هر چند درباره ی ضرورت اسلامی کردن علوم، بین علما و حکما و فقها و سیاست مداران حاکم اتفاق نظر وجود دارد، اما درباره ی چه گونگی اسلامی کردن این علوم، هر یک از آن اصناف ساز خود را می زند، در این میان علوم، با آن که قر در کمرشون فراوونه، نمی دوننه به کدوم ساز برقصند.
بایگانی دسته: نیما طاهری
در هم تنیده گی دین و دولت
در هم تنیده گی نهاد دولت و دین در جامعه ی ایران تاریخی بس دیرینه دارد. به گفته ی فردوسی دولت و دین پاسبان یک دیگراند و زیر یک چادر روز را به شب می رسانند:
چنان دین و دولت به یک دیگرند/ تو گویی که در زیر یک چادرند
نه بی تخت شاهی بود دین به جای/ نه بی دین بود شهریاری به پای
در دفاع از سنگر آزادی و روشن اندیشی و سکولاریسم، هم آوا شویم!
در شرایطی که شعله ی آتش جنبش مردمی به هر مناسبتی زبانه می کشد، کابوس باز گشایی دانشگاه ها، آرام و قرار جلادان حاکم را برهم زده است. حاکمان جلاد نیک می دانند که در شرایط کنونی باز گشایی سنگر آزادی، جز گشودن جبهه ی نبردی دیگر معنایی نخواهد داشت.
راه خروج از کدام بن بست؟
من در یادداشتی انتقادی با عنوان « روایت بهرام رحمانی از دیالک تیک مارکس» به نقد نوشته ای از رفیق بهرام رحمانی، با عنوان « صدای پای انقلاب می آید!» پرداختم. رفیق گرامی، ش. م. بهرنگ در نوشته ای با عنوان« راه خروجی- شاید- از این بن بست!» به نقد یادداشت انتقادی من پرداخته است. من با سپاس و استقبال از نقد ایشان می کوشم، به سهم و زعم خود برای تداوم این گفت و گوی روشنگر، به ملاحظات انتقادی ایشان پاسخی درخور ارائه دهم.
روایت بهرام رحمانی از دیالکتیک مارکس
دیشب هنگامی که داشتم در سایت های گوناگون خبری- تحلیلی سیر و سفر می کردم، چشم به مقاله ای با عنوان « صدای پای انقلاب می آید!» افتاد. مقاله ای به قلم رفیق بهرام رحمانی. روی عنوان مقاله کلیک کردم و خواندن مقاله را مشتاقانه آغاز کردم. این اشتیاق زمانی به اوج رسید که دیدم رفیق بهرام رحمانی پس از مقدمه ی نوشته ی خود برای درک عمیق تر رخداد انقلاب، بر آن است تا با نگاهی مارکسی به تبیین و تحلیل رخداد انقلاب نگاهی بیندازد. متاسفانه اما باید اعتراف کنم که درست در همین اوج اشتیاق بود که با خواندن هر سطر از نوشته ی ایشان احساس می کردم که ما هم چنان اندر خم یک کوچه ایم. به عبارت دیگر ما هم چنان محتاج مطالعه ی بیشتر و دقیق تر مارکس هستیم. برای اثبات این مدعا، با نقد درک ایشان از تئوری مارکس، می کوشم مدعای خود را مستدل کنم. امیدوارم که این نقد، زمینه ساز گفت و گویی روشن گر شود.
تلخ کامی های خانواده گی موسوی
در شرایطی که جناح هار و فاشیستی نظام حاکم در پی امنیتی – نظامی کردن حیات اجتماعی، با به میدان آوردن نیروهای سرکوب گر خود، بی رحمانه به لت و پار کردن و کشتار مردم معترض در خیابان ها پرداخته و می پردازد. و با دستگیری های گسترده و شکنجه های وحشیانه و سادیستی می کوشد دستگیر شده گان را تخریب و تحقیر و تهی کند، موسوی از تلخی های پیش آمده سخن می گوید.
سی خرداد هشت و هشت روز الغای ترس
روز بیست و نهم خرداد، خامنه ای در نماز جمعه با غلبه بر ترس و اضطراب خود، با لحنی به ظاهر مقتدرانه، از توده ی میلیونی حاضر در خیابان خواست که به خانه برگردند و به خواست حاکم تن دهند و دم برنیاورند. خامنه ای با اتکا به توان سرکوب حزب مسلح سیاسی تحت فرمان خود- سپاه – و ارگان های امنیتی- اطلاعاتی و باندهای جنایت پیشه ی لباس شخصی، به صراحت هر چه تمام تر به توده ی میلیونی معترض گفت چنان چه به فرمان و سناریوی حاکم تن نسپارید بشدت سرکوب خواهید شد. خامنه ای می پنداشت با صدور فرمان علنی سرکوب و کشتار عمومی، و استقرار نیروهای سرکوب در خیابان ها، موفق خواهد شد با القای عمومی ترس، خیابان ها را بار دیگر به تسخیر خود درآورد.
نقدی بر بیانیه ی انتخاباتی « چپ دموکرات»
نیما طاهری
برگزاری آیین انتخابات نمایشی ریاست جمهوری در ایران، بار دیگر مضمونی برای صدور بیانیه ها ی مناسبتی افراد و گروه های سیاسی فراهم کرده است. بدیهی است که هر گروه و فردی، بر پایه ی منافع و علایق سیاسی- طبقاتی خویش و هم چنین بر پایه ی تحلیل خود از شرایط حاضر سیاسی و ارزیابی خود از صف آرایی و توازن قوای نیروهای سیاسی- طبقاتی موجود در جامعه، به طرح راه کارهای سیاسی خود می پردازد.
سوسیالیسم علمی را باید علمی آموخت
نیما طاهری : مارکس و انگلس بر این باور بودند که یکی از ویژه گی های آموزه ها و تئوری های سوسیالیستی آنان،در تقابل با سوسیالیسم های آرمانشهری، علمی بودن این آموزه ها و تئوری هاست. یعنی آموزه های آنان از خیال پردازی های واهی اجتماعی و نظرورزی های ایده آلیستی و ماتریالیستم مشاهده گر دور است.
سوسیالیسم علمی رفیق فرهاد فریاد
نیما طاهری
چند روز پیش مقاله ی « سوسیالیسم علمی و سوسیالیسم برابری طلب» نوشته ی رفیق فرهاد فریاد را که در سایت سلام دمکرات منتشر شده است، بدقت خواندم. با توجه به تاکید بسیاری که ایشان برعلمی بودن سوسیالیسم دارند. انتظار نداشتم نوشته ی وی این قدر با مفاهیم و آموزه های سوسیالیستی بیگانه و در تضاد باشد. برای این که به کلی گویی متهم نشوم، در ادامه می کوشم به مواردی که در این نوشته حاکی از بیگانگی و تضاد با مفاهیم و آموزه های سوسیالیستی است اشاره کنم.