مهناز قزلو
قانونمندی حاکم بر پدیده ها، پیوستگی و تعامل آنهاست. جنبش زنان مانند هر پدیده ای در پروسه ی تکاملی خود به موازات دیگر حرکت ها و جنبش ها ی آزادیخواهانه قابل بررسی بوده و نمی توان آن را به عنوان یک روند تجریدی مورد ارزیابی قرار داد و دقیقا وجه ممیزه ی تحولات جنبش زنان در مقایسه با دیگر ساختارها، وقایع، حرکت ها و جنبش ها نمود بارز می یابد.
مهناز قزلو
چند روز همچنان در سلول بدون بازجویی اما با تنبیهاتی چند گذشت. در فراز و فرودهای آن ایام، پر از رد پای دقایقی بود که در صدد شکستن اراده ی زندانی به سنگینی می گذشت. اینکه ذره ذره بکاهد تا آدمی از معیارهای انسانی فاصله بگیرد. سمت عدالت را گم کند. بال پروازش مجروح شده با تاریکی همراز شود. اما در این ژرفنا که همه چیز مفهوم ذهنی برایت دارند چه بسا عمیق تر، معنای دیگرگونه ی هستی و زندگی را دریابی. احساس رویشی دیگرگونه، ظریف و شاعرانه بر پیکره ی روح آزادیخواهی ات گسترده شود.
مهناز قزلو
نی لبک هایی که انسان را سرودند
روایتى از زندانهاى جمهورى اسلامى ایران (٣)
سلول یک لایه رنگ آستری خورده بود. گمان نداشتم که قصدشان نوسازی باشد. با این وجود حضور و وجود زندانیان پیش از خود را که به من امید می داد، می توانستم در آن فضا و حتی بر نقش بی روح و سرد سیمانی سلول احساس کنم. حس آدمی را داشتم که در برهوت بی رحمی و شقاوت همدردان بیشماری دارد. رنج هایشان، دردهایشان و زمزمه های عاشقانه اشان را برای آزادی می شد با یک حس درونی لمس کرد و شنید.
مهناز قزلو
مجمع عمومی سازمان ملل متحد، بتاریخ ۳۰ اکتبر ۲۰۰۸ (۹/۸/۱۳۸۷)، کشور ایران را به دلیل «نقض حقوق بشر» محکوم کرد.
مهناز قزلو
اندیشه ام با یک چرا آغاز شد
ایستاده بر آستانه ی ویرانی خویش
من شرح درد انسانی ام، ای همدل عزیز
آمده از سرزمینی که اش
آوار و بی پناهی است
دار و درد و حلق آویز
مهناز قزلو
هاگلت هورن نویسنده کتاب " tele" در زمینه ی سیر تحولات سیاسی و اجتماعی در کشورهای آمریکای لاتین همچون السالوادر، شیلی و … و نیز تاثیر جنبش ها و مبارزات آزایخواهی بر آنها مطالعات بسیاری داشته و با این مقوله آشناست. این اندیشمند سوئدی سالها از نزدیک با بسیاری از زندانیان سیاسی کشورهای مختلف برخورد و گفتگو داشته است.
مهناز قزلو
تاک ها را در دخمه ها پنهان کرده اند
دختران تاک را در پستو
و چشمان متحجر غریزه
به کینه در پی آن است
که غوره های کال را سترون نخوانند
مهناز قزلو
روزهای پایانی بهار سال شصت و سه چهاردهم خرداد، نیمه های شب با هجوم پاسداران مسلح به منزل و انتقالم به کمیته مرکزی، دوره دوم تجربه های زندان آغاز شد. سه پاسدار مسلح و تقریبا آماده شلیک در شعاع حیاط ایستاده بودند. در هر نبش دو خیابان، یک ماشین به انتظار بود. یک بنز قهوه ای در یک نبش و یک پیکان سفید در نبش دیگر خیابان. به داخل پیکان هدایت شدم. دو پاسدار جلو و یک پاسدار و من عقب جای گرفتیم.