بن بست “دولت یهود” ، شکوه مقاومت مسلحانه

جنایت علیه بشریت درغزه چهارمین هفته خود را پشت سر می گذارد. نزدیک به ۱۵۰۰ کشته و۸۰۰۰ زخمی و مجروح و دنیایی که به تماشا نشسته است. رژیم کودک کش اما ، هنوزبه هیچیک از خواستهای پلیدش دست نیافته است. مقاومت مشروع مسلحانه در ارض فلسطین موفق می شود که آرام آرام نقاب از چهره قداره بندان “متمدن” دولت جعلی و حامیان رنگارنگ آن برکشیده و اعلامیه کذایی “حقوق بشر” را بر صورتکهای متقلبشان تف کند. بیش از سه هفته است که بر زن و مرد و پیر و جوان فلسطین آتش می بارد. بیش ازسه هفته است که ارتش اشغالگر، هدفدار و آگاهانه به کشتار کودکان اشتغال دارد. اما موفق به شکستن کمر مقاومت مسلحانه نشده و البته هم که هرگز نخواهد شد. همانگونه که در طول ۶۴ سال موجودیت ننگینش هم نشده است. و حالا “مسئله فلسطین” یکبار دیگر  فاتحانه  بر روی میز ” سیاست جهانی” قرار می گیرد. ادامه‌ی خواندن

یادداشت سیاسی : ماندلا ، نماد ارزشی گلوبالیسم

دو روزپیش مراسم یادبود نلسون ماندلا رهبر فقید آقریقای جنوبی برگزار شد. رهبران بیش از۹۰ کشورجهان برای ادای احترام به نقش وجایگاه او درصفحه مختصات سیاست جهانی به صف ایستاده بودند. هرکس به نحوی ازانحاء تلاش می کرد که خود را با او تعریف کند ، با او محک زده شود و خلاصه او را “پرچم” کند. ادامه‌ی خواندن

کِشتی بان را سیاستی دگر باید ـ بخش دوم

خامنه ای از همان خرداد ۷۶ به این قناعت رسید که مردم ایران در طرف هرکه باشند در طرف او نیستند . در آن زمان همه می دانستند که انتخاب او ناطق نوری است. خود آقا ! هم درآن زمان برخلاف انتخابات اخیر که چندین بار پی درپی براین نکته تأکید می کرد که هیچ کس حتی اعضای خانواده اش نیز نمی دانند که او به چه کسی رأی می دهد ، اصلا نیازی به تکذیب هم احساس نکرده بود. نتیجه آن شد که دیدیم. آقا فهمید که اگر کار به انتخاب میان نامزد مقام معظم، هرکه باشد ، با هر ایکس و ایگرگی برسد ، امت همیشه در صحنه ایران بی هیچ تردیدی رأی به آن ایکس و ایگرگ کذایی خواهند داد. به عبارت دیگر فهم کردکه رای به خاتمی بیش از آنکه از حب علی باشد از بغض معاویه بوده است . راه درست برای مقام ولایت این بود که خود را دیگرهرگز و درهیچ بعدی از ابعاد  درمعرض انتخاب مردم قرار ندهد  و چنین نیز کرد. از آن پس بود که مفاهیمی همچون مهندسی انتخابات و اتاق تمشیت آرا وارد ادبیات سیاسی ایران شد.   ادامه‌ی خواندن

کِشتی بان را سیاستی دگر باید ـ بخش اول

رژیم جمهوری اسلامی وارد دوره جدیدی از حیات ننگین خود می شود . خامنه ای قصد آن دارد که با استفاده بهینه از رئیس جمهور جدید تهدیدات موجود علیه نظام را که به مرحله بسیار خطرناکی رسیده است ، اگرنه خنثی که مدیریت کند . این که آیا موفق خواهد شد یا نه بحثی است که در ادامه بدان خواهم پرداخت ، اما آنچه که بیش از هرچیز دیگر اهمیت دارد ، فهم معادلاتی است که بر اردوی دشمن حاکم است. بدون فهم آنچه که هست نمی توان به تحلیل آنچه باید بشود پرداخت . استراتژی و تاکتیک متناسب با این مرحله نیز دقیقا  از درون همین شناخت بیرون می آید ونه صرفا از میان تئوری ! ادامه‌ی خواندن

موازنه جدید پس از انتخابات آمریکا

اوباما دگرباره پیروز شد . البته اینبار به سادگی چهارسال پیش نبود . منظورم از سادگی تنها به مفهوم آسانی نیست ، خلاف مفهوم پیچیدگی نیزهست . اینبار دیگرکمتر کسی در او بدنبال مسیحای هزاره سوم بود ، کمترکسی از او انتظار تغییر درمفهوم  کیفی خود داشت. ادامه‌ی خواندن

انحلال طلبی ـ بخش دوم ـ ثقل سیاسی یا آلترناتیو حکومت ولایی

گفتم که نوری علا با اعلام “انحلال طلبی” بدرستی با “اصلاح طلبی” مرز می کشد . با اینکار او مجبور است که از بخشی از نیروهای موجود در صحنه سیاسی ایران  دورشده و به بخشی دیگر نزدیک گردد . دراین راستا او با گذار از “جنبش سبز”  به “حیطه براندازی” ، خود را با یک آرایش نیرویی جدید مواجه می بیند . چپ مارکسیستی سرنگونی طلب ، مجاهدین خلق  و نیروهای حول و حوششان  و نهایتا سلطنت طلبان برانداز ! یا بقول خودش دگرگونه خواهان ! با نیروی اولی چندان نمی توان کاری کرد ! جدای از اختلافات عمیق تئوریک  فیمابین ، آنها از دید او نه پایه اجتماعی دندانگیری داشته ، نه متکی  به یک “ثقل سیاسی” سازمانیافته و قابل محاسبه بوده و نه تا حالا نشان داده اند که از حداقل آمادگی برای ائتلاف و پایین آمدن از موضع برج عاج نشینی و آلوده دامنی احتمالی ! برخوردار بوده اند . نوری علا با این چپ هیچ زبان مشترکی ندارد . ادامه‌ی خواندن