منظومه ی دوردست
فریدون گیلانی ادامه‌ی خواندن→

این شعر را تقدیم می کنم به میهن پرستان دلاور وطنم که در سحرگاه روز شنبه نهم شهریور ماه ۱۳۹۲، مقارن با بیست و پنجمین سالگرد کشتار زندانیان سیاسی ، در اقدام درنده خویانه و هماهنگ جلادان حاکم بر ایران ، مزدوران آمریکائی حاکم بر عراق و ماموران عملیاتی سازمان سیا ، در شهر اشرف قتل عام شدند . ادامه‌ی خواندن→

فرصت نشد که بال های شکسته را جمع کنم
و به صیادان بنویسم که شهر را
دو باره با رنگ های آرام بدرقه کنند ادامه‌ی خواندن→

فرصت نشد که بال های شکسته را جمع کنم

و به صیادان بنویسم که شهر را

دو باره با رنگ های آرام بدرقه کنند ادامه‌ی خواندن→

پل ها را متهم نکنید
راه ها به هم نگاه نمی کنند
راهبان علامت ها را باخته است
پیاده روها به شب عادت کرده اند
هر ستاره ای که به این خطه برسد ادامه‌ی خواندن→

من در فضای بسته نباید کنار سکو بنشینم
و مدام دغدغه هایم را ملامت کنم
که چرا کسی به خاطر این هوا
صدائی ندارد که جنگل را بنویسد
و آخرین حرف های محرمانه ی بهار ادامه‌ی خواندن→

بسیار بوده است که پرچینی
– پرچین ساده ای
تا صبح دلپذیر در آید ، صدای باغ را برداشته
و ، رو به آفتابی ترین روزهای البرز بزرگ شده است ادامه‌ی خواندن→

من با درخت کاج کنار خانه بزرگ شده بودم
شب ها که دریا توفانی می شد
با شاخه های کاج به جنگل های دور پناه می بردم ادامه‌ی خواندن→

شعر و کبریت  ادامه‌ی خواندن→

مقدمه 

رسیده و نرسیده گردن زد . آمده بود که گردن بزند . « در ولایت فقیه ، حکومت اسلامی» آشکارا گفته بود که وظیفه اش گردن زدن است . کمترین وظیفه اش را در آن بیانیه ی حکومتی «قتل فی سبیل الله » ( بکش در راه خدا ) اعلام کرده بود . ادامه‌ی خواندن→