در هفته های اخیر بسته رفرم اردوغان در رسانه ها جنجالی بپا کرد. این بسته رفرم دو وجه داشت: دادن امتیازاتی به مردم کرد زبان در ترکیه در باره آموزش زبان مادری و “حق” روسری و محجبه شدن خانمهای مسلمان در رسانه ها و مراکز دولتی و اداری. ادامه‌ی خواندن→

من نوشتم منصور حکمت از حق محاکمه و تشکیل دادگاه و مجازات دشمن توسط کومله در دادگاههای انقلابی دفاع کرده است و نه از اعدام. “یک شنونده” توضیح میدهند که آن دادگاهها افرادی را اعدام کرده است و این علنی است و از رادیو هم پخش میشده است. ممنون، اینرا میدانستم و لازم به توضیح نبود. من در گفتگوی رادیوئی در مورد نفی اعدام حرف زدم و وارد بحث برسر اعدام توسط کومله یا فلان گروه دیگر نشده بودم. اما این سوال در مقابل من گذاشته شد که با اسیر جنگی چه میکنید؟ من گفتم اگر نمیتوایند اسیر نگهدارید باید آزادش کنید. اعدام اسیر ادامه آن جنگ نیست. وقتی شما روی خط آمدید و گفتید منصور حکمت از اعدامهای کومله دفاع میکرد، توضیح دادم که نه فقط منصور حکمت بلکه رهبری وقت حزب کمونیست ایران از نظر حقوقی در این تصمیمات درگیر نبود. چه در رادیو و چه در مطلب قبلی ام دفاع من از منصور حکمت حقوقی بود. تاکید این نکته بود که منصور حکمت در تصمیمات مربوط به اعدام نقشی نداشته است.   ادامه‌ی خواندن→

بار دیگر صحنه سیاسی ترکیه برسر تحمیل قوانین اسلامی توسط دولت اردوغان و مخالفین سکولار و چپ اسلامیزه کردن جامعه ترکیه قطبی شده است. اردوغان “لیبرال” و نماینده “اسلام معتدل و پرو غربی”، اینبار برای برچیدن خوابگاههای مختلط دانشجوئی خیز برداشته است. اردوغان و شرکا میگویند این خوابگاهها “غیر شرعی” است و تلاش دارند تدریجا اما سیستماتیک سیستم آپارتاید جنسی را بر جامعه ترکیه تحمیل کنند. ادامه‌ی خواندن→

در دفاع از حقیقت تاریخی

منصور حکمت و بحث “اعدام انقلابی” ادامه‌ی خواندن→

عمده نیروهای جنبش ملی – اسلامی با از صندوق درآوردن آخوند روحانی مجددا فیل شان یاد هندوستان کرد. سبزها در چشم به هم زدنی بنفش شدند. راسا به تریبون محکوم کردن “افراط و تفریط” تبدیل شدند. زندانیان شان که تا دیروز در زندان عریضه اعتراضی مینوشتند و از رفتارهائی که “وجاهت قانونی ندارد” شکایت میکردند، از سنگر زندان اوین به کمپینر و مبلغ شرکت در مضحکه انتخابات تبدیل شدند. نیروهای احزابی اسلامی “خودی” و “منحله” توسط برادران حکومتی جان گرفتند و هرچه در توان داشتند برای تحقق “حماسه سیاسی” خامنه ای بکار بستند. امیدها برای رفع حصر موسوی و کروبی و بازگشت جمهوری اسلامی به “ریل قانون اساسی” در رسانه هایشان موج میزد. خارج کشورهایشان که دوره ای در داخل چماقدار بودند و بعدها “دگر اندیش” و “ژورنالیست” و “دکتر – پاسدار” شده بودند، و دوره ای در خارج “اتاق فکر” و “رهبری موهوم و مخفی” ایجاد کرده بودند، شال و کلاه کردند که به ایران برگردند. هنوز هم برخی از اینها با زبان سردار نقدی و انصار حزب الله با مخالفین جمهوری اسلامی حرف میزنند. ادامه‌ی خواندن→

بسیار روشن است که مسئله روز جامعه مسئله رابطه جمهوری اسلامی با دولت آمریکا نیست. این کارناوال تبلیغاتی رسانه ها در مورد جزئیات سفر روحانی به نیویورک با مشغله واقعی بخشهای مختلف مردم در ایران یکی نیست. مثل همیشه، این تلاشی برای توجیه ضعف جمهوری اسلامی و نگرانی از درک همین نکته ظریف توسط مردمی است که این حکومت را نمیخواهند. ادامه‌ی خواندن→

این تیتر دویچه وله رادیو آلمان است. در این یادداشت کاری به بحث مسابقات “دختر شایسته” و “الترناتیو اسلامی دختر شایسته” در مقابل مسابقات “دختر شایسته کشورهای غربی” نداریم. بحث برسر همین عنوان است که روزانه به هزار و یک طریق به تخت سینه من و شما میخورد: “جهان اسلام”؟!  ادامه‌ی خواندن→

روز شنبه ۷ سپتامبر روز “استقلال برزیل” است. در حالی که سرمایه داری با پرچم ناسیونالیسم جشن روز “استقلال” راه انداخته است، مردم کارگر و زحمتکش معترض به فقر و فساد وسیع دولتی برای یک جامعه بهتر فریاد میزنند. بطور کلی، این دو افق تماما متفاوت دو طبقه اصلی جامعه برزیل است. بورژوازی برزیل که تازه به میدان رقابت جهانی آمده و میخواهد الگوی رشد کشورهای آمریکای لاتین باشد، و طبقه کارگر و مردم محرومی که از رفاه و رشد اقتصادی چیزی عایدش نشده و ساختن یک جامعه بهتر را ضروری و ممکن میداند. ادامه‌ی خواندن→

بدنبال منصوب کردن مصطفی پورمحمدی به عنوان وزیر دادگستری دولت روحانی، اخبار روز از سایتهای سازمان اکثریت، فراخوان کمپینی را با عنوان “با این ننگ چه باید کرد؟! متهم به جنایت علیه بشریت در جایگاه وزارت” منتشر کرده است. * ادامه‌ی خواندن→

ماهیت کشمکش کنونی در مصر

اردوی انقلابی باید ابتکار عمل را بدست گیرد!

  ادامه‌ی خواندن→