نوید مینائی
جمهوری اسلامی مدت هاست تلاش می کند در خارج از ایران دست و پای خود را دراز کند و دفتر دستک راه بیندازد. مدتی پیش در شهر گوتنبرگ سوئد به بهانه رتق و فتق امور کنسولی شهروندان ایرانی در این شهر به اینجا امد که با تو دهنی محکمی رو به رو شد. دو روز تظاهرات و اعتراض کوبنده ای برپا بود و پلیس به زحمت توانست قائله را ختم کند.
نوید مینایی
بی بی سی از بزرگترین بنگاه های خبر پراکنی دنیا ست، در اکثر نقاط دنیا دفتر دستک و خبرنگار و نماینده دارد. اخیرا شبکه تلویزیونی فارسی هم راه انداخته است. چند میلیون پوند سرمایه گذاری کرده است و پوشش خبری تصویری خود را گسترش داده است. عجیب نیست بی بی سی که در دوران انقلاب ۵۷ یکی از عوامل تاثیر گذار در روند انقلاب و جا زدن خمینی به عنوان رهبر انقلاب بود این روزها هم با تشخیص ملتهب بودن اوضاع سیاسی- اجتماعی در ایران دست به کار شود و تلاش کند تا در مقابل روند اوضاع و خواست مردم در ایران بایستد و همان حرف های حکومت را به شکلی دیگر و با کراوات و بدون حجاب بخواهد به خورد مردم بدهد.
نوید مینائی
یکی از رادیکال ترین عرصه های اعتراض علیه حکومت اسلامی در دانشگاه جریان دارد. شعار های سوسیالیستی و ضد حکومتی مثل "زنده باد سوسیالیسم"،"سوسیالیسم یا بربریت"، "سیدعلی پینوشه ایران شیلی نمی شه"، "مرگ بر دیکتاتور" و "یک نژاد آن هم نژاد انسانی" و غیره از دانشگاه در آمده اند. حکومت تمام زورش را می زند تا دانشگاه با این مشخصات اعتراضی را خفه کند. ولی هربار شکست خورده است. در پی هر تعرض رژیم دانشگاه رادیکالتر و پر قدرت تر سر بلند کرده است.
نوید مینائی
بیش از ۱۰ روز از شروع حمله هوایی اسرائیل به نوار غزه می گذرد و حملات زمینی هم شروع شده است، صدها نفر کشته شده و تعداد زیادی زخمی و آواره شده اند. به این ها تحریم اقتصادی طولانی مدتی که اسرائیل به مردم این ناحیه تحمیل کرده را نیز باید اضافه کرد. عکس ها و فیلم های ارسالی از نوار غزه علیرغم اینکه دولت اسرائیل اجازه حضور خبرنگاران در منطقه را نداده است، نشان دهنده وقوع یک فاجعه انسانی ست. تا همین جا فاجعه رخ داده است. کودکان و مردم بی گناه زیر بمباران ارتش اسرائیل نابود می شوند، جوی خون در خیابان های غزه به راه افتاده است و مردم از امکانات اولیه زندگی و پزشکی هم محرومند تا حکومت اسرائیل و حماس سایر دولت های ذی نفع در سطح منطقه و جهان به خواسته هاشان نزدیک شوند.
نوید مینائی
مراسم روز دانشجو در دانشگاه شیراز باعث وحشت و به هم ریختگی حکومت در سطوح مختلفی شده است. همه اوباش و اراذلشان را به صف کرده اند تا دانشجویان را سرکوب کنند. از وزارت اطلاعات گرفته تا بسیج و سپاه و اوباش چاقو کششان. یکی از کسانی که این روزها علیه دانشجویان فعال شده و سخنرانی های آتشین و در ضمن با مزه ای می کند شخصی به نام انجوی نژاد است. قبلا در کانون رهپویان وصال با ایشان آشنا شده ایم و امروز در مقام شامخ سرکوبگری دانشجویان برآمده است.
نوید مینائی : ١۶ آذر امسال در مقایسه با سال های گذشته بر روی نکات مهمی تاکید داشت. ادامه منطقی سال های قبل بود ولی به لحاظ سیاسی جایگاه و تاثیر متفاوتی داشت و در جا به جایی نیروهای سیاسی در دانشگاه نقش تعیین کننده ای داشت. مراسم روز دانشجو در ایران بر توازن قوای میان حکومت و دانشجویان و حتی بر نقش اپوزیسیون تاثیرات قابل ملاحظه ای داشت.
به نهاد های مدافع حقوق انسان و تشکل های دانشجویی در سطح جهان
۱۶ آذر روز دانشجو در ایران نزدیک است، یک سال پیش در چنین روزی جمهوری اسلامی در ظرف چند روز بیش از ۵۰ نفر از فعالین دانشجویی را دستگیر و با وحشیانه ترین رفتارها در زندان ها شکنجه کرد. تعدادی از آنان هنوز در بازداشت و تعداد زیادی با وثیقه های سنگین آزاد شده ولی تحت اذیت و آزار هستند. ده ها حکم تحریم از تحصیل، ده ها مورد بازداشت و احکام زندان، تهدید و اذیت و آزار خانواده دانشجویان از جمله رفتارهای حکومت اسلامی با دانشجویان فقط در یکسال گذشته است.
متاسفانه باید به اطلاعتان برسانم طی روزهای گذشته افرادی از خارج دانشگاه زاهدان با چاقو و قمه به دانشجویان این دانشگاه حمله کردنده اند، این افراد همچنین به سلاح گرم نیز مجهز بوده اند. روز ۹ نوامبر افرادی از خارج دانشگاه در هماهنگی با مسئولین امنیت دانشگاه وارد دانشگاه زاهدان شدند و با چاقو و قمه به دانشجویان حمله کردند. روز ۱۱ نوامبر افراد مسلح به سلاح گرم و سرد وارد این دانشگاه شده و به یکی از دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد حمله کرده و ۶ ضربه چاقو به او وارد کردند. دانشجوی مزبور هم اکنون در بیمارستان بستری و حال او وخیم است.
نوید مینائی
در بخش قبلی این نوشته به جریان راست موجود در دانشگاه پرداختیم. جریان راست موجود در دانشگاه ادامه و شاخه دانشجویی این جریان در بیرون از دانشگاه است.
نوید مینائی
مقدمه:
اعتراضات و فعالیت های دانشجویی را می شود از جنبه تاریخی، موضوعی و غیره مورد بررسی قرار داد. اینجا قصد بررسی تاریخی ندارم بلکه ابتدا می خواهم نگاهی به موضوعات اعتراضات دانشجوبان داشته باشم. آن چیزهایی که دانشجویان برایش اعتراض می کنند، آنان را به میدان می کشد و باعث می شود علیرغم تمام سرکوبگری های حکومت اسلامی باز به میدان بیایند و خواهان تغییر در آن موضوع خاص شوند. در واقع این نوشته تلاشی است در پیدا کردن موضوعاتی که توده دانشجو را به میدان می کشد. این که توده دانشجو به چه چیزهایی عکس العمل نشان می دهد و حول چه موضوعاتی میتواند سازمان یابد و راه حل رادیکال حل این معضلات چیست؟.