جار و جنجال دولت روحانی بر سر حقوق شهروندی خونی تازه در رگهای لشگر اصلاح طلبان داخل و خارج کشوری جاری کرد. در راس آنها “زنان دگراندیش”، که همیشه در مقابل رادیکالیسم جامعه دو دستی دامن جمهوری اسلامی را چسبیده اند، در ایندوره هم تلاش کردند سناریو و هیاهوی پوچ گشایش سیاسی و فرهنگی خاتمی را اینبار زیر عبای روحانی و دولت اعتدال به فروش برسانند. حتی زمانیکه نویسندگان منشور اعلام میکنند این منشور در چارچوب قانونی اساسی جمهوری اسلامی معنا دارد، حتی زمانیکه خود سران رژیم و دولت اعتدال اعلام میکنند که این منشور فقط خط مشی دولت را نشان میدهد و هیچ اتورتیه ای بروی قوه قضائیه و مقننه و حتی مجریه، خود دولت، ندارد، اینکه منشور قرار نیست قانونی را تغییر دهد، و در حقیقت چیزی بیش از مشتی حرف مفت و وعده های پوچ و ادعاها و پزهای بیمایه دولت روحانی نیست، کاسه های داغ تر از آش کوتاه نیامدند و اصرار دارند که قرار است مردم در ایران زیر سایه دولت اعتدال به حقوق فردی و مدنی خود برسند و بابت این مرحمت باید ممنون دولت اعتدال باشند. ادامه‌ی خواندن→

تصور کنید در میدان اعدام عده ای که خود را مخالف اعدام میدانند به جای اعتراض به عاملین اعدام رو به مجرم کنند و بگویند برای ممانعت از اعدام باید خشونت طلبی را کنار بگذاری. به مجرم بگویند اگر جرم سنگین نمیکردی مجبور نبودند اعدامت کنند. اینرا ممکن است از کشیشی که خود بخشی از مکانیزم تحمیق جامعه است، یا قاضی دادگاههای تگزاس بشنویم. اما اعلام آن بعنوان “کارزار لغو گام به گام اعدام” در جامعه ای مانند ایران که اعدام بیش از هر جای دیگری ابزار سرکوب و ارعاب جامعه، زهرچشم گرفتن از مردم و نشان دادن قدرقدرتی و قساوت قدرت حاکمه است فقط میتواند شوخی تلخ و بی مسمایی باشد. ادامه‌ی خواندن→

انتخاب روحانی و “طلوع آفتاب اعتدال”، روح تازه ای در بدن نیروهای سیاسی اپوزیسیون طرفدار رژیم، منتقدین درباری حکومت و فعال شدن طیفی از روشنفکران و دگر اندیشان و کنشگران دمیده است.
قرار است یکبار دیگر از دل تجدید آرایش درونی جمهوری اسلامی، از دل بهبود رابطه با غرب و کم کردن فشار به خودی هایی که در دوره های مختلف از حوزه قدرت بیرون رانده شده بودند و از دل بازی دادن عموزاده های کوچکتر، پروژه جمهوری اسلامی لیبرال، خوش خیم و معتدل به خرد جامعه داده شود. پروژه ای که در دوره ریاست جمهوری رفسنجانی و خاتمی، دوره های سازندگی و دو خرداد، در جریان بود و شکست خورد. ادامه‌ی خواندن→

اوضاع سیاسی ایران و مولفه های جدید

مصاحبه با آذر مدرسی

  ادامه‌ی خواندن→

مقدمه:

امروز جامعه مصر، که دو سال پیش نوید بهارعربی را داد، جامعه ای که نوید بخش انقلابی توده ای برای به زیر کشیدن حکومتی دیکتاتور و قدر قدرت بود، جامعه ای که سمبل قدرت مردم برای بدست گرفتن سرنوشت خود بود و بشریت آزادیخواه در تمام دنیا  خود را با “مانند مصری ها قدم بردار”، “مثل مصری ها انقلاب کن” تداعی میکرد، در لبه پرتگاه قرار گرفته و آینده ناروشنی را در مقابل خود دارد. ادامه‌ی خواندن→

انتخاب روحانی، زمینه ها و نتایج
مصاحبه با آذر مدرسی در مورد انتخابات در ایران ادامه‌ی خواندن→

در طیف رانده شدگان از حکومت نگهدار و گنجی شاخص نفرت عمیق کل بورژوازی از طبقه کارگر و کمونیستها هستند. کسانیکه تاریخا در سرکوب و قلع و قمع کمونیستها، چپها و مردم آزادیخواه دست داشته و از این نظر سابقه “درخشانی” دارند. ادامه‌ی خواندن→

مقدمه: حزب حکمتیست، سیاست ها و اقداماتش مورد سوال قرار میگیرد و تعدادی در این موارد اظهار نظر میکنند و یا انتقاداتی مطرح میکنند. تحت عنوان “از حزب حکمتیست میپرسند”، نشریه کمونیست در هر شماره یک یا چند مورد از این سوالها را انتخاب میکند و با توجه به مضمون و محتوا، آنها را با مسئولین و کادرهای حزب در تشکیلات های مختلف درمیان میگذارد و پاسخ های آنها را منتشر میکند. در این شماره یکی از این سوالات را با آذر مدرسی، دبیر کمیته مرکزی حزب، در میان گذاشته ایم. این سوال و جواب را میخوانید. ادامه‌ی خواندن→

اختلافات و اتحادها

مصاحبه رادیو همراه (گوتنبرگ) با آذر مدرسی  پیرامون اتحاد اخیر جمع هیئت دائم و حزب اتحاد، ادامه‌ی خواندن→

مصاحبه تلویزیون پرتو با آذر مدرسی ادامه‌ی خواندن→