امروز سکوت، مرگ را به همراه دارد!

امروز سکوت، مرگ را به همراه دارد!
این سخن یکی از وکلای مصری است. روز شنبه اولِ آگوستِ ۲۰۱۵ در “سایل” مرکز شهر فرانکفورت صدها نفر در دسته های پنجاه تا صد نفره و گاه بیشتر، با ایده های متضاد در مقابل هم ایستادند و هر یک از دنیایی که به آن تعلق دارند دفاع نمودند. ادامه‌ی خواندن

اعتصابات گسترده کارگران پست در آلمان علیه بیکارسازی و اخراج / مصاحبه نسان نودینیان با محمد امین کمانگر

اعتصابات گسترده کارگران پست در آلمان علیه بیکارسازی و اخراج

مصاحبه نسان نودینیان با محمد امین کمانگر ادامه‌ی خواندن

فاتحان هر گز به نومیدی نمی اندیشند. کوبانی خواستن را به شدن تبدیل کرد!

مردم کوبانی عینک بی خدایی را به چشم زدند، تا آسانتر ببینند، تا نه در موهومات، بلکه زندگی و آینده و رهایی خود را شفافتر نگاه کنند، تا معضلات و مشکلاتی که از طرف نمایندگان خدا بر روی زمین، درافغانستان، ایران، عراق، سوریه و کل منطقه را تجربه کرده بودند بهتر ببینند و کارسازتر به آن بر خورد کنند. پس از سه تا چهار هفته جنگ و دفاع قهرمانانه، کوبانی اثبات کرد که اگر اسلام سیاسی و توحش تروریسم اسلامی کنار زده شود، انسانیت می تواند نفس راحتی بکشد. جسارت، ایستادگی و مقاومت مردم قهرمان کوبانی این را بکرسی نشاند که می توان برای دفاع از حرمت و کرامت انسانی و در جنگ با هیولای وحش اسلامی داعش میلیونها انسان در سراسر جهان را به حمایت از خود فراخواند. امروز کوبانی فقط یک شهر نیست. بلکه کوبانی مظهر یک اتفاق سیاسی مهم، مقاوت و شکست کثیف ترین نوع توحش اسلامی است. نام کوبانی امروز مترادف با دفاع از کرامت انسانی، ایجاد مانع در تکرار جنایات موصل و شنگال، و ایجاد سد محکمی در دفاع از زنان است.  ادامه‌ی خواندن

کوبانی راه را نشان داد و خواستن را به شدن تبدیل کرد.

کوبانی راه را نشان داد و خواستن را به شدن تبدیل کرد.

کوبانی با جریان و گرایش غیر آشنایی روبرو نبود. به دل تاریخ نگاه کرد، رفتار شقاوتمندانه اسلامیون را در مسیر آتش و خونِ ۱۴۰۰ ساله را دید. دید که چگونه این فرقه سیاه از آن مسیر گذر کرده اند ، و چگونه این ویروسهای ضد انسانی پس از قرنها دو باره زنده شده اند. بوی تعفن جوّ وفضای که از این گره پخش می شد فضای منطقه را مسموم کرده بود. ادامه‌ی خواندن

قرنهاست که ناسیونالیسم و مذهب دو تکیه گاه اصلی حاکمان علیه توده های مردم هستند!

اصل قضیه چیست؟ شرارۀ مذهب و ناسیونالیسم، انسانها را به سهل ترین شیوه در مقابل هم قرار می دهد. توجه کنید. یکی دو متر پارچۀ ساده در هرمکان، یا در هر جمعی، هر طوری که بخواهید می توانید از آن استفاده کنید. از سوختن و پاره کردن، تا استفاده از آن برای تمیزی، کسی چیزی نخواهد گفت. احساس کسی را خدشه دار نمی کند. تعصبی ببار نمی آورد، خشونت آمیز نیست. اما زمانیکه رنگی بر آن پاشیده شد یا شکلکی برآن نمایان گشت. نقش رنگ بر همین پارچه ساده، به حیثت جمعی از انسانها تبدیل می شود و از آن ُبت درست می گردد. ادامه‌ی خواندن

تعصب و خشونت منجلابی که انسانها در آن اسیر می شوند!

تعصب کور است. تمام دانشمندان بر این صحه گذاشته اند که تعصب و سنتگرایی مداوماّ با نوعی خشونت، لجاجت، ویرانگری، خون ریزی، تعدی و تجاوز همراه است. ادامه‌ی خواندن

چرا کوبانی شایسه بیشترین حمایتهاست !

آنچه در جامعه بشری سالیان سال اجازه رشد و نمو نداشت. آنچه انسان و انسانیت از آن واهمه داشت. آنچه با آگاهی و رشد و ترقی بشر در تضاد و تناقض عمیقی قرار دارد هم اکنون در حال رشد و نمواست. آنهم زنده کردن سنتهای اسلامی توسط سپاه وحوش و فوق ارتجاعی ای که موجودیتش فقط به کشتار بی رحمانه انسانها بستگی دارد؟! بی رحمی این سپاه را فقط نمونه هایش در سپاهیان اسلام ما قبلِ اینها می توان دید. اینها شهر و روستاها را با کشتار وخون ریزی تصرف می کنند. اگر مردمانی باقی مانده باشند، بلا فاصله آنها را به خودی و غیر خودی تقسیم می کنند. غیر خودیها سر نوشتی جز حذف فیزیکی نداشته و ندارند. زنان ودختران برده گان جنسی، مردان قتل عام، احشام و وسایل ضبط و جز اموال مسلمین. کودکان اگر شانسی بیاورند زنده بمانند روی آنها کار می شود تا به افرادی جهادی تبدیل شوند. خودیها هم اگر تن به قاعده بازی ندهند سر نوشتی بهتر از غیر خودیها در انتظارشان نیست. این قوانین اسلام و رسم و سنتهای اسلامی است. تاریخ مالا مال از این جنایتهاست. ادامه‌ی خواندن

کودک جانی متولد نمی شود. ولی جانی تربیت می شود. جواب فقط سوسیالیسم است!

ولتر می گوید آدم هر گز بدکار و خبیث بدنیا نمی آید.

بزبانی بسیار ساده. هم اکنون در روزگاری  زندگی را سپری می کنیم که مسئله جوانان به مسئله بزرگ اجتماعی تبدیل شده است. جوانان، یعنی بنیان گذاران آینده اجتماع بشری، یعنی انسانهایی که هم اکنون  به یمنِ نظام سرمایه داری دوران بی سروسامانی را می گذرانند. آینده را تیره و تار می بینند و در هراس و دلشوره  به آن  نگاه می کنند. نظام سرمایه داری تا جایی که توانسته کمک به نهادهای  اجتماعی را کم کرده  و  چنان فشاری به خانوادهها آورده  که والدین وقتی برای تربیت و هدایت جوانان و نوجوانان برایشان باقی نیست. مدارس و موئسسات آموزشی هم فقط به آموزش  اکتفا می کنند در اینصورت هدفِ آموزش و معنای زندگی در لابلای  بسیاری ازمسائل دیگر گم شده است. شیوه آموزش هم، خود  جای بحث دیگری  است که  در دو دهه اخیر چگونه مدارس ناتوانی خود در این رابطه را اثبات کرده اند.نکته ای که در بالا به آن اشاره شد، کشورهای از جنس کشور ما همیشه در خطِ آخرند؟ ادامه‌ی خواندن