بایگانی دسته: ناصر پایدار

تاریخ جنبش کارگری ایران (فصل پنجم)

ارسال شده در توسط

تاریخ جنبش کارگری ایران فصل پنجم

سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۳۲

در تاریخ جنبش ضد سرمایه داری طبقه کارگر بین المللی، پروسه ظهور و ابراز قدرت اردوگاه شوروی را می توان حادثه ای ویرانگر در شیرازه هستی این جنبش و در سرنوشت مبارزه طبقاتی توده های کارگر جهان به حساب آورد. این واقعیتی است که کالبدشکافی مارکسی و ضدسرمایه داری بند بندش باید موضوع آموزش و درس آموزی نسل های آتی طبقه کارگر باشد. سوسیال دموکراسی نسخه پیچی انترناسیونال دوم ضربه ای مهلک بر پیکر جنبش ضد سرمایه داری کارگران بود، ادامه‌ی خواندن→

چرا سرشکنجه گر به شکنجه گری خود افتخار می کند؟

ارسال شده در توسط

چرا سرشکنجه گر به شکنجه گری خود افتخار می کند؟

سرمایه داری همان گونه که استثمار، ستم، سبعیت، فقر، گرسنگی، تبعیضات جنایتکارانه جنسی و قومی یا بی حقوقی هر چه ژرف تر میلیاردها کارگر دنیا را بازتولید و وسعت می بخشد، مرزهای وقاحت، بیشرمی و دریدگی اخلاقی صاحبان سرمایه و مزدوران و عمله و اکره حفظ این نظام را نیز تا دورترین آفاق تصورها یا حتی غیرقابل تصورها توسعه می دهد. ادامه‌ی خواندن→

کارگران، وفور مبارزه و دستاورد ناپیدا

ارسال شده در توسط

کارگران، وفور مبارزه و دستاورد ناپیدا
در طول چند ماه گذشته اعتصابات کارگری زیادی رخ داده است. شمار کارخانه ها، مؤسسات و حوزه های مختلف کار و تولید که کارگران آنها در طول سال ۱۳۹۳ برای یک روز یا روزها، با هدف تحمیل خواسته های خود بر صاحبان سرمایه و دولت آنها دست از کار کشیده اند، مسلماً از سیصد افزون است. همین الان کارگران قطار شهری اهواز، نورد لوله صفا، چینی همگام شهر کرد و پتروشیمی تبریز در حال اعتصاب به سر می برند. برخی منابع تعداد کل اعتراضات، تحصن ها و اعتصابات سال پیش را بالغ بر ۳۵۰ یا حتی بیشتر اعلام کرده اند. در کارنامه این سال جنبش کارگری، اعتصاب سراسری و میلیونی کارگران بخش آموزش و پرورش ( معلمان سراسر کشور) به لحاظ کثرت شرکت کنندگان و برخی جهات دیگر مسلماً جای خاص خود را دارد و در عین حال گفتگوی ویژه خود را می طلبد. وفور چشمگیر این مبارزات طی این ماهها سؤالاتی بسیار اساسی را پیش روی تمامی توده های طبقه کارگر و پیش از همه فعالین جنبش کارگری ایران قرار می دهد. پرسش هائی که قطعاً رویکردهای مختلف درون جنبش کارگری چه در ایران و چه در سطح بین المللی برایشان پاسخ های متفاوت دارند. پرسش این است که دستاورد این همه اعتصاب و اعتراض و تحصن و کلاً مبارزه چه بوده است؟ اگر این دستاورد بسیار نازل، پرهزینه و غیرقابل قبول است اشکال در کجاست و بالاخره با فرض قبول نازل بودن و یأس انگیز بودن نتایج این جنگ و ستیزها چه باید کرد، چه تغییرات جدی و مهمی را باید در پهنه پیکار برای حصول خواست ها و تحمیل آن ها بر سرمایه داران و دولت سرمایه انجام داد. ادامه‌ی خواندن→