شعری برای قربانیان اسید پاشی!
زندان است آن دیار
که در آسمان خاکستری اش حرکتی نیست
در پیاده روهای همیشه پائیزی اش ادامه‌ی خواندن→

زنان بسیاری در سالهای آغازین سنین نوجوانی و جوانی به کو مه له پیوستند. طیف وسیعی از این زنان کسانی بودند که در جریان قیام ۵۷ نقش بزرگی در محیط  کار و زندگی خود داشتند. دلیل پیوستن این زنان به مبارزه  تحقیر و آزار جنسی، نابرابری، شکنجه و جنایت هائی بود که در دوران حاکمیت شاه و بعد توسط رژیم دیکتاتوری جمهوری اسلامی و عوامل ش نسبت به آنها  صورت می گرفت. در روند مبارزه ای سخت  خود این زنان متحول شدند. حضور در نقاط فقیر نشین و روستاها، مشاهده فقر و تنگدستی قشر وسیعی از مردم، آنان را به عمق نکبتی به نام جامعه سرمایه داری آشنا کرد. ادامه‌ی خواندن→

سخن از چشمان اشک آلود نیست
سخن از دل های ابری و حزن آلود و بارانی ست
که می سو زند
در تبِ درد و غم و اندوه ادامه‌ی خواندن→

از ابهت کوه های فراخ آمده اید
از خنده ی لبان اناری سرخ
در اوج شکوفایی
و سر مستی گیلاس های زرد و سرخ و نارنجی
به وقت رقصیدن بر شاخه ها
بوی ناب زندگی می دهید ادامه‌ی خواندن→

تقدیم به کوبانی، شهر آتش و خون و حماسه و ایستاده گی!
آنها می خواستند انکار ات کنند
چنان زمستان که بهار را انکار می کند ادامه‌ی خواندن→

دیروز
پستانک را ترک کردم
دیروز
از گوشه ی چین های پیراهن مادرم ادامه‌ی خواندن→

تو بمان ای دختر کوبانی!
حال که «عدم» شبانه
با پرچم سیاه و قلب سیاه و سخنان سیاه آمده است
و شهر را خونین ادامه‌ی خواندن→

قناری از خواندن باز ماند
وقتی داد و فغان آواره گان را شنید
کبوتر ماده روی تخم ها زار زار گریست
وقتی غنچه ها از سینه ی مادران شان کنده می شدند ادامه‌ی خواندن→

انقلاب!
ظلم و نا عدالتی ادامه‌ی خواندن→

لبریز م!
لبریز از نگاه های منتظر مادران خسته
بر راه های خالی از عبور فرزندان شان
از فریاد های پر از وحشت دختران اسیر ادامه‌ی خواندن→