فرخ جان، پسرم ای کاش در کنارم بودی!!!

امروز آقا مجتبی به من اطلاع داد که برایم نامه ای ارسال کرده ای، گفتم آن را پرینت (کپی) بگیرد تا بخوانم….. ادامه‌ی خواندن→

من زندانی ام
گمنام
در هوای مردۀ سکوت
و سلامم را پاسخی نیست! ادامه‌ی خواندن→

مرضیه از بین ما رفت… مرضیه راه خویش را برگزید و رفت.

یادش گرامی  باد

و اما سخنی چند با هنرمندانی! که در بین ما هستند و یا به بیانی بهتر در بین خودشان هستند! ادامه‌ی خواندن→

شیوا دخترم، سپیدی برق چشمانت رعدی است که بر دل دشمنانت می­نشیند و مهربانی نگاهت حکایت از ترانه دارد، ترانه­ای از کرانه­های دشت ذهن بیدارت. حکایتی که همیشه پاسخی است بر اندوه و غم یارانت.

شیوا نازنین، بمان، زنده بمان تا نگاهت مرحمی بر دردهای یاران باشد و دستهایت در کوچه­های پر اندوه، رنگ تردید را با محبت بزدایند. بمان، در شهر ما بمان که حضورت نمادی از عشق است. بمان و خاک شهرم را قدم رنجه­ی گام­های استوارت کن. ادامه‌ی خواندن→

در حاشیه­ی مراسم انجمن پژوهشگران ایران و

“لغو مجازات اعدام”

 یش از سی سال است که نظام جمهوری اسلامی ایران برای حفظ و بقای حکومت استبدادی خویش با ارتجاعی­ترین قوانین قرون وسطایی، مردم کوچه و خیابان سراسر کشور ایران را اعدام می­کند و به قتل عمد دولتی مرتکب می­شود؛ ادامه‌ی خواندن→

در واپسین نگاه سحر

پروازت

آخرین خاطره شد ادامه‌ی خواندن→

پرسشی چند از بازماندگان جنبش سیاهکل و پاسخ هایی از بهزاد کریمی

وقتی که سخن از مبارزه برای آزادی در چارچوب تشکیلاتی می­کنیم،

بی شک پرداختن به روش­ها، کنش­ها، خرد جمعی، حافظه­ی جمعی، روابط تشکیلاتی، سیاست­های تشکیلاتی، تصمیم­گیری­ها، بازنگری، مطالعه، اندیشه­ورزی، یافتن راه حل و بسیاری از این مفاهیم می­تواند روشنگر مسیر مبارزان و در نهایت به تحقق رهایی انسان نزدیک شود؛ ادامه‌ی خواندن→

همه­ی ما در طول تاریخ ۳۱ سال گذشته شاهد رویدادها و تحولاتی بوده­ایم که تا به امروز از نظر تک تک ما گذشته­اند، به ویژه خیزش­های یک سال اخیر مردم ایران و واکنش­های ددمنشانه­ی جمهوری اسلامی ایران، می­تواند درس­های لازم و ضروری را به ما بیاموزد. (اگر آموخته باشیم!) ادامه‌ی خواندن→

زمین
در اعماق تپه های سیاه،
شقایق های خونین اش را
در آغوش گرفت
و تاریخ
با شرمی سی ساله
دگر بار ورق خورد. ادامه‌ی خواندن→

واقعیت کنونی مبارزات مردم ایران که با پیش لرزه­هایی تمامی تارهای پوسیده­ی این نظام فسیل شده را تکان داد، خبر از طغیان و توفان دارد.

در جایی که مسئولان این نظام، مردم ایران را دشمن خوانده و در تدارک سرکوب هر چه گسترده­تر، خود را سازماندهی می­کنند تا رژیم برآمده از تقلب خود را در چشم جهانیان قانونی جلوه دهند، جایی برای تفکرکردن نیست؛ بدیهی است که برای مصلحت­اندیشی در مقابل آنان سکوت جایز نیست. در راستای اهداف نظام جمهوری اسلامی ایران، نباید فریب خورد و به تقلب­ها چهره­ی قانونی بخشید و سرانجام اینکه نباید با کنش­های نادرست در این شرایط حساس به جنایت­های این نظام دامن زد! ادامه‌ی خواندن→