تأملی در معنای علمی بودن آموزهای کمونیستی مارکس ادامه‌ی خواندن→

در ضرورت سرخ شدن

نقدی بر “در ضرورت عبور از ستیز به تفاوت” فرخ نگهدار

ادامه‌ی خواندن→

افشای جنایات و فجایعی که در شرایط اضطراری پسا انتخاباتی سال ۸۸، در کهریزک رخ داد، زمینه ساز کشف کهریزک یا در معرض دید قرار گرفتن آن شد. کهریزک به مثابه مثال استثنایی نهفته در مجموعه ی زندان های ایران، بهتر از قاعده، حقیقت کل جهنم برساخته ی نظام حاکم را آشکار و افشاء کرد. کشف کهریزک چنان بر نظام حاکم گران آمد که در دل آن شرایط اضطراری، حاکم را واداشت تا حکم  بسته شدن و حذف آن دریچه ی افشاگر را به طور علنی اعلام نماید. اما کار از کار گذشته بود و مردم توانسته بودند از دریچه ی کهریزک، پیکر عریان نظام حاکم را دید بزنند. ادامه‌ی خواندن→

از مارکسیسم- لنینیسم پیرو راستین خط امام

تا پارادایم ساز مجذوب اردوی سرمایه

نقد دو نوشته از بهروز خلیق ادامه‌ی خواندن→

یک

مفهوم سوسیالیسم، چون دیگر مفاهیم اجتماعی- اقتصادی و سیاسی- حقوقی و فرهنگی- ایده ئولوژیک، مفهومی است سیال و پویا. از منظری زبان شناختی با بهره گیری از نظریه ی سوسور می توان گفت، دال سوسیالیسم همواره به مدلول ویژه و ثابتی رجوع نمی دهد. به عبارت دیگر، هیچ گونه رابطه ی ذاتی و ماهوی بین دال و مدلول سوسیالیسم وجود ندارد؛ و هر نوع رابطه ی تثبیت شده ی قابل تصوری بین دال و مدلول سوسیالیسم ، تابع گفتمان نیروی هژمونیک است. ادامه‌ی خواندن→

یک
حضور گسترده ی مردم در انتخابات نمایشی، آن هم در هنگامه ای که جامعه در موقعیت انفجاری به سر می برد، پیش و بیش از آن که پی آمد و حکایت گر توهم و امید واهی داشتن نسبت به بدیل های درونی رژیم حاکم باشد، پی آمد ناگزیر بحران رهبری و افق رهایی است. ادامه‌ی خواندن→

نمی توان بر این واقعیت آشکار چشم پوشید، که هم اکنون منطق و گفتار “انتخاب بین بد و بدتر” بر فضای زیست اجتماعی و کنش و داوری سیاسی بخشی بزرگی از جامعه ی ایران و جهان مسلط است. با تأمل در این واقعیت، دو پرسش به ذهن راه می یابد: نخست، رواج این منطق و گفتار پی آمد و تضمین کننده ی تداوم چه موقعیتی است؟ دوم، این منطق و گفتار، چه پیوندی با ایده ئولوژی بورژوا- لیبرال در لحظه ی کنونی  دارد؟ در ادامه می کوشم به سهم و توان خویش به پرسش های طرح شده، به ویژه با تمرکز بر جامعه ی ایران، پاسخی اجمالی دهم. پیش از پرداختن به بحث اصلی، یادآوری این نکته را ضروری می دانم، که در این نوشته منظور من از واژه ی”مردم”، نه به مفهوم “ملت”، بل به معنای “فرودستان” در تقابل با “فرادستان” است. ادامه‌ی خواندن→

کسانی که انتخابات را نمایشی می خوانند، نباید از این حقیقت غافل شوند که با نمایشی خواندن انتخابات، تنها نیمی از حقیقت را بیان کرده اند. بی شک در عرصه ی نمادین، انتخابات نیز چون تمامی کنش های سیاسی- اجتماعی، در واقع یک نمایش است. اما نیمه ی دیگر حقیقت آن است که این نمایش، به ویژه در موقعیت کنونی، بیش از پیش نمایشی واقعی و جدی است. حتا می توان گفت، واقعی تر و جدی تر از تمامی کسانی که در این نمایش، بازی و شرکت می کنند. ادامه‌ی خواندن→

در آمد

همه ی ناظران و کنش گران سیاسی از چپ و راست، پوزیسیون و اپوزیسیون، اصلاح طلب و انقلابی، یک صدا از موقعیت انفجاری جامعه ی ایران سخن می گویند. موقعیتی که در آن جامعه ی انباشته از نارضایتی و خشم، چون بشکه ی باروتی تصور می شود که هر جرقه ای در آن، هر چند کوچک و به ظاهر بی اهمیت، می تواند سبب انفجار جامعه شود. ادامه‌ی خواندن→

سی و چهار سال پیش، دو هفته پس از سرنگونی سلطنت پهلوی، خمینی طی فرمانی خواهان الغای قانون حمایت از خانواده – قانون مصوب ۱۳۴۶ و بازنگری شده در ۱۳۵۴ – شد.  و ده روز پس از آن نیز درست شب پیش از هشت مارس فرمان حجاب اجباری را صادر کرد. در روز هشت مارس نیز گاو گند چاله دهانانه حزبُ الاهی با شعارهای« یا روسری یا تو سری» و « مرگ بر عروسک های غربی» به صف زنان آزادی خواه و برابری طلب حمله ور شدند. در حقیقت این زنان که در پروسه ی انقلاب، آزاده گی و سرافرازی را تجربه کرده بودند، برای دفاع و تعمیق آزاده گی و سرافرازی به خیابان آمده بودند. زنانی که یک صدا فریاد می زدند« ما انقلاب نکردیم که به عقب برگردیم »  زنان با این شعار رادیکال خود، درآن بحبوحه ی مستی بسیاری از نخبه گان و توده ی مردم، ضمن دفاع از سویه ی رهایی بخش انقلاب به افشای اراده ی واپس گرایانه ی حاکمان اسلامی پرداختند. ادامه‌ی خواندن→