شیوا موغان

 هنوز یک  دو ماهی بیش نیست، که برتراند دو لَ نوه، شهردار پاریس ، با تفخر  خود را لیبرالیست می خواند و جناح ِ چپهای حزب سوسیالیست را به این دلیل  که معتقدند سوسیالیسم هنوز  شا نـسی در پیش ِ رو دارد؛ ارکـَـئیک – باستا نی – می نامید.  سگلن رویال نامزد ریاست جمهوری و دمونیک اشتروسکن  مدیر موسسۀ بین المللی پول،  تا برسد به مـَرتین اوبری، شهردار لیل، و لوران فَبیوس، هر یک سعی بر آن داشت تا  گوی سبقت را در عرصۀ اهمیت بازار و اقتصاد آزاد، از دیگری  برباید. با فرو ریختن  د یواره های حجاب بین تئوری و واقعیت سرمایه داری، یکباره گنگی  زبان همۀ ایشان را به تورم مبتلا کرد.

ادامه‌ی خواندن→