بررسی رخ دادها و دگرگونی های سیاسی کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا، و مهم تر از آن جمع بندی و درس آموزی از پیامدهای خواسته و ناخواسته ی آن رخ دادها، یکی از تکالیف نیروها و فعالان سیاسی است. بدیهی است که هر تصویر توصیفی- تبیینی و هر استنتاج نظری- عملی از این رخ دادهای سیاسی، تابع مواضع سیاسی- طبقاتی و رویکرد نظری نیروها و فعالانی است که می کوشند این رخ دادها را توصیف و تبیین کنند. ادامه‌ی خواندن→

درآمد

بحران ساختاری و رکود توام با تورم اقتصادی، بیکاری چند میلیونی و بیکار سازی های دامن گستر، چرخه‌ی روز به روز گسترش یابنده‌ی فقر، فحشا، اعتیاد، خشونت و جنایت؛ اعتراض های روز افزون و همه روزه‌ی توده های کار و زحمت، زنان، جوانان، دانشجویان، روشنفکران و اقوام/ملیت های تحت ستم؛ گسترش شکاف ها و شتاب روزافزون روند تجزیه ی اراده ی حاکمان و… جامعه ی ایران را به آتش فشانی تبدیل کرده که دیر یا زود شاهد انفجاری انقلابی خواهد بود. ادامه‌ی خواندن→

رفیق فواد شمس با استقبال از یادداشت انتقادی من و فراخوان به دیگر رفقا برای مشارکت در پیشبرد بحثی روشنگر، در نوشته ای با عنوان « ریشه های توهم به “جنبش دانشجویی” را باید خشکاند» ضمن حفظ مواضع پیشین خود در نفی موجودیت جنبش دانشجویی، کوشیده است مدعای خود را با مفاهیم و استدلال های تازه  بازسازی و تکرار کند. من نیز ضمن سپاس از رفیق شمس به سهم خود می کوشم با پرداختن به هسته ی اصلی بحث ایشان به هر چه روشن تر شدن مباحث طرح شده بپردازم. ادامه‌ی خواندن→

وقتی از حوضه ِ تئـوری، به پـراتیـک رفتم …!

اگـر روزی روزگاری آموختم آنچه که می اندیشم علاوه بر اینکه آنرا برروی صفحه سفید و یا کامپیوتـر می نویسم، کمی هم به خود زحمت داده و یا اینکه لطف کنم آنرا از حیطه ِ تئـوری بیـرون بیاورم و در همان ذهنـم به آن جنبـه ِ پراتیـک بدهم! فکـر کنم خیلی ازمسائـل مُهـم سیاسی و اجتماعی ایـران برایم حـل خواهدشد چراکه تفاوت بین تئوریک و پراتیک هرچند در “مغـز” به روشنایی آفتاب مشخص می شود از این رو شاید در برخورد به پدیده ها، کمی تأمل بیشتری کنم! ادامه‌ی خواندن→

در آمد

رفیق فواد شمس در اسفند ماه سال ۱۳۸۷ یعنی زمانی که هنوز به وجود جنبش دانشجویی در ایران باور داشت، صف آرایی و پیکار دانشجویان را در آن شرایط، در نوشته ای با عنوان:«رقص مرگ در دانشگاه ها»این گونه توصیف می کرد: ادامه‌ی خواندن→

جهان ِ سرمایه و سرمایه ی جهانی در مرکز و پیرامون، شرق و غرب، شمال و جنوب، توسعه یافته و توسعه نیافته، لیبرال و استبدادی، سکولار و دینی، سختْ سستْ بنیاد گشته است. ادامه‌ی خواندن→

در پی انتشار خبری مبنی بر امکان آمدن آنجلینا جولی به ایران، برای بازی در فیلم « رسوایی» به کارگردانی مسعود ده نمکی، فرج الله سلحشور کارگردان سینما و تلویزیون، یکی از شناخته شده ترین گاوْ گندْ چاله دهانان رژیم اسلامی در یکی از آخرین اظهار نظر های خود، ضمن توهین به آنجلینا جولی به تمامی هنرپیشه‌های زن و دست اندکاران سینمای ایران نیز بی شرمانه و وقیحانه توهین کرده است. وی در آخرین گفت‌و‌گوی خود با خبرگزاری پانا گفته است:  «هنرپیشه‌های زن ایران خودشان یک پا آنجلینا جولی هستند و سینمای ایران باید هم برای ادامه فعالیت خود فاحشه بین‌المللی بیاورد. سینمای ایران فاحشه‌خانه است، مگر صبح تا شب عکس های هنرمندان چاپ نمی‌شود؟ وقتی زن‌های ما افتخارشان این است که عکس‌های خود را به صورت نیمه‌عریان در اینترنت بگذارند، یعنی خودشان یک پا آنجلینا جولی هستند.» ادامه‌ی خواندن→

در شرایطی که در گستره‌ی جهان، ارا ده‌ی معطوف به رهایی اکثریت مطلقِ جامعه‌ی جهانی، سلطه ی سرمایه را به چالش کشیده و به زیستن در دنیایی بهتر می اندیشد؛ و خاورمیانه دارد به گورستان دیکتاتورها و تاریک اندیشان، و گهواره ی انقلاب و روشن اندیشی تبدیل می شود؛ و در ایران شاهد زوال و فروپاشی نظام حاکم هستیم. به یکباره دولت امریکا از کشف طرحی تروریستی خبر داد. طرحی که طراح آن جمهوری اسلامی، مجری آن عناصر وابسته به سپاه قدس و مافیای مواد مخدر مکزیک، محل وقوع آن در خاک امریکا و هدف آن ترور سفیر عربستان بوده است. دولت امریکا و عربستان بی درنگ این طرح را اعلام جنگ علیه خود تلقی کرده و با فراخواندن متحدان جهانی و منطقه ای خود خواهان تشدید تحریم های اقتصادی و تهدید های نظامی علیه دولت ایران شد. ادامه‌ی خواندن→

بحرانی که بستر عینی بسیج توده ای و انقلاب بهمن ۵۷ را فراهم ساخت، با شکست انقلاب بهمن و عروج ضد انقلاب بورژوا- اسلامی نه تنها کاهش نیافتْ بل دامنه و گستره ی آن دم به دم تعمیق یافت. پس از شکست انقلاب بهمن، تعمیق فقر و فلاکت توده ای و تشدید سرکوب سیاسیْ دو رکن اساسی و مشترک تمامی تلاش های رنگارنگ کل بورژوازی، از دولت موقت بازرگان تا دولت محمود احمدی نژاد، برای حل بحران انباشت گسترده ی سرمایه در ایران بوده است. به عبارت دیگر این دو رکن اساسی – تعمیق فقر و تشدید سرکوب- دو رکن ضروری و اجتناب ناپذیر تمامی راه حل های کل بورژوازیْ برای حل بحران انباشت گسترده ی سرمایه در جامعه ی ایران است. به این اعتبار می توان گفت هیچ جناح و بخشی از بورژوازی ایران نمی تواند بدون اتکا و به کار گیری این دو رکن اساسی، امنیت و تداوم حیات و تولید و باز تولید گسترده ی سرمایه را تضمین کند. ادامه‌ی خواندن→

سوسیالیسم به مثابهْ شاخه ای روینده از خرد انتقادی- انقلابی، خردی که نقد و دگرگون می کند و مورد تأمل نقادانه و دگرگون کننده واقع می شود، همواره از نقد رادیکال و انقلابی آموزه های پیشروان ونقش آفرینان خود استقبال می کند. در حقیقت خرد انتقادی- انقلابی با نقد بی وقفه و دگرگونی رادیکال پراتیک نظری – عملی خود تداوم و گسترش می یابد. درنتیجه همان گونه که هر سوسیالیستی باید تجسم خلاق و پویای کاربست خرد انتقادی- انقلابی باشد، نباید از هیچ انتقادی بهراسد و برآشفته شود. ادامه‌ی خواندن→