بی قانونی و قانون گریزی ساختاری؛ تمرکز قدرت در اراده یک  فردخودکامه( شاه، ولی فقیه…)؛ اعمال کنترل دائمی بر زندگی سیاسی و اجتماعی آحاد و اقشار مختلف مردم؛ خشونت دائمی در ابعادی گسترده و باورنکردنی؛ بی ثباتی اجتماعی، سیاسی و اقتصادی؛ ترویج و اشاعه فساد… شکلی از حکومت است که منتسکیو آنرا با ترم «قدرت مطلق، فساد مطلق» توضیح داده است، کارل ویتفوگل آنرا بسط می دهد و اندیشمندی مانند مارکس «استبداد شرقی» را تدوین و تبیین می کند. ادامه‌ی خواندن→

لایه ها و گروه بندی های یک جامعه چه تأثیرات دراز مدتِ ساختاری ای از نظام سیاسی آن کشور می گیرند؛ نیز آنان برای نظام سیاسی موجود چه تعاریف و ویژه گی هایی قائل اند؟ روندها و اَشکال فرهنگ شدن نظام ارزشی، و عملکردهای سیاسی، اجتماعی حاکمیت ها بر فرهنگ رفتاری ی لایه های مختلف یک جامعه چگونه است؟ ادامه‌ی خواندن→

در پیوند با تبیین ماهیت حکومت اسلامی در ایران، اغلب داده ها و تحلیل ها «ایمانی» بوده است. قرائن نشان می دهد، نه می توان ماهیت این نظام ناهمزمان را با مارکسیسم روسی و تئوری های انترناسیونال سوم توضیح داد و نه با جان لاک و «جامعه مدنی» اش؛ نیز، نه با تزهای هگل که فوکویاما «پایان تاریخ» اش را با ناخنک زدن از آنها نوشت. نظام اقتصاد دولتی نیز به دادِ حکومت اسلامی نمی رسد. سرمایه داری خواندن «حکومت اسلامی»- بدون پیشوند یا پسوند- خنده بر لبان مرده می نشاند و مبلغان خارج کشوری آن را در مقابل این پرسش قرار می دهد: دلیل فرارتان از کشور و زندگی در کشورهای سرمایه داری؟! ادامه‌ی خواندن→

آن زمین ِکویر که هر گروه و دسته ای گوشه اش را شخمی زد و نظام اسلامی بذر اش را پاشید، دیربازی ست به محصول نشسته است: خشونت نهادینه شده در لایه ها و گروه بندی های جامعه؛ آمار سرسام آور زورگیری و قتل؛ ناهنجاری ها و اختلالات روانی در مقیاسی وسیع و با درجاتی بالا؛ نرم گشتن مصرف مواد مخدر کلاس یک؛ رشد روزافزون تجاوزهای فردی و گروهی؛ تجاوز به خردسالان؛ فساد و رشوه؛ نجومی بودن آمار خودکشی؛ نرم شدن تدریجی چند همسری؛ و به یک زبان ریخته شدن قبح اغلب ناهنجاری ها. ادامه‌ی خواندن→

با سپری شدن دوران جنون و جبهه و جنگ، و نیز شکست خفت بار پروژه فریب «جنگ، جنگ تا پیروزی»، رژیم اسلامی ایران با پیامدهای اجتماعی «شکست صدور انقلاب»، که همان فروریختن پایه های اعتقادی- ایدئولوژیکی نظام اسلامی ست، روبرو می شود. پس از پایان جنگ، «جامعه الهی» می رود، به جامعه ای تهی از ارزش های انسانی بدل گردد. رژیم اسلامی ایران برای بقا چاره ای ندارد، مگر با نشانه گرفتن و ویران ساختن ارزش های انسانی جامعه. ادامه‌ی خواندن→

صدها «محمد رضا مدحی»؛ عناصر فاسد و مهره های سوخته ای که هیچگاه خطری بالقوه برای جامعه ایرانی خارج کشور محسوب نمی شوند و تاریخ مصرف آنان به پایان رسیده است، در کشورهای اروپا و آمریکا پخش و پلا هستند. عناصر جاه طلب و قدرت طلبی که برای قاپیدن تریبونها و اشغال کانال های تلویزیونی از سر و کول یکدیگر بالا می روند، اینان را مسئله ی جامعه ایرانی مقیم خارج می کنند و از این طریق آب به آسیاب نهادهای امنیتی رژیم اسلامی ایران می ریزند. ادامه‌ی خواندن→

در توضیح ناهنجاری ها و تناقضات بنیادین در جامعه اپوزسیون ایرانی(طیف چپ)، بر عامل جهان بینی(ایدئولوژی) و ظرف سیاسی (تشکیلات) تأکید بسیاری شده است. اما آیا در جوامع پیرامونی عموماً جهان بینی ها نبودند که انسان را انتخاب کرده اند؟ ادامه‌ی خواندن→

ایرانیان از عملکرد صد سال گذشته خود تاریخ مکتوبِ مستندی بر جای نگذاشته اند. می توان گفت، فرهنگ تاریخنگاری در این کشور افسانه ای بیش نبوده است. ادامه‌ی خواندن→

می شود منتقد نظام سرمایه بود، اما با پوپولیسم چاوزی؛ با فاشیزم احمدی نژادی؛ با ادبیات طیفی از چپهای وطنی، و با «در مرکز عالم بودن» مرزبندی کامل داشت. می توان مارکسیست یا سوسیالیست بود، اما زبان و قلم هرزه و هتاک نداشت و سخنگوی بخش فرهنگی وزارت اطلاعات حکومت اسلامی ایران در خارج کشور نشد. می شود دنیا را از منظر دانای کل ندید، اما همچنان یک مارکسیستِ متفکر بود. ادامه‌ی خواندن→

انسانهای بی شماری در فرار از جهنم ج . اسلامی سختی ها دیده و رنج ها کشیده اند. با این حال کم نبوده اند، ایرانیایی که جهنم ج . اسلامی را در شهر و کشور محل اقامت شان برپا داشتند و ویرانی ها برجای گذاشتند. ادامه‌ی خواندن→