بهمن شفیق
سؤالی که در عنوان نوشته حاضر آمده است، اکنون مدتی است که با قدرت تمام طرح شده است. انتشار علنی اطلاعیه "کمیته اجرائی اتحاد سوسیالیستی کارگری" یا بهتر است گفته شود "کانون نئو توده ایسم" مبنی بر تعلیق رسمی روابط سیاسی با حزب کمونیست ایران به دلیل موضعگیریهای یک عضو کمیته مرکزی این حزب بر علیه جریان نئو توده ایستی "اتحاد سوسیالیستی"، ضرورت موضعگیری حزب کمونیست ایران را بیش از پیش به امری حیاتی، نه فقط در رابطه با آینده سیاسی خود این حزب، بلکه همچنین در رابطه با کل چپ، بدل کرده است.
بهمن شفیق
مصاحبه محمود صالحی با نشریه شهرگان سیمای متفاوتی از فعالیت برای سازمانیابی طبقه کارگر را به نمایش می گذارد. سیمایی که در ماههای اخیر به آرامی اما با اطمینان در حال روشن شدن است. خطوطی که در مصاحبه صالحی به وضوح و با شفافیت ترسیم شده اند، پیش از این نیز در مجموعه ای از مباحثات فعالین جنبش کارگری قابل مشاهده بودند. این نگرشی متفاوت نسبت به امر تشکل یابی توده ای طبقه، اهداف آن و ابزارهایش و روشهای رسیدن به تشکلهای توده ای کارگران است. متفاوت نسبت به دیدگاههایی که در چهار سال گذشته در میان فعالین سوسیالیست مرتبط با جنبش کارگری طرح و بخشا نیز مسلط بوده است. این تفاوت، تکوین درکی عمیق از ملزومات گام برداشتن به سمت ایجاد تشکلهای توده ای کارگران در شرایط اختناق زده ایران را نشان می دهد. این روندی است امید بخش.
بهمن شفیق : در بخش نحست نوشته حاضر دیدیم که آذرین در بررسی تحولات سیاسی ایران شدیدا در تلاش برای یافتن جای پای بورژوازی در خارج از حاکمیت است. او هر جا که از رابطه بورژوازی و جمهوری اسلامی نام می برد به بررسی این رابطه در چهارچوب عمومی رابطه اپوزیسیون و رژیم می نشیند و مصرانه به جستجوی پاسخ این سؤال می پردازد که آیا بورژوازی خواهان سرنگونی رژیم و یا خواهان اصلاح آن است.
بهمن شفیق : حدود یک سال پیش بود که نخستین بخش مقاله "پول، سیاست، طبقه" منتشر شد[١] و سپس تا بخش چهارم نیز ادامه یافت. انگیزه انتشار آن نوشته مباحثاتی بود که در برخی از محافل منسوب به فعالین جنبش کارگری درگرفته و طی آن بخشهایی از فعالین جنبش کارگری به ناروا مورد اتهام و افترای وابستگی مستقیم و غیز مستقیم به مرکز همبستگی آمریکائی سالیداریتی سنتر قرار می گرفتند.
بهمن شفیق : اعتصاب لوکوموتیورانان آلمان در هفته های گذشته توجه گسترده افکار عمومی در آلمان، اروپا و حتی در سطح جهان را به خود جلب نمود. این اعتصاب در چپ ایران نیز انعکاس نسبتا قابل توجهی یافت و روشن است که این توجه نیز اساسا از زاویه حمایت از این اعتصاب و تبیین آن به مثابه عملی رادیکال در مقابل بوروکراسی حاکم بر اتحادیه های بزرگ صورت گرفت.
بهمن شفیق
“فلزکار”ی گمنام در سایتی “خوشنام” به دفاع از “رهبری نکونام” برخاسته و پاسخی دندان شکن به “خارج نشینانی خوشکام” داده است که گویی به زعم وی “مدتی است … با مقالات خود عزم به تخریب یکی از مبارزان جنبش کارگری و ایجاد درگیری در صفوف کارگران و تشکل های کارگری، از طریق تهمت و توهین به فعالین کارگری کرده اند”.
بهمن شفیق
پیشرفت جنبش کارگری در ایران، روند رو به رشد تکوین تشکلهای کارگری مستقل و فراتر رفتن سندیکای واحد از عرصه فعالیتهای محدود با شتابی باورنکردنی مساله روابط بین المللی جنبش کارگری را در دستور کار جنبش کارگری ایران قرار داده است. روشن است که مجادله در این زمینه نیز مثل همه مراحل رشد تاکنونی جنبش کارگری، فعالین این جنبش را به خود مشغول خواهد کرد.
بهمن شفیق
۲۰ تیر ۸۶
“۸۰۰ هزار کارگرانگلیسی کالاهای اسرائیلی را تحریم کردند”. این تیتر اول روز نوزدهم تیرماه کیهان شریعتمداری است. اتحادیه کارگران حمل و نقل انگلستان در نشست سالانه خود در برایتون هفته گذشته در اعتراض به سیاستهای سرکوبگرانه اسرائیل در فلسطین خواستار تحریم کالاهای اسرائیلی شده اند. ارتجاع کارگر کش سیاه اسلامی نیز ناگهان به اهمیت کارگر پی برده و به جار و جنجال پیرامون آن میپردازد.