مشابهات و تفاوتها در جنبش سکولار دمکراسی

بی گمان جنبش سکولار دمکراسی نمی تواند آلترناتیو انحلال طلب حکومت مذهبی حاکم بر ایران نباشد، اگر انحلال رژیم را در دستور کار خود قرار ندهد. سکولاریسم در مفهوم واقعی خود بمعنای نفی کامل هر نوع حاکمیت مذهبی و ایدئولوژیک میباشد. اگر امروز میپذیریم که جنبش سکولار دمکراسی در داخل کشور بطور موقت و یا تاکتیکی از هدف اصلی و استراتژیک خود که انحلال حکومت مذهبی است پرهیز کند، صرفاً بدلیل شرایط سیاسی ویژه ای است که در داخل حاکم است؛ اختناق و سرکوب لجام گسیخته آزادیخواهان. در صورتیکه میبایست این فرصت را برای جنبش سکولار دمکراسی در خارج جایز بدانیم تا برای رسیدن به هدف جنبش و انعکاس خواست عمومی جامعه، همچنان انحلال حکومت روحانیون را در دستور کار خود داشته باشد. ادامه‌ی خواندن→

بدون جلب رضایت سپاه، تعامل با غرب دشوار است

امّا روند تحولات و مناسبات سیاسی در ایران و منطقه بیانگر واقعیتِ دیگری است و آنهم نقش سپاه پاسداران در معادلات سیاسی است که بدون جلب رضایت و تضمین سهم سپاه از قدرت و سودهای میلیاردی، هیچ صلح و آرامش و امنیت سیاسی به منطقه باز نخواهد گشت. مهار ملایان امری است ممکن و سهل که این امر هم متحقق شده است، امّا نادیده گرفتن سهم سپاهیان در این بازی قدرت بمعنای شکست استراتژی سیاستی است که تلاش میورزد شرایط سیاسی «متعارفی» را در منطقه برقرار کند. ادامه‌ی خواندن→

روحانیون ناچاراً برای توجیه ۳۴ سال شعارهای فریبکارانه و دروغین خود، از پیشبرد برنامه های هسته ای موجود دفاع کنند، حتی اگر این دفاع ورود ایران به جنگی ویرانگرایانه در منطقه را موجب شود. تجربه ۲۰۰ سال تاریخ پُر فراز و نشیب کشورمان گواهی میدهد؛ ملایان پیش از آنکه به حفظ و سربلندی ایران باشند در فکر نجات و جهانشمول کردن اسلام ناب محمدی میباشند. بی نتیجه ماندنِ مذاکرات هسته ای در ژنو با گروه ۱+۵، زنگ خطری است برای همگان که رویکردِ شکستِ سیاست ورزی در حل بحران هسته ای جمهوری اسلامی با جامعه بین المللی، گزینه نظامی است که ایران را در معرض فروپاشی بمثابه یک کشور قرار خواهد داد. ادامه‌ی خواندن→

بسیار خوش باورانه است که پذیرفته باشیم، مسیر برقراری نظام حکومتی مدُرن، دمکراتیک و سکولار همراه با آکتورهای سیاسیی هموار خواهد شد که هنوز باورمند به تأثیرگذاری مذهب و ایدئولوژی بر سیاست و حکومت میباشند. آنکس که دیندار است و دین را مقوله ای سیاسی و نه امر شخصی قلمداد میکند، بنیادگرای مذهبی است که هرگز باوری به دمکراسی و حقوق آحاد بشر ندارد. دین در حوزهء حکومت صرفا ً ابزار سرکوب و تحمیق اندیشه در دست کسانی است که مأمور اجرای این فرامین غیر دمکراتیک و تثبیت حکومت شریعتمداران هستند. ادامه‌ی خواندن→

بن بستِ خروج از بحران ادامه‌ی خواندن→

ابهاماتی پیرامونِ جنبش سکولار دمکراسی

* آنجا که جنبش سکولار دمکراسی همنوا و همساز با حکومت و هواداران آن میگردد، تبدیل به ابزار قدرت خواهد شد و جامعه برای تحقق مطالبات حداقل خود ابزار فشار را از دست خواهد داد. بدیهی است در یک چنین شرایط سیاسی نامتعارف، ماندگاری اقتدارگرایان حکومتی بر سر قدرت تضمین خواهد شد و باز تکرار تراژدی اقتدارگرایی که نتیجه محتوم این طرز تفکر است. ادامه‌ی خواندن→

مرز انحلال طلبی تا اصلاح طلبی ادامه‌ی خواندن→

جنگ گرگها هرگز نقطه پایانی نخواهد داشت

*جنگ قدرت مابین باندهای حکومتی نه نقطه پایانی دارد ونه در روندِ رقابتی سالم و منطقی سوق خواهد یافت. جمهوری اسلامی از درونِ اندیشه و روابط فرهنگی و سیاسی سنتی و عقب مانده ای زاده شده است که سخت در ستیز با مدرنیت و نظم یابی در قالب انستیتوهای جامعه مدرن چون احزاب و سازمانهای مدنی است. ادامه‌ی خواندن→

از بروکسل تا شیکاگو ادامه‌ی خواندن→

امّا شرایط خطیر و نابهنجار سیاسی و خطر روزمره رشد اسلامگرایی در خاورمیانه، وظایف سنگینی را پیش روی جامعه روشنفکری وجامعه شهروندی قرار داده است تا برای دفع تهدید اسلامگرایی، جنبش گسترده دمکراسیخواهانه ای را سامان دهند که در درجه نخست هدف تدوین قانون اساسی سکولار میباشد. قطعاً با اتکاء به مبانی قانونی و حقوقی است که این امکان فراهم خواهد شد که به مقابلهء جدّی و عملی با اندیشهء اسلام سیاسی بپا خیزیم. بدیهی است در این رهگذر پیش از هرچیز جنبش سکولار دمکراسی در سطحی عمومی قادر است با هدف تدوین قانون اساسی سکولار، اسلامگرایی را خلع سلاح کند و دمکراسی را در ابعادِ وسیعی در جامعه نهادینه سازد.  ادامه‌ی خواندن→