رفیق مظفر محمدی در نوشته ای بنام (تحلیل و بررسی اوضاع سیاسی ایران ٬ متدولوژی مارکس یا شیوه رایج چپ) از نظر خودش به بررسی متدولوژی حاکم بر چپ در بررسی اوضاع سیاسی ایران پرداخته است. نوشته رفیق مظفر محمدی متاسفانه به طرز عیانی با متد مارکسیستی حکمت مغایرت دارد و من در این نوشته به نقد آن می پردازم. ادامه‌ی خواندن→

جمال بزرگپور به بهانه نقد میزگرد هم کیشان جدید خود در حزب کمونیست کارگری، چاقوی بغایت کند و بی خاصیت کومه له را روی گردن کمونیسم کارگری در عراق میگذارد و برای جلب رضایت مام جلال از یک سو و فشار بر گردن کمونیستهای کارگری در عراق از سوی دیگر به نقطه قوت کمونیسم و خط کمونیستی در ارزیابی قیام کردستان در بیست سال قبل انگشت می گذارد و آن را برای توجیه بی عملی و چرخش بی وقفه کومه له به سمت ناسیونالیسم، نقطه ضعف و عامل بی نفوذی کمونیسم در کردستان عراق معرفی میکند. ادامه‌ی خواندن→

امروز این تنها محیط های مادی، محلی و منطقه ای انسان نیست که زمینه پی ریزی افکارشان را مهیا می نماید، بلکه مناسبات و تغییرات وسیع تر جهانی نیز به عنوان یک عامل اساسی، در شکل گیری خواست و شعور آنها نقش مهمی بازی میکند. امروز انسان در اندیشه های خود تنها در خانواده و کشور زندگی نمیکند، بلکه اساسا در خارج از آن و در بعد جهانی اندیشه های خود را بارور میکند، و تحت تاثیر آن، عمل واقعی اش را جهت تغییر محیط زندگی و علیه وضع موجود بکار می گیرد. ادامه‌ی خواندن→

بدنبال سقوط حکومت استبدادی تونس و فرار “بن علی” رئیس جمهور آن کشور، تظاهرات های بزرگی در مصر و به تبع آن، اعتراضات کم دامنه ای نیز در یمن، الجزیره، اردون و موریتانی شروع شد. با سپری شدن هفدهمین روز اعتراض، هنوز خیابانها مصر زیر پای مردم انقلابی مصر می لرزد و دامنه آن گسترده تر میشود، طوری که مو بر اندام رئیس جمهورهای مادام العمر، صاحبان سرمایه و خاندان های میلیاردرعرب راست کرده است. از سوی دیگر شور و امیدی در میان محرومان خاورمیانه و شمال افریقا بوجود آورده که همه را منتظر تحولی در زندگی پر از مشقت و محرومیت خود نگاه داشته است و این موج انتظار هنوز هم ادامه دارد و این انعکاس موقعیت مصر در میان کشور های عربی است. ادامه‌ی خواندن→

به دنبال بیانیه ارتجاعی حزب دمکرات که در آن تماما به جعل تاریخ و ضد حقیقت در مورد یک رویداد مهم تاریخ کردستان ایران ( جنگ تحمیلی حزب دمکرات  علیه کومه له) پرداخته شده است و به حق کمونیستها و آزادیخواهان  بسیاری در جواب به آن عکس العمل نشان دادند و آنرا محکوم کردند، ابراهیم علیزاده نیز طی مصاحبه ای در این زمینه اظهار نظر کرده است. ادامه‌ی خواندن→

( بخش دوم و پایانی  نوشته “لنین وانقلاب اکتبر، منصور حکمت و فروپاشی بلوک شرق”)

هفت دهه بعد از انقلاب اکتبر، با فروپاشی شوروی و بلوک شرق، آوار شکست سرمایه داری دولتی در مقابل سرمایه داری بازار آزاد بر سر کمونیسم، انسانیت و آزادی خواهی فرو ریخت. بعکس انقلاب اکتبر که نسیمی از سوسیالیسم، آزادی خواهی و عدالت طلبی در اقصا نقاط جهان به حرکت در آمد و کمونیسم و آزادی خواهی جان تازه ای در کالبدش دمیدن گرفت، این بار با سقوط دیوار برلین دنیا به قهقرا برگشت و آنچه بویی از کمونیسم و انسان دوستی داشت مورد تعرض قرار گرفت، راست ترین جناح سرمایه داری به رأس قدرت سیاسی پرتاب شد، پایان کمونیسم و ابدیت سرمایه داری با استفاده از کل امکانات تبلیغی جار زده شد. ادامه‌ی خواندن→

 متد و سیاست مشابه دو رهبر کمونیست در دو دوره متفات تاریخی

انقلاب اکتبر و سقوط بلوک شرق،  اولی پیام آور صلح، آزادی و برابری و نوید بخش رهای بشریت از بردگی مزدی بود، دومی پیام آور جنگ و ترس و بیم بود، و هر آنچه بوی از انسانیت داشت مورد هجوم راستترین جناح سرمایه قرار گرفت. سایه شوم ارتجاع بر جهان گسترش یافت و بیش از هر زمان جهان را در تاریکی فرو برد. ادامه‌ی خواندن→

آدمها در کنار هم و به ویژه در یک تجمع وسیع سیاسی و حزبی که به منظور همفکری و تصمیم مشترک برگذار میکنند و متعاقبا متعهد به پراتیک مصوبات آن در دنیای خارج از حزب می شوند، از هم نیرو میگیرند و قابلیت های بالقوه خود را در آنچه باید انجام دهند، بروز میدهند. این جدل و همفکری، این انرژی و تلاش و این تصمیم و قابلیت بالقوه، محصول کنگره نیست، بلکه محصول خط فکری و افقی سیاسی است که مدام در جستجوی راهی جهت پراتیک انقلابی است. بازتاب بخشی از توان و اراده احزاب کمونستی و جزء مهم و موثری از مبارزه سیاسی و طبقاتی موجود است که خود را در چنین تجمعاتی بیان میکند.و این پروسه ای است جهت صیقل دادن افکار و پی ریزی نقشه آینده، که بدون آن عمل انقلابی در راستای تغییر بنیادی جامعه، از کمبود رنج خواهد برد. ادامه‌ی خواندن→

بیکاری یکی از معضلات اساسی جامعه ایران است. نرخ بیکاری بنا به اظهارات مقامات رسمی و خانه کارگر بین رقم های ۱۴ تا ۱۷ در صد در نوسان است و این چهار تا پنج میلیون بیکار را شامل میشود. و ضریب افزایش سالانه آن بنا به گفته مسئولین دولتی بیش از چهار و نیم در صد و منابع غیر دولتی حدود شش تا هفت درصد می باشد، که این نشاندهنده افزایش سالانه رقمی معادل سیصد تا سیصد و پنجا هزار نفر به جمعیت بیکاران است. تازه این در بر گیرنده زنان خانه دار و افرادی که فقط یک تا دوساعت در روز کار دارند نمی باشد. قطعا این آمار در کشوری که حکومتش بر مبنای سرکوب، فریب، دروغ و انکار واقعیت استوار است، نمیتواند درست باشد و تعداد بیکاران به مراتب از آمار و ارقام دولتی بیشتر است. ادامه‌ی خواندن→

جامعه ایران در تب و تاب تغییر در سکوت و انتظار نشسته است. اوضاع سیاسی ایران نمایانگر عمیقتر شدن بحران حکومتی و ادامه جنگ خانوادگی میان جناح حاکم و مغضوب و ایجاد شکاف میان اصولیگرایان حکومتی می باشد که خود را در تاخت و تاز مجلس و احمدی نژاد به هم دیگر، نشان میدهد. جنگ امروز با دوران خاتمی  متفاوت است.  ادامه‌ی خواندن→