جامعه مشارکتی،Participatory Society، ادامه‌ی خواندن→

سازمانیابی مردم فراگیر ایران برای برپائی 

 کنفدرالیسم دموکراتیک جنبش ها و  خلق های ایران

ادامه‌ی خواندن→

اگر شوروی سابق و اقمارش جوامع سوسیالیستی نبودند؟

پس سوسیالیسم چگونه جامعه ایست؟

  ادامه‌ی خواندن→

هنوز جهان سرمایه داری گرفتار سرگیجه ی خیزش نسل جدید طبقه ی کارگر ترکیه به سرمی برد، که هزاران کیلومتر آنطرف دنیا در برزیل خروش میلیون ها کارگر شهرهای این کشور را بلرزه درآورده است(١). ادامه‌ی خواندن→

 این گفته چندان بی مناسبت نیست که رجب طیب اردوغان همچون یک سلطان عثمانی رفتار می  کند. مطابق قانون اساسی ترکیه، رجب طیب اردوغان نمی تواند بیش ازسه بار سمت نخست وزیری ترکیه را احراز کند. از اینرو، ایشان در صدد هست  پیش از انتخابات ترکیه، در سال ٢٠١۵، با تغییر قانون اساسی اختیارات رئیس جمهوری را افزایش داده و  سپس بر مسند ریاست جمهوری ترکیه تکیه بزنند. ادامه‌ی خواندن→

من درنوشته‌‌‌ی پیشین انقلاب دنیای عرب را به انقلابات قرن نوزدهم اروپا  تشبیه کردم. ولی، در همان آن، به تفاوت ماهوی در ساختار اقتصاد آن برهه با دنیای  فرورفته در باطلاق بحران سرمایه‌داری اکنون تاکید کردم. ادامه‌ی خواندن→

چرا نشست های پی در پی مقامات ۲۰ کشور صنعتی جهان، برای حل  اختلافات و اتخاذ یک راهبرد همگن برای مقابله با بحران سرمایه داری جهان، تمامی ندارد؟ دلیلش ساده است. اوضاع جهان کنونی  با دهه های پیشین تفاوت ماهوی دارد. در پیامد پیروزی اش در جنگ جهانی دوم و به پشتوانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی قدرت اقتصادی برتر، امپریالیسم آمریکا طرح توسعه ی اقتصاد جهان سرمایه داری خصوصی را حول اهداف خود سامان داد. چندین موسسه ی اقتصادی و بویژه’صندوق جهانی پول، International Monetary Fund ‘ تاسیس شدند.  در صندوق جهانی پول، امپریالیسم آمریکا صاحب حق وتو شد، و برابر با نظامنامه ی صندوق، اعضای هیات رئیسه  – تصمیم گیرندگان سیاست های اقتصادی- به چند کشور غربی اختصاص یافت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ادامه‌ی خواندن→

پیشگفتار. سه سال از آغاز وخیم ترین بحران سرمایه‌داری جهانی می گذرد. قرار گرفتن سرمایه‌داری آمریکا در کانون این بحران(۱)، حتی کشورهای سرمایه‌داری رو به رشد را مستقیم یا غیر مستقیم بدورن گردباد این بحران کشانده‌است (۲). چرا که، هر ضعفی در دلار،  به مثابه اصلی ترین ارز مبادله‌ی بین المللی و ذخایر کشوری، پژواکش فراسوی چهار چوب ارضی سرمایه‌داری آمریکا را  می پیماید. واقعیتی که اتفاق افتادهاست. بانک های مرکزی و خزانه‌داری‌های های کشورها سعی می کنند ارزهای خارجی متنوع، ازجمله طلا، انبار  کنند- برای نمونه روسیه. همین دولت سرمایه‌داری ایران، برای قرنطینه کردن ارز بدست آمده از دلار لرزان، تلاش کرد آنرا به یورو تبدیل  کند. ولی، مگر یورو از طوفان بحران ساختاری سرمایه‌داری مصون مانده است؟ ادامه‌ی خواندن→

چرا نشست های پی در پی مقامات ۲۰ کشور صنعتی جهان، برای حل  اختلافات و اتخاذ یک راهبرد همگن برای مقابله با بحران سرمایه داری جهان، تمامی ندارد؟ دلیلش ساده است. اوضاع جهان کنونی  با دهه های پیشین تفاوت ماهوی دارد. در پیامد پیروزی اش در جنگ جهانی دوم و به پشتوانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی قدرت اقتصادی برتر، امپریالیسم آمریکا طرح توسعه ی اقتصاد جهان سرمایه داری خصوصی را حول اهداف خود سامان داد. چندین موسسه ی اقتصادی و بویژه’صندوق جهانی پول، International Monetary Fund ‘ تاسیس شدند.  در صندوق جهانی پول، امپریالیسم آمریکا صاحب حق وتو شد، و برابر با نظامنامه ی صندوق، اعضای هیات رئیسه  – تصمیم گیرندگان سیاست های اقتصادی- به چند کشور غربی اختصاص یافت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌. ادامه‌ی خواندن→

( یک ملاحظه، عطف توجه من در این نوشته صرفا طبقه ی کارگر کردستان است و نه آقای عبداله مهتدی و شرکا) 

مطابق آمار سالنامه ی سال ۱۳۸۵، طبقه ی کارگر و خانواده هایشان ۵۳ میلیون از ۶۷ میلیون نفر، و یا ۷۹٪ درصد، از کل جمعیت ایران را شامل می شوند. طبقه ی کارگر کردستان نیز، با چند درصد کمتر یا بیشتر از ۷۹٪  از کل جمعیت کردستان ، اکثریت غالب را تشکیل می دهند. از ۲۱٪ جمعیت باقیمانده ی کردستان، طبقه ی سرمایه دار و ’خرده سرمایه دار  لایه ی بالا‘ جزء     نا چیزی را می  سازند. ادامه‌ی خواندن→