سکولار دمکراسی پروژهِ موازی سازی است

با توجه به مفاهیم گوناگونی که از سکولاریسم ارائه داده شده است، میتوانیم به یک تعریف عام ومشخص از سکولاریسم دست یابیم. سکولاریسم بنیادِ فکری دولت مدرن و دمکراتیکی است که چند گانگی مذهب در جامعه را تأیید و هر گونه دین دولتی را نفی میکند. چرا که یک دولت دینی یک دولت غیردمکراتیک است که شهروندان خود را با پیوستگی به دین رسمی تعریف و هویت یابی میکند. این بدین معنا است دیگر شهروندان متعلق به ادیان دیگر فاقد حقوق برابر اجتماعی و سیاسی در مقابل قانون و باورمندان به دین رسمی دولت هستند. ادامه‌ی خواندن→

آیا کنگره سکولار دمکراتها یک نهاد اپوزیسیونال موازی است؟

اگر این واقعیت را امروز همهء ما پذیرفته ایم که  در صحنه سیاست کشورمان، چه در درون مرز و چه در بُرون مرز، همچنان بسیاری از تشکل های سکولار دمکرات نا منسجم چون جزایری کوچک در دریایی متلاطم، در پراکندگی بسر میبرند، ادامه‌ی خواندن→

لازمهء استمرار و تحقق مطالبات دمکراتیک جامعه، حضور و موجودیت نهاد بسیج کنندهِ اپوزیسیونالی است که خارج از حوزهء قدرت، حکومت را به هماوردجویی فرا میخواند. این نیروی بسیج کننده، منتقد، انحلال طلب و دمکراسیخواه جنبش سکولار دمکراسی است که کانون اتحّاد و هم پیمانی همهء نیروهای سکولار دمکراتی است که با نفی هرگونه همیاری با حکومتها و عدم شراکت در قدرت، در کوچه و خیابان پژاوک ندای دادخواهی مردم خواهد بود.    ادامه‌ی خواندن→

حال با توّجه به محتوی آرای مردم در این دورِ «انتخابات»، این پرسش ها مطرح است؛ آیا حسن روحانی بعنوان رئیس جمهور رژیم اسلامی، قادر است در تعدیل تحریمهای اقتصادی و مالی دولتهای غربی علیه ایران و یا عدم دخالتهای نظامی جمهوری اسلامی در سوریه و خاورمیانه، راه کارهای بازدارنده ای را به اجراء درآورد؟ پرسش این است آیا حسن روحانی قادر به پایان بخشیدن فعالیتهای تروریستی نیروهای اسلامگرای تابعِ جمهوری اسلامی در خاورمیانه و اقصی نقاط جهان خواهد شد؟ ادامه‌ی خواندن→

در این ایام که سران حکومت اسلامی ناقوس سیاه جنگ و ویرانگری را بصدا در آورده اند، میبایست نُخبگان کشور این وظیفه مهّم را بعهده گیرند تا برای رهایی ایران از ورطه نابودی، شرایط یک هم پیمانی ملی که هدف برقراری سامانهء سیاسی مبتنی بر مفاد منشور جهانی حقوق بشرباشد، فراهم آورند. در واقع منظور از این هم پیمانی ملی همان اتحاد جامعهء سکولار دمکراتهای ایرانی میباشد که این امر دیگر در این روزگاران سخت اجتناب ناپذیر است. ادامه‌ی خواندن→

امّا درعرصهء همهء این واداده گیها، فرصت طلبی ها و عافیت جویی ها، نیروهای سیاسی دیگری در درون جبهه اپوزیسیون وجود دارند که هرگز به دوراندیشی و یا خوش نیتی سران حکومت اسلامی باوری نداشته و آنها را عاملین اصلی ویرانی ایران میدانند. یقینا ً این نیروهای سیاسی از ویژگیهای معینی برخوردار میباشند که نه از جنس رژیم میباشند و نه از جنس مخالفین دروغین رژیم. منظور آن بخش از نیروهای سکولار دمکرات که در مقابل حاکمیت دینی جمهوری اسلامی و یا هر نوع سُلطه حکومتهای ایدئولوژیکی به جدّیت به مقابله برخاسته اند. ادامه‌ی خواندن→

از سویی میبایست به یک سری از واقعیتهای تاریخی کشورمان در رابطه با جمهوری اسلامی توّجه جدی مبذول داشت که جنگ آیت الله های حکومتی با یکدیگر و مافیای قدرت وابسته به آنها، عمدتاً یک منشاء ایدئولوژیکی دارد که پایه های فکری و نظری آن بر اصل مرجعیت و سلسله مراتب قدرت در بین مراجع شیعه نهفته است. ادامه‌ی خواندن→

آنچه را که میشود در خصوص ماهیت واقعی اسلام و یا قرائت های گوناگون از این آئین مطرح کرد این است که اسلام از همان آغاز هرگز بمثابه یک دین ظاهر نشد. اسلام در تمام طول تاریخ موجودیت خود، از همان آغاز تا بامروز، همیشه حوزهء قدرتِ را مدّ نظر داشته تا با بهره جستن از ابزارهای حکومتی، جامعه ای بر اساس قوانین رایج اسلامی بر پا سازد. ادامه‌ی خواندن→

این اندیشه واهی است که گمان بریم جوامع غربی جزء آن دسته از نیروهای سیاسی بین المللی هستند که خواستار تحقق آزادی و دمکراسی در ایران کنونی میباشند. از بدو تأسیس جمهوری اسلامی تا بامروز، سرکوب آشکار مردم و زیر پا گذاشتن حداقل حقوق شهروندی از جمله خصایل ذاتی و هویتی جمهوری اسلامی محسوب شده است. چگونه ممکن است نیروی سیاسی مدعی آن باشد مدافعِ حقوق برابر انسانی است، ولی پیش از سه دهه در مقابل جنایت علیه بشریت در ایران سکوت اختیار کند؟! بی شک مااردم ایران فراموش نخواهند کرد که مدعیانِ دروغین امروز حقوق بشر، پیشتر به سودهای تجاری و منافع اقتصادی استراتژیک خود در منطقه میاندیشند تا رهایی مردمانی که پیش از سه دهه است برافراشته در مقابل ظلم و بیدادگری مقاومت میکنند. آزادی ایران تنها و تنها توسط مردم این سرزمین قابل تحقق است. امید بستن به تصمیمات و یا احیانا ً تصادمهای سیاسی در عرصه بین المللی برای آزادی ایران توهمی بیش نیست. اگر این غرب بواقع مدافع حقوق بشر بود و باورمند به تحولات اجتماعی و سیاسی در راستای رهایی انسانها ازبند اسارت ملایان میبود، شرایط سیاسی در ایران بسیار متفاوتر از آن چیزی میشد که امروز است. ادامه‌ی خواندن→

مأیوس شدن «رهبر» از هم پیوندی با آمریکا ادامه‌ی خواندن→