و سیاهپوش. اما او هیچگاه نبارید تا تو داستان ِ راستان اش را بدانی.
«پروانه» را بارها دیده ای و از کنارش گذشته ای؛ مثل ِ یک غریبه. کاری که پدران و مادران ات کردند و با این کارشان او را آتش زدند. ادامه‌ی خواندن
… همین سه روز پیش که غروب چهارشنبه بود، یکی از سفارتی ها، مردکِ الدنگ شصت ساله ای که کِبِره مُهر بر پیشانی دارد، اغلب فروشگاه های سکس((sex shop منطقه ی «سوهو» لندن را وجب به وجب می گردد و بعد که «آماده» می شود، به یکی از بارهای استریپ تیز سوهو می خزد و تا چند ساعتی پیدایش نمی شود. با این پیش زمینه شنیدن خبر اعدامهای اخیر تلخ تر و طاقت فرساتر می شود. ادامه‌ی خواندن
منافع حزبی- تشکیلاتی؛ اهداف سیاسی- ایدئولوژیکی؛ دعواها و اختلافهای خانوادگی- فرقه ای و نیز این اواخر منافع فردی آدمهایی که دوران حبس کشیدن خود را بر پیشانی کوتاه شان خالکوبی کرده اند، فرهنگی را اشائه داد تا دهها کمپین تبعیدیان ایرانی در پیوند با مقوله زندان و زندانی سیاسی از درون منهدم شوند. از صدها کمپین عملی دیگر به جز انگشت شمارانی یاد و خاطره ای باقی نمانده است. ادامه‌ی خواندن
در ماههای گذشته روزی نبوده که خبر دستگیریهای جدید، اخبار مربوط به شکنجه زندانیان سیاسی بی دفاع و نیز قتلهای مشکوک سیاسی در گوشه و کنار کشور تحت امر ولی فقیه اتفاق نیفتاده باشد. دامنه سرکوب سیاسی به تمام اقشار جامعه سرایت کرده است. ادامه‌ی خواندن
صدها نهاد سیاسی و فرهنگی ایرانی در شهرهای مختلف اروپا و آمریکا در روندی غیرانسانی و پروسه ای غیردموکراتیک کوچک و کوچکتر شدند تا اینکه درشان گِل گرفته شد… چرا؟
تعطیل شدن محل تجمع هزاران فعال سیاسی و فرهنگی مخالف رژیم اسلامی در دو دهه گذشته را چه عواملی توضیح می دهد؟ ادامه‌ی خواندن
گاهی در شرایطی ویژه و استثنایی انسان فکر می کند، تنها راهی که برای اش باقی مانده، خودکشی ست… چرا؟
چرا این انسان در اقدامی«آگاهانه» می خواهد از تمام چیزها و همه ی کسانی که دوست اش دارد، دل بکند و با آنها وداع کند؟ چه شرایطی او را به چنین کار دشواری ترغیب می کند؟ عوامل بیرونی و درونی ی بیزاری انسان از«خود» و از اجتماع پیرامون اش چیست؟ ادامه‌ی خواندن
سال نو معمولاً با یادآوری خاطرات گذشته های دور و نزدیک همراه می شود. مردمانی که تجربه ی انسان ایرانی را در سی سال گذشته از سر گذرانده باشند، یادآوری خاطرات معمولاً با تلخی ها و تلخکامی ها توأم می شود. این انسان پیش از همه به یاد عزیزانی می افتد که از آنها دورند و یا دیگر در کنارشان نیستند؛ غیبت جوانها و جانباختگان جوان، دل انسان تبعیدی را در سال نو آشوب می کند. دوست عزیزی درست در موقع تحویل سال نو برای ام نوشته بود:« سال که نو می شود و صدای مادر را از پشت تلفنی می شنوم که مثل همیشه شنود دارد؛ مادری که پژمرده شدن و چروک خوردن اش را در عکس های اشتباهاً فرستاده شده دیده بودم، در فراز و فرودی غیراردادی به یاد آنهایی می افتم که دیگر در کنار من نیستند… و بعد باران پرسش ها از گونه هایم سرازیر می شود…» ادامه‌ی خواندن
… تو در بطن مبارزه هستی و من از دور دستی بر آتش دارم. اما حتماً می دانی که همه جای ایران تهران نیست. برای آشنایی با مبارزات مردم، جامعه ایران را باید شناخت؛ حکومت اسلامی و کارکرد استبداد دینی در سی سال گذشته و استبداد غیردینی در سالهای پیش ترش را. تاریخ شیعه و شیعی گری را از منظری متفاوت سطر به سطر بخوان و با قشری آشنا شو که هیچگاه در تولید نقشی نداشته، اما همیشه در قدرت سهیم بوده و قدرت سیاسی با اذن آنها به رسمیت شناخته می شده. تاریخ انقلاب فرانسه را بخوان تا به شباهت های آخوند مسیحی و مسلمان پی ببری. در اینجا افسار اینها را کشیده اند و در کلیساها محدودشان کرده اند. اما در کشور تو این جماعت هنوز به نام«خدا» مادران را عزادار می کنند و کمر پدران را می شکنند. به ریشه ها برو و پیدایش کن، چرا؟ ادامه‌ی خواندن
شاید هنوز زود باشد که با قاطعیت صحبتی از«شکست» یا«پیروزی» کرد. هرچند اطلاق شکست یا پیروزی در پیوند با مبارزات مردمی، زمانی موضوعیت پیدا می کند که تعاریف یگانه و دقیقی از برنامه و اهداف جنبش های اجتماعی در پیش روی باشد. با وجود این در پیوند با مبارزات مردمی در ایران، ادبیات سیاسی طیفی از نیروها یکی از دو گزینه بالا را برجسته می کند: ادامه‌ی خواندن
با اظهار نظرهایی از: مهدی اصلانی، علی فرمانده، بیژن نیابتی، ی صفایی
سکوت بخش بزرگی از جامعه سیاسی ایران در داخل و خارج نسبت به چرائی و چگونگی راهپیمایی ۲۲ بهمن در ایران، شباهت زیادی به سکوت آنان در روزهای نخستِ حرکتهای اعتراضی مردم به نتیجه «انتخابات» دارد. سکوتی سرشار از ناگفته ها. ادامه‌ی خواندن