یک توافق ضمنی مستحکم و خدشه ناپذیر از ابتدا بین حکومتگران اسراییل و جمهوری اسلامی وجود داشتۀ، هرگز در نزد هیچکدام از طرفین بی اعتبار نشده و مادامی که هریک از این نوع حکومتها در دو کشور وجود دارند به قوت خود باقی خواهد ماند. عدم حل مسٸله فلسطین وعدم تشکیل کشور مستقل و متساوی الحقوق فلسطین، مبنای اصلی این توافق ضمنی است. عقب نشینی اسراییل به پشت مرزهای مورد توافق با یاسر عرفات تنها تضمین کننده صلح و استقلال کامل فلسطین است. حکومت اسراییل تا ﺁنجایی که از دستش ساخته است و به هر وسیلۀ ممکن حاضر نیست به این عقب نشینی تن بدهد. یکی از ارکان و مبانی توافقنامه این بود که طی تعدادی مراحل پیشرونده کار به عقب نشینی کامل حکومت اسراییل از تمامیت سرزمینهایی که بنام سرزمینهای تحت اشغال مسّجل شده اند بیانجامد و جشن استقلال کشورمستقل و متساوی الحقوق فلسطین پا پایان عقب نشینی کامل اسراییل ﺁغاز شود.  ادامه‌ی خواندن→

یک دنیای بهتر: شما یکی از فعالین جنبش شوراٸی کارگری بعد از قیام ۵٧ و نمایندۀ شورای کارخانه ایرانیت بودید. اول بگویید شورای کارخانه شما چگونه شکل گرفت؟ درچه سطحی با دیگر فعالین شوراهای کارگری در ارتباط بودید؟ ادامه‌ی خواندن→

اول اینکه، مردم! اگر به هر″دلیلی″ میرین تظاهرات، زنده باشین، ولی ″مرگ بر جمهوری اسلامی″ و به خیابون ﺁوردن ″امام مقوا″ و ﺁتیش زدنش هم توی برنامه تون بیشتر بگنجونین. میگن، یک کمی که نه، خیلی بهتره! تازه، امام مقوا رو هم نمیتونن از دستتون بگیرن، کار خودشونه! ادامه‌ی خواندن→

عبارت “حزب تعدد نظرات و وحدت اراده” شاید بتواند یک فانتزی جذاب در گفتار تلقی شود. منتها تا ﺁنجایی که به یک حزب سیاسی مربوط می شود این عبارت به مثابه یک تز بنیادی به این معنی متناظر است که اعضاﺀ و کادرهای ﺁن حزب علیرغم برخورداری از نظرات گوناگون در مورد یک موضوع سیاسی معین چاره ای به جز تبعیت از یک ارادۀ واحد نخواهند داشت. در اینچنین حزبی نظرات متعدد و گوناگون موجود خواه که زیاد هم باشند اهمیتی ندارند. تنها ﺁن ″وحدت اراده″ است که مهم است. چون نظرات متعدد هرگز موجد ″وحدت اراده″ ای نخواهند بود. پس باید ﺁن را از جای دیگری ﺁورد. میگویند این وحدت را مصوبات تضمین میکند اما وقتى اختلاف نظر و تعدد نظرات مانع مصوبات جدید است٬ این ″وحدت اراده″ چیزی به جز ارادۀ کسى یا کسانى که خود را داراى “حق آب و گل” میدانند نیست.  ادامه‌ی خواندن→

واکنش ″حزب اکس کمونیست کارگری″ و مدافعینش هربار بر سرهرموضوع و مطلبی در برابر ما تاکنون چیزی بجز نمایش عجز و عصبیت محض نبوده است. هربار نتیجه هرموضوع و مطلبی که فیمابین دو حزب پیش کشیده شد عاقبتی جز این نداشته است. ادامه‌ی خواندن→

مشایی تنها یک شخص منفرد در دستگاه حکومتی جمهوری اسلامی نیست که اشتباهی وسط اهرمهای ضامن بقای جمهوری اسلامی افتاده باشد و تنها نان دوستی خشک و خالی با احمدی نژاد را بخورد. اتفاقاً مصادر قدرت سیاسی جمهوری اسلامی وقتی ناسیونالیسم ایرانی را در خدمت بگیرند، کمونیست ها باید از این بابت جشن بگیرند. چه حکومتی بهتر از جمهوری اسلامی میتواند بی اعتباری و حقارت بی چون چرای ناسیونالیسم ایرانی را نشان مردم بدهد؟ در شرایطی که کمونیستها نیز شاید مشکل داشته باشند تا بتوانند آنطور که باید و شایسته است بی اعتباری و هرزگی سیاسی ناسیونالیسم  را نمایان کنند، جمهوری اسلامی سفرۀ ناسیونالیسم باستانگرا و نیمه باستانگرا و یکچهارم و یکهشتم باستانگرا و النهایه ناسیونالیسم پروغرب ایرانی را در داخل حکومت خودش گشوده است و یا حد اقل دارد تلاش میکند تا گشایش حضورش را وسط اهرمهای نگهبان حکومت اعلام کند. ادامه‌ی خواندن→

این روزها میرحسین موسوی و سایر منادیان مکتب سیاست اسلامی او در اپوزیسون جناح حاکم، امثال کدیور و احمد قابل و مهاجرانی و غیره و ذالک هر بار قبل از اینکه چیزی گفته باشند جناح خود را نمایندۀ ″اسلام رحمانی″ معرفی میکنند و در پایان گفتارشان نیز روی تعلق نسبی خود با همین عبارت تأکید چند جانبه میگذارند. ادامه‌ی خواندن→

ما گفتیم مشاعی جدی جدی در نقش خردجال است که قبل از ظهور امام (عج) سر و کله اش پیدا می شود. عده ای شاید این را شوخی فرض میکردند!
مشایی کارش روی حساب و کتاب است. برنامه گذاشت و ″چشم فتنه″ را جلوی چشم همۀ جماعت سبز کور کرد. با احمدی نژاد دوتاییشان زدند توی دهن هر آنکه از جماعت سبز مدعی ملی- اسلامی بود. رهبران سبز یک وجه مهم تلاشهایشان این است تا به خلایق ثابت کنند که مجریان جناح حاکم  ″مسلمان″ نیستند. غافل از اینکه مردم هرکدام  در میان دوجناح اسلامی حاکمیت، پز ″نامسلمانی″ بگیرد را بیشتر تشویق میکنند.    ادامه‌ی خواندن→

تفسیر: رفسنجانی انگار به اندازۀ یک پیاله صفرای تلخ توی گلویش گیرکرده. مثل یک مار تیرخورده که وارد زمهریر جهنم شده باشد صورتش یخ زده است. آن دوتای دیگر به نظر یکیشان همان امام جمعه غضبناک تهران است و دیگری یکی از همین مارهای غاشیه بیوت بیات قم و توابع. ظاهرش این است که این دو نفر دارند گریه میکنند. باطنش دلالت دارد بر اینکه دارند به رفسنجانی میخندند. این اواخر بعد از عاشورای سه پلشت جمهوری اسلامی، سران سبز برآن شدند که کروبی با مقداری سرو صدا نقش ″فشار از پایین″ را بازی کند، موسوی متوسط و دوپهلو بزند و با طرد ″خائنین″ یعنی آنهاییکه شکمشان را صابون زده بودند، زمینه بسازد تا رفسنجانی بتواند در موضع بغل دست خامنه ای و در مقام تأیید او بواسطۀ فشار وارده از جانب کروبی و دو پهلو زنی موسوی، بلکه امتیازاتی بگیرد. همان تز معروف حجاریان که خودش ورشکستگی اش را در موقعیت و شرایطی که به مراتب بهتر از این برای دوم خرداد وجود داشت، اعلام کرده بود. همان نمایشنامه که یک روزی به آن سرنوشت تراژیک مبتلا شد امروز قرار است نسخه کمدی اش اجرا شود.  ادامه‌ی خواندن→

در خبر است عبدالکریم سروش کارش عظیم بالا گرفت و آوازه اش جهان گشایی کرد، آنچنانکه دیگر مریدی ِ مرادی همچون خمینی را برنتافت و در نکوهش او سخن گفت. سروش به حسب ″سکولاریسم الهی″ که در او حلول کرد تقدس محمد فروگذاشت و حضرت را به ″جهالت به معروف″ متهم نمود. این بار امام (ه) را هم به یک توسری بنواخت آنچنانکه بیضه اسلام در کلاه امام شکست. در اوضاعی اینچنین خطیر و وجود خطرات و بلایای ناگزیر از جور زمانه غدّار، توسری وقف امام (ره) نمودن برای شخصیت ″اریستو تئوکراتیک″خود امام مفید فایده تر است، همچنانکه فاش گفتن جهالت محمد برای بقای حکومت اسلام. حسین شریعتمداری و دیگرنادانان حکومتی از ″رحمت حق″ آگاه نیستند! به قول مولانا: آن سروش  کو شد جدا از وصل خویش- کی تواند شد جدا از اصل خویش! ادامه‌ی خواندن→