توضیح کوتاه راجع به انتشار این مطلب!
این مطلب را مدتها پیش بعنوان آخرین بخش نوشته مفصل "ارزیابی از انشعابات و مصاف های کمونیسم کارگری در ایران" تهیه کرده ام. در نظر داشتم همراه با دیگر بخش هایش بصورت کتاب جداگانه ای یکجا منتشرکنم، اما چون اکنون بحث حول این مسائل در میان جریانات موسوم به کمونیسم کارگری بالا گرفته و موضوع نوشته به اوضاع سیاسی کنونی و این مباحث ربط دارد تصمیم به انتشار آن در دو قسمت جداگانه گرفتم.
این مطلب را شش سال پیش بمناسبت سالگرد ۲۸ مرداد در زمانیکه هنوز حزب منصور حکمت تکه و پاره نشده بود نوشته ام. انتشار مجدد این مطلب را بدونه دادن هیچ تغییری در آن به چند دلیل زیر لازم میدانم:
یکی اینکه اکنون مباحث حول ۲۸ مرداد و دادن روایتهای ناسیونالیستی از آن گرم است.
بمناسبت ۲۸ مرداد سالگرد صدورفرمان حمله به کردستان از طرف خمینی، دفتر سیاسی حزب حکمتیست در تاریخ ۲۳ ژوئیه ۲۰۰۹ فراخوانی بنام "فراخوان به اعتصاب عمومی مردم کردستان در سی امین سالگرد ۲۸ مرداد" داده است. در نظر دارم درمورد جایگاه این فراخوان در چهار چوب سیاست های این حزب، موضع کمونیستی در قبال اعتصاب، اشکالات به این فراخوان و بطور کلی ترجمه عملی سیاست این حزب در کردستان بپردازم. اما قبل از آن اشاره به نکاتی بمناسبت سالگرد ۲۸ مرداد را لازم میدانم.
در باره دهمین دوره "انتخابات" ریاست جمهوری،
مصاحبه با نشریه مبارزان کمویست
مبارزان کمونیست: در اطلاعیه مبارزان کمونیست به ویژگیهای دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری و حادتر شدن اختلاف میان جناهای رژیم اشاره شده است. در صورتیکه جناحهای درون رژیم همواره با هم اختلاف داشته اند و از نظر شما ویژگی و تفاوتهای این دوره انتخابات با دفعات قبلی در چیست؟
مجید حسینى : منصورحکمت با تشکیل اتحاد مبارزان کمونیست در سال۱۳۵۷ تا زمان مرگش ۱۳ تیرماه۱۳۸۱، پرچمدار و رهبر جنبش کمونیستی در ایران بود. طی این مدت نه تنها به مسائل متنوع سیاسی و اجتماعی در هر دوره ای جواب میداد، روش و سنت ها و دایره محدود و فرقه ای فعالیت سیاسی چپ سنتی ایران را در هم شکست و سنت و عرصه هایی جدیدی از فعالیت سیاسی را بر روی فعالین کمونیست گشود.
مجید حسینى
نزدیک به دو سال قبل در رابطه با دو تکه شدن حزب دمکرات کردستان ایران این مطلب را نوشتم. در این نوشته، سیر حرکت و تغیراتی که دو حزب منشعب دمکرات از سر میگذرانند مستدل کرده ام. توجه علاقه مندان را به خواندن این مطلب بنا به وضعیت دو حزب دمکرات فعلی بدنبال کنگره های چهاردهم آنها، اطلاعیه اخیر حزب دمکرات مصطفی هجری در باره: "اتحادیه علمای دینی (اسلامی) کردستان ایران" 28 آبان ماه ۱۳۸۵ و بمناسبت سالروز فاجعه اورامان در بیست و پنجم آبان ماه ۶۳ جلب می نمایم. کنگره های این دو حزب بعد از جدایی در حقیقت کنگره چرت زدن، سازمان دادن رخوت سیاسی طولانی مدت و سرعت گرفتن حرکت این احزاب در جهت تقویت بیشتر عقب ماندگی در درون خود و دست بدامن نیروهای مرتجع را نشان میدهد.
مجید حسینى : در قسمت اول، بطور مستدلی نشان دادم که روایت های احزاب موسوم به کمونیسم کارگری از آن انشعابات و منتسب کردن خودشان به کمونیسم منصور حکمت بی اساس است. این روایتها جزئی از پروسه اختلافات برای جعل تاریخ حزب قبلی و تاریخ کمونیسم در ایران است.
این نوشته بر مبنای سخنرانی در جلسه جمعی از فعالین کمونیست در اسلو که به تاریخ ١٩ آوریل ٢٠٠٨ ارائه دادم، تنظیم گردیده است. مطلب حاضراز بعضی جهات دقیق تر از بحثم در آن جلسه است و پیاده شده آن نیست و در چند قسمت آنرا در دسترس علاقه مندان قرار خواهم داد. بخش نخست به روایتهای رایج از آن جدائی، بخش دوم به عوامل اصلی انشعاب، سوم به چگونگی شکل گیری جناحها و کشمکش آنها و بخش چهارم به بررسیی مشخص این احزاب و مصافهائی که جنبش کمونیستی با آن روبرو است اختصاص دارد.
مجید حسینی : حکم ضربه شلاق برای ۱۱ نفر از کارگران توسط دادگاه جمهوری اسلامی به "جرم" شرکت در مراسم روز بین المللی کارگر سال ۱۳۸۶ و جریمه نقدی آنها مرحله تازه، بهتر است بگویم ویژه ای از تعرض دولت سرمایه داران به طبقه کارگر را به نمایش گذاشت. تا کنون این حکم در مورد ۵ نفر از کارگران، صدیق امجدی، حبیب الله کلکانی، فارس گویلیان، عباس اندریانی و صدیق سبحانی اجرا شده است.