در مورد لایحه قانون کار

مصاحبه تلویزیون پرتو با اسد گلچینی

فرصتی برای طرح مطالبات مستقل طبقه کارگر ادامه‌ی خواندن→

حمله پلیس به مجمع عمومی کمیته هماهنگی در ۲۶ خرداد ۹۱ در کرج، دستگیری و شکنجه و آزار۶۰ نفر از اعضا آن،  یکبار دیگر مباحثات حول این تشکل را در میان اعضا این تشکیلات و در خارج از آن دامن زد.  انتقادات و دفاعیات  از زوایای مختلف در مورد این تشکل  صورت گرفت. دستیابی به منشا بحرانی که این نوع تشکیلات ها دارند بدون تردید راه حل کارگری را به اتکا به مکانیزم درونی طبقه کارگر در سازماندهی و تشکل یابی کارگران تقویت میکند.  بحث بر سر معضلات این نوع تشکل ها در جریان فعالیتهایشان از بررسی هر نوع دیگری از تشکیلات و سازمان جدا نیست و تا زمانی که منشا  بحران و معضلات ناشی از ان روشن نشود در بر همان پاشنه خواهد چرخید که بنا شده است. ادامه‌ی خواندن→

طیفی از طرفداران جنبش شورایی بر این عقیده اند که چون شورا در دوران قیام و انقلاب میتواند سازمان داده شود پس امروز باید سندیکا و اتحادیه را مبنایی برای سازماندهی کارگران دانست. ادامه‌ی خواندن→

بازار سیاست هم پر از سیاست های بنجلی است که خریدن آنها، تاثیرات مخرب طولانی تری بر زندگی خود و دیگران دارد. بازار سیاست در ایران بسیار داغ شده است، شاید همیشه داغ بوده اما در مقاطعی آنچنان شیر تو شیر و با حرارت است که میدان برای بنجل ترین سیاست ها و شخصیت ها باز میشود. گرمای این بازار به یمن تخاصمات غرب و جمهوری اسلامی و تحریم های اقتصادی و تهدید های نظامی فراهم شده است و بسیاری نیرو و شخصیت های سیاسی از چپ تا راست به آن امیدوارند تا زمینه به اصطلاح سرنگون کردن جمهوری اسلامی را فراهم کند. اینها همه بر بطن نارضایتی مردم از جمهوری اسلامی صورت میگیرد. از مجاهد باند سیاهی تا فاشیستهایی که از فرط لیبرالی! تن به همکاری هر چند موقت! با جمهوری اسلامی میدهند٬ در این بازار آشفته پیدا میشود. در این وضعیت البته فرصت برای همه پیدا شده است تا قبای خود را بهر چوب دو سر طلایی بیاویزند! ادامه‌ی خواندن→

خروج مجاهدین از لیست گروههای تروریست از جانب دولت آمریکا به همان اندازه تابع معادلات بین‌المللی و رابطه امریکا با ایران است که ورود آن به لیست سازمانهای تروریستی بود. هر دو این اقدام به یک اندازه ارتجاعی است. ادامه‌ی خواندن→

در میان نظرات مختلف  در مورد توافقنامه اخیر ما بین حزب دمکرات و جریان زحمتکشان، بیانیه کومه له (حزب کمونیست ایران)  بعنوان جریانی که ادعای کمونیست بودن دارد در نوع خود بی نظیر است. کومه له بعنوان یکی از جریانات دخیل و بزعم خود “مهم و تعیین کننده در کردستان” با تاخیری قابل توجه بالاخره نظر خود را در مورد این توافقنامه اعلام کرد. بیانیه کومه له با عنوان و مضمون  “در راه هماهنگی یا در مسیر تفرقه”  خالی از هر نوع  اعتراضی به محتوای ارتجاعی این توافقنامه و مملو از نگرانی، دلخوری و سهم خواهی کومه له از جنبش ناسیونالیستی و نقشی است که این دو جریان در این دوره معین در این جنبش برای خود قائل هستند و ایفا میکنند. کومه له در اوج پریشانی  از توافق این دو جریان ناسیونالیست بسیار صریح و روشن پرده از چهره ناسیونالیستی خود بر داشته است و قبل از اینکه نگران سرنوشت جامعه و هشدار به جامعه در برابر این اتحاد ها و ائتلاف ها ی “مقدس” باشد، نگران از خیانت این دو سازمان به خود و بقیه سازمانهای کردی در کردستان است. کومه له نه نگران حال کارگران و کمونیستها   در کردستان بلکه عمیقا آشفته از بازی ندادن خود در این بازی و نا هماهنگی آنان با کومه له و موقعیت “دشواری” است که این دو سازمان سناریو سیاهی برای کومه له علیزاده بوجود آورده اند. کومه له در واقع بیشتر از آنچه که خطرات جدی ناشی از تصمیمات فردی و یا جمعی این سازمانها را متوجه باشد، نگران این است که این توافق نامه نتوانسته است پاسخی “صادقانه و مسئولانه” به روح وحدت طلبی کومه له با این جریانات در مقابل دولت مرکزی باشد. ادامه‌ی خواندن→

کتاب ۲۸ مرداد ۸۸ در کردستان، عزای عمومی یا اعتصاب عمومی، را لازم است بخاطر بیاوریم.  کتابی که در برگیرنده تجربه مهمی از فعالیت حزب حکمتیست و کارگران در کردستان است. ادامه‌ی خواندن→

تشکل های فعالین کارگری همچون اتحادیه ازاد کارگران ایران و کمیته هماهنگی و پیگیری با این سوال واقعی روبرو هستند که آنها چه نقشی در اتحاد طبقه کارگر و یا بخشهایی از آن که بیشتر به ان متعلق هستند دارند؟ بسیاری هم این سوال را ندارند و هر نوع طرح سوال و نقدی بر کارکرد این تشکلها را ابتدا از کانال منفعت گروهی و سکتی بررسی کرده و در بدترین حالت به تقدیس این تشکلها بعنوان تشکل توده ای کارگران و تشکیلات کارگران و ابزار آنها در مبارزات اقتصادی و سیاسی شان میپردازند، آنچه که تاکنون بوده است. معیار تشکیلات توده ای کارگران و حتی شبکه ارتباطی کارگران (که تشکلهای موجود فعالین اساسا دارای این خصوصیت هستند) چیزی

غیر از اتحاد کارگران برای سازماندهی اعتراض و مبارزاتشان نیست.کارگران هم در محل کار و زیست هستند و مکانیزم هر نوع سازماندهی در میان طبقه کارگر تابع سوخت و ساز درونی است. ادامه‌ی خواندن→

بحران لاینحل در میان تشکل فعالین کارگری در ایران با داشتن تصویر هر چه روشنتر از نیازمندیهای طبقه کارگر ایران برای دست یابی به تشکل های توده ای کارگری میتواند حل شود. اکنون دیگر بسیاری، از بالا و در صفوف این تشکل معتقدند که این تشکل ها سازمان کارگران در محل کار کارگران نیستند. بسیاری الان دیگر معتقدند که اتحادیه ازاد کارگران ایران، کمیته هماهنگی و  کمیته پیگیری برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری و امثالهم، سازمان و تشکیلات هایی نیستند که بتواند در محل و یا محل های کار ،بخش و یا بخشهایی از کارگران را نمایندگی کنند. مدتهاست که این گونه انتقادات در جریان است.در میان احزاب سیاسی و چپ و در میان فعالین خارج کشور حزبی و غیر حزبی  کمونیست نیز  انعکاس این انتقادات دیده میشود. مستقل از ارزیابی از نقش و جایگاه این تشکل ها و تراشیدن دلایل “مردم پسند” برای وجود و فعالیت آنها به نحوی که تا کنون بوده است، حداقل این مساله که این تشکل ها باید جایشان را به تشکل های توده ای کارگران در محل های کار بدهد، با مخالفت زیادی روبرو نیست و در قالب و شکل های مختلف همه دارند این را تکرار میکنند و این قدم مثبتی است. ادامه‌ی خواندن→