مجلس حکومت اسید پاش:”تذکر لسانی” با اختیار “اقدام عملی”

امروز یکشنبه ۱۸ آبان، مجلس حکومت اسید پاش بار دیگر برای زنان شاخ و شانه کشید. مجلس ضد زن با تصویب دو ماده از طرح موسوم به “حمایت از آمران به معروف و ناهیان از منکر”، سازمان اوباش بسیج مستعضفین را موظف کرد که در هر سوراخ سنبه زندگی و فعالیت اجتماعی و خصوصی مردم، داروغه شود. این مصوبه وظیفه این لات و لمپن ها را “فرهنگ سازی” نام گذاشته است. مجلس پدرخوانده های داعش امروز عرق ریخت تا به زنان بگوید “دست از سرتان برنمیداریم” و به اوباش اسید پاش و منفور دلگرمی بدهد. مجلس ارتجاع به بسیجی ها بار دیگر اختیار داد که در پناه نظام داعش پرور وظیفه دارند به “اجرای امر به معروف و نهی از منکر در مرتبه لسانی” بپردازند. این مفتخوران اسلامی چون میدانند “مرتبه لسانی” بسیجی با واکنش “خفه شو” و “گم شو” و بی اعتنائی زنان روبرو میشود، تبصره ای به این “تذکر لسانی” دوختند که تصریح میکند “مفاد این ماده نافی مسئولیت ضابطین قضایی بسیج در مرتبه اقدام عملی نیست.” ادامه‌ی خواندن

در باره روز جهانی کوبانی,تصویری ابتر و مضر از مقاومت توده ای کوبانی

اول نوامبر روز جهانی حمایت از مقاومت توده ای کوبانی بود. این روز به ابتکار یکصد و سی نفر از چپ ها و روشنفکران در اروپا و دیگر کشورهای جهان فراخوان داده شد و قرار بود در اینروز “علیه داعش و تروریسم اسلامی، برای کوبانی و برای انسانیت” مردم در شهرهای مختلف جهان به خیابانها بیایند. در حدود صد شهر جهان مردم آزادیخواه با تلاش و فراخوان سازمانهای مختلف بمیدان آمدند تا از کوبانی و مقاومت شکوهمند توده ای علیه تروریسم اسلامی دفاع کنند.  ادامه‌ی خواندن

“حجاب، اسید، اسلام و قانون”حکومت اسید پاش نمیخوایم!

روز شنبه سوم آبان مردم در شهرهای مختلف ایران بویژه اصفهان و تهران و مشهد تلاش کردند با تجمع و شعار دادن علیه حکومت اسید پاشان و پروژه اسید پاشی اسلامی اعتراض کنند. جمهوری اسلامی از وحشت مشت گره کرده زنان و مردان آزادیخواه به ایجاد فضای امنیتی و فوق برنامه، بگیر و ببند، تحریک و تهدید از رسانه ها و سرکوب معترضین پرداخت. اوباش اسلامی و نیروهای سرکوب با باتوم، اسپری، شوکر الکتریکی، گاز اشک آور و زبان کثیف اسلامی و ضد زن برای برخورد با مردم استفاده کردند. در این شهرها تعدادی از معترضان توسط نیروهای انتظامی و لباس شخصی مضروب شدند. ادامه‌ی خواندن

“نه” به اعدام! در سالروز ۱۰ اکتبر، روز جهانی علیه “مجازات” اعدام

اعدام تاریخا ابزار قدرتها، چه دولتی و چه غیر دولتی، براى ارعاب و تسلیم مردم بوده است. اعدام یعنی طراحی و سازماندهى گرفتن جان فرد یا افرادى با قصد و نقشه آگاهانه و خونسردانه قبلی. گویاترین نام برای اعدام قتل عمد است. اینجا دیگر تفاوت ماهوى بین قتل عمد دولتى و غیر دولتى وجود ندارد. دولتها زیر پوشش کاذب “نمایندگى جامعه” و “اجراى عدالت و قانون” و “شرایط جنگی” و “دفاع از میهن” میکشند و نیروهاى بخش خصوصى زیر پوشش “نوامیس ملى و مذهبى” و تعصبات واپسگرای ایدئولوژیک و حتى “انقلابى”! چه دولتی که از سر منافع ارتجاعی اش مخالفین را اعدام میکند، چه گروه اسلامی و تروریستی که برای انتقام اسیرش را اعدام میکند، و چه نیروئی که به اصطلاح “اعدام انقلابی” میکند، جملگی یک اقدام واحد را عملى میکنند؛ قتل عمد و نابودى کسى که در دستگاه “عدالت” دلبخواهى اینان “مجازات اعدام” دریافت کرده است! برای الغای مجازات اعدام باید بدوا این عدالت دلبخواهی و من درآوردی از هرسو نقد و کوبیده شود. باید این فرض را به کرسی نشاند که هیچکس، هیچ احدی، به هر دلیلی حق کشتن و گرفتن جان کسی را در مراسم شنیعی که نامش اعدام است ندارد. اعدام ممنوع است! اعدام تحت هیچ شرایطی مجاز و قابل توجیه نیست!
ادامه‌ی خواندن

مقاومت کوبانی، خار چشم تروریستها

مقاومت کوبانی، خار چشم تروریستها

آمریکا و ناتو و ائتلاف موسوم به “ضد تروریسم” بار دیگر به خاورمیانه هجوم برده اند. کشورهای غربی و حکومتهای مرتجع در خاورمیانه برای ارسال نیرو، بمب افکن، اسلحه و امکانات “در تقابل با داعش” پای همدیگر را لگد میکنند. قرار است ائتلاف به “رهبری آمریکا”، که یادشان نمیرود در هر خبری “رهبری آمریکا” را به ما گوشزد کنند، داعش را سرجایش بنشانند. اینها البته خودشان داعش را ساختند. همانطور که القاعده و طالبان و جمهوری اسلامی و انواع دستجات تروریستی را ساختند و به مردم منطقه تحمیل کردند. این ائتلاف “ضد تروریستی” ریاکاری و استاندارد دوگانه را به اوج رسانده است. رسانه های نوکر و قلم به مزدشان هرچه بخواهند میگویند و تلاش میکنند افکار عمومی را مطابق با سیاستهای این دولتها مهندسی کنند. طیف وسیعی از سازندگان و حامیان تروریسم اسلامی بار دیگر در هیئت “ناجی” ظاهر شدند تا “بشریت را از خطر تروریسم نجات دهند”! ادامه‌ی خواندن

داعش، زنان، کوبانی و شنگال

اینروزها توحش داعش علیه مردم بخت برگشته در عراق در مرکز توجه جهانیان قرار دارد. البته این تمرکز خبری را رسانه ها هدایت و مدیریت میکنند. اسرائیل همزمان در غزه کشتار میکند، بیش از ۲۰۰۰ زن و کودک داعش گونه تکه پاره و کشته و زخمی شدند، اما نه آمریکا عملیاتی “بشر دوستانه” انجام میدهد و نه کشورهای اروپائی برای مردم بیدفاع فلسطین اسلحه و غذا و دارو میفرستند. همین رسانه ها روزی توجه ها را روی اوکراین متمرکز میکنند و وقتی فاشیسم دست پروده غرب را در قدرت سیاسی میبینید، بسرعت دوربین ها جای دیگری زوم میکنند. در مورد سوریه نیز همین اتفاق افتاده است. کشوری که ابتدا مردم قیام کردند و سپس دخالت نظامی و “ارتش آزاد” و القاعده و بشار اسد و جمهوری اسلامی و داعش آنرا به جنگی خانمان برانداز تبدیل کردند که هنوز هم ادامه دارد و قربانیان و آوارگانش نه فقط کمتر از عراق و شنگال نیست بلکه رکورد زده است. داعش ابتدا در سوریه سر بریدن و جگر خوردن را شروع کرد. به هر حال قصد این یادداشت تحلیل داعش و مسائل منطقه و شرایطی که داعش را بجلوی صحنه میراند نیست. هدف یک مقایسه تحلیلی بین موقعیت زنان در دو نقطه کردستان سوریه و عراق است که در دوره بحران و جنگ نتایج متفاوتی ببار می آورد. ادامه‌ی خواندن

جنگ کثیف اسرائیل علیه غیر نظامیان در غزه

نتانیاهو و دولت اسرائیل، غزه گرسنه و تحریم شده را بار دیگر غرق آتش و خون کردند. بیست روز است بمب و موشک از هوا و زمین و دریا برسر مردم بیدفاع و غیر نظامی فلسطین میبارد. غزه به آزمایشگاه سلاحها و بمبهاى کثیف تبدیل شده است. غزه امروز تکرار “مدرن” تر جنین و دیریاسین و جنایت بیشمار توسط نسل ایرگونى ها است. در غزه جنگ کلاسیک دو ارتش در جریان نیست. آنچه در جریان است بمباران و تروریسم دولتی علیه مردمی است که بمدت شش دهه اسیر شدند، نیمی از آنها از خانه و کاشانه شان بیرون رانده شدند و مابقی شان در یک زندان بصورت اردوگاهی و تحت تحریم اقتصادی بسر میبرند. در غزه کشتار جمعى و قتل عام در جریان است. در غزه حتی با معیارهای دنیای امروز جنایت جنگی در جریان است. اگر دنیا استاندارد دوگانه نداشت باید نتانیاهو و شرکا بجرم جنایت جنگی محاکمه و مجازات میشدند. غزه نشان توحش بورژوازى و از خود بیگانگى دنیاى امروز و حاشیه شدن انسانیت است. ادامه‌ی خواندن

علیه حجاب؛ از جنگ علنی تا “آزادی یواشکی”!

جنگ علنی زنان با جمهوری اسلامی در همان روزهای بعد از قیام و با زمرمه فرمان حجاب اجباری توسط خمینی آغاز شد. چند هفته بعد در هشت مارس روز جهانی زن در تهران، بزرگترین تظاهرات روز زن در ایران و منطقه علیه فرمان حجاب خمینی شکل گرفت و تولد جنبش نوین آزادی زن در ایران را اعلام کرد. زنان حجاب اسلامی را به “انتخاب” خود نپذیرفتند. نهایتا جمهوری اسلامی حجاب را با سرکوب و دستگیری و پاکسازیهای گسترده زنان از مراکز آموزشی و اداری، با تیغ کشی و کوبیدن پونز به سر زنان در خیابانها به زنان و جامعه تحمیل کرد. از آنزمان تا امروز، علیرغم وقفه های کوتاه، جنگ جمهوری اسلامی و زنان برسر تحمیل حجاب و شئونات اسلامی از یکسو و برسمیت نشناسی و زیرپا گذاشتن قوانین اسلامی و مشخصا حجاب از سوی زنان ادامه داشته است. جمهوری اسلامی برای تحمیل حجاب به زنان به هر روش و مانور و “کار فرهنگی” و تاکتیکی توسل جسته اما در هر دوره ضعیف تر و شکست خورده تر بیرون آمده است. در ایران حجاب از بحث آزادی پوشش فراتر رفته و به یک بارومتر سیاسی برای تشخیص رابطه مردم با حکومت تبدیل شده است. ادامه‌ی خواندن