کودکان خیابانی محصول فقر و محرومیت، بی مسکنی، بیکاری و ناامنی اقتصادی و یکی از اجزاء لایتجزای و تفکیک ناپذیر جوامع سرمایه داری هستند. جمهوری اسلامی به طریق اولی در این کاتگوری قرار میگیرد و جزو بی رحم ترین کودک آزارن جهان سرمایه داری محسوب می شود و در روز خود به خاطر بیش از دو میلیون کودک کار، بی سر پناه، کارتن خواب که کودکان خیابانی نام گرفته اند و جنایت و کشتار بی سابقه علیه مردم ایران، تباهی روحی و جسمی تولید کنندگان ثروت جامعه و به زیر خط فقر کشاندن چند ده میلیون از کارگران و انسانهای فاقد سرمایه، رواج اعتیاد در ابعاد باور نکردنی، اعدام، شکنجه، تجاوز، زن آزاری، سنگسار و بی اختیار کردن انسان حتی از حق حیات شخصی ودخالت در امورات خصوصیشان و… در ردیف اول متهمان جنایات علیه بشریت قرار خواهد گرفت. ادامه‌ی خواندن→

درگیری سیاسی و دیپلماتیک اخیر امریکا و غرب با حکومت اسلامی مراحله ای دیگر از سیر عملی دورجدید تحریم های اقتصادی بیشترایران جهت پذیرش شرایط مطلوب امریکا است، که در بخشی از آن چین و روسیه نیز بنا به مصالح عمومی و استراتژیک آنرا همراهی کردند. ادامه‌ی خواندن→

به تصویر کشیدن قامت منصور حکمت و معرفی و در دسترس قرار دادن آثار او امر انسانهای زیادی است که تحول فکری، نگرش و سنتهای سیاسیشان، محصول زندگی پر بار نظری و عملی این انسان بزرگ است. که من نوشته خود را با بیان سه جمله زیر از کورش مدرسی در توصیف و معرفی منصور شروع میکنم: ادامه‌ی خواندن→

اعتیاد به مواد مخدر یکی از مهمترین مشکلات اجتماعی و بهداشتی پیش روی جامعه ایران است که عوارض ناشی از آن تهدیدی جدی  بر انهدام نسلی است که آینده روشنی در مقابل خود نمی بیند و تماماً ناامید و مستاصل، زیر فشارهای روزمره  زندگی چاره ای جز پناه بردن به این گزینه مخرب به فکرش نمی رسد. اعتیاد به این مواد خانمان برانداز، واکنشی مخرب به کنشهای غیر قابل تحمل بیرونی و آلام و مشکلات درونی ناشی از آن است.از عوامل مهم گرایش به مواد مخدر می توان عدم امنیت شغلی، بیکاری، وضعیت دشوار اقتصادی، محرومیت های اجتماعی و فرهنگی، اضطراب و افسردگی و…. نام برد که در رأس کلیه این عوامل جمهوری اسلامی،که شرایط غیرانسانی و تباهی روزافزون و باور نکردنی برجامعه تحمیل کرده است قرار دارد. جمهوری اسلامی عامل اصلی گسترش مواد مخدر و سایر مصائب گریبانگیر مردم ایران است. ادامه‌ی خواندن→

بعد از اعتصاب موفقیت آمیز و قدرتمند مردم آزادیخواه در کردستان در اعتراض به اعدام پنج فعال سیاسی نستوه و مقاوم، موجی از تبلیغات مشمئز کننده توسط  رسانه های غربی  در وارونه کردن حقیقت و دادن تصویری جانبدارنه از حرکت متحدانه مردم کردستان به نفع ناسیونالیسم کرد شروع شده است.ژورنالیسم بورژوایی می خواهد این تصویررا به جامعه  القا کند که اعتصاب ادامه حرکت جنبش سبز یا جنبش جاری است! ادامه‌ی خواندن→

اول ماه مه امسال در شرایطی برگذار میشود که طبقه کارگر جهانی هنوز تحت فشار بارسنگین بحران سرمایه داری قرار دارد. هنوز اخراج و بیکار سازی در سطح کلان در اقصا نقاط جهان در جریان است و دولت ها و صاحبان سرمایه شمشیر اخراج را به بهانه این بحران بالای سر کارگران می چرخانند.سرمایه بار بحران را بدوش این طبقه نهاده است و به هزینه کارگران و بدون مزاحمت آنچنانی مشغول از سر گذراندن آن است. گویی طبقه کارگر دارد تاوان پراکندگی و بی شکلی خود را به صاحبان سرمایه پرداخت می نماید. ادامه‌ی خواندن→

اقدام کثیف رژیم در به گلوله بستن کاسبکاران مرزی کردستان طی چند هفته گذشته در منطقه سردشت و مریوان جزئی از صدها موردی است که توسط مزدوران جنایتکار حکومتی صورت گرفته است.    ادامه‌ی خواندن→

بعد از انقلاب بهمن ۵۷ کردستان ایران به لحاظ سیاسی سیر رو به پیش و متحولی را آغاز نمود. زمینه این دگرگونی را رفرم ارضی سال ۴۲ و آزاد شدن نیروی کار وسیعی که بسوی مراکز صنعتی در شهرهای بزرگ ایران و کوره پزخانه ها سرا زیرمی شد، مهیا نموده بود. تحولی که منجر به شکل گیری سازمان طبقاتی کارگران و نیرومند شدن آن در کردستان شد، و به پلاریزاسیون بیشتر طبقاتی از طریق احزاب سیاسی متعلق به گرایشات متفاوت اجتماعی انجامید. ادامه‌ی خواندن→

بازنده گان تاریخ 

اقدامات دوره های مختلف حزب دمکرات کردستان ایران و جریانات متأخرتر ناسیونالیستی به تناوب در تائید و تقویت این و آن جناح رژیم و دروغ گفتن در مورد ماهیت آنها به مردم کردستان، در وهله اول نه توهم و سازش، بلکه خطی است که اهداف خود را در چهار چوب رژیم اسلامی سرمایه قابل تحقق می داند و در راستای این باور بهای گزافی نیز پرداخت نموده است. اما تجارب سه دهه گذشته گویای این واقعیت می باشد که رژیم اسلامی به ساده گی تن به شرکت بورژوازی کرد در حکومت و سپردن سود ناشی از  نیروی ارزان کار کارگران کردستان به ناسیونایسم محلی نمی دهد. ادامه‌ی خواندن→

٢٢ بهمن ٨٨ برای چپی که باروبندیل سفر به دیار را بعد از یکسره شدن تکلیف رژیم توسط قیام سبز آماده کرده بود و تحقق اوتوپی هشت ماهه خود را به آن گره زده بود، روز نفس گیر و نا امید کننده ای بود. چرا که رشته ای را که برای این روز بافته بودند تماما پنبه شد و فراخوان شان بی حاصل و بی نتیجه ماند. ادامه‌ی خواندن→