تاریخچه و وضعیت زنان کارگر در کشورهای در حال توسعه

زنان آسیا بعلت فقر مالی و درصد بالای بیکاری مجبور به مهاجرت هستند. واقعیت این است که آسیا به دو دلیل به یکی از مهم‌ ترین نواحی دنیا تبدیل شده، نخست به ‌خاطر جا به‌ جایی سرمایه و کالا به اقصی نقاط جهان و در هم شکستن مرزها و دوم به‌ دلیل جا به‌ جا نمودن نیروی کار.  نهادها و آژانسهایی که مهاجرت زنان در آسیا را به عهده می گیرند، با این عنوان که این مهاجرت برای آنها کسب تخصص و درآمد مکفی را در بر خواهد داشت، آنها را فریب داده و با این وعده و وعید های دروغین آنها را به جاهای ناشناخته و نو مهاجرت می‌دهند. اما زمانیکه زنان به مقصد رسیدند با خطرات و مشکلاتی غیر مترقبه ایی روبرو میشوند، از جمله مواجه شدن با انواع گوناگون بهره‌کشی. در واقع سود سرمایه جهانی تعیین می کند این مهاجرت به چه شکلی صورت گیرد و بردگان سرمایه در کجا و با چه شرایط وخیم کاری به بردگی گرفته شوند. بیشتر این نیروی کار طبق شواهدی که امروز موجود است در کشورهایی که نیاز به کارخانگی دارند به کار گمارده میشوند و یا در تولیدات پوشاک و لوازم منزل و تولیداتی که مصرف روزمره دارد. سرمایه با پرداخت نازلترین دستمزد به زنان کارگر نه تنها این کارگران را به بردگی تمام عیار وامیدارد، بلکه از قبِل کار آنها سودهای نجومی به جیب میزند. اگرچه زنان در نظام سرمایه داری حاکم بر جهان به اشکال مختلف تحت استثمار قرار می گیرند اما وضعیت زنان در کشورهای در حال توسعه بسیار اسفناکتر است.
سازمان های مالی و اقتصادی بین المللی نظیر صندوق بین المللی پول  و بانک جهانی نقشی مهم در این روند ایفا می کنند و با فشار آورن به کشورهای در حال توسعه و ادغام آنها در بانک جهانی پول، آن ها را وادار به خصوصی سازی صنایع و کاهش مزایای اجتماعی و سرویسهای خدماتی و رفاهی می کنند. در نتیجه این طرحهای نئولیبرالی، میزان قابل توجهی از زنان بیکار شده به کارهای نیمه وقت، و یا کارهای مقاطعه کاری بدون اینکه تحت پوشش قانون کار و بیمه های اجتماعی باشند، اشتغال می یابند و در شرایطی نا امن کارمیکنند. برای مثال در هند ۹۴ درصد زنان کارگر در بخش غیررسمی شاغل اند. در ماکوئیلادوراها یا مناطق آزاد تجاری در آسیا، آمریکای لاتین و آفریقا که تعداد آن ها به بیش از ۷۰ درصد می رسد شرایط کاری غم انگیزی حاکم است حدود ۵ میلیون نفر در سراسر جهان در این مناطق آزاد کار می کنند که ۹۰ درصد آنان را زنان تشکیل می دهند. کارگران ماکوئیلادوراها در شرایط غیرانسانی و بدون استاندارهای کاری و با دستمزدهای بسیار پائین برای شرکت های چند ملیتی بزرگ پوشاک کار می کنند. محیطهای کاری کارگران غیر قابل تحمل، ساعات کاری طولانی، عدم حمایت های قانونی، عدم پرداخت مزد در ازای اضافه کاری و فقدان بیمه های بهداشتی-درمانی از ویژگی های این مشاغل محسوب می شود. ادامه‌ی خواندن→

طرح ارتجاعی “حمایت از آمران به معروف و نهی از منکر” که با اکثریت آراء نماینده گان حاضر در مجلس به تصویب رسید. بار دیگر چهره توحش و زن ستیزی حکومت جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشت. ادامه‌ی خواندن→

مقدمه:

این نوشته بر این تلاش است یک گوشه هایی از واقعیتهای تاریخی جنبش زنان کارگر در سطح جهان و ایران را بازگو نماید. ما شاهد هستیم تغییر و تحولاتی که در زندگی و ساختار اقتصادی- سیاسی جوامع مختلف سرمایه داری در سطح جهان و از جمله ایران صورت گرفته، بیشتر از آنکه درجهت رفاه و بهبودی طبقات فرودست عمل کرده باشد، ماحاصل آن فقر و فلاکت، بی خانمانی، بیکاری و جنگ وخونریزی را بهمراه داشته است. دول امپریالیستی و سرمایه جهانی برای مهار کردن بحرانهای اقتصادی و ممانعت از بوقوع پیوستن جنبشهای انقلابی و انقلاب  با تمام توان بر این قصدند که با اجرای سیاستهای نئولیبرالی، به جنگ افروزی و تقویت هر چه بیشتر ارتجاع اسلامی، جهان و از جمله خاور میانه را به سوی بربریت سوق دهند. در این فضای بشدت نابرابر و غیر انسانی که اولین قربانیان آن طبقه کارگر و طبقات فرودست هستند، زنان  به عنوان نیمی از جمعیت هر جامعه و زنان کارگر بعنوان بخش وسیعی از طبقه کارگر از قربانیان صف مقدم این توحش سرمایه، از تجاوز و خشونت گرفته تا بیکاری، گرسنگی و اعتیاد می باشند. از آنجائیکه رهایی کل بشریت از اینهمه جنایت و نابرابری که امروز با آن روبرو است، در گرو حضور فعال طبقه کارگر و بویژه زنان کارگر میباشد، این وظائف خطیر را جلو پای ما سوسیالیستها و کارگران پیشرو طبقه کارگر می گذارد که از ابزارهای مختلف برای پیشبرد آگاه گری و متشکل نمودن کارگران و بویژه زنان کارگر تلاش نمائیم. امید است این نوشته بتواند با بیان بخشهایی از تجارب کارگران زن جهان و ایران و همچنین تجارب کارگریم، در راه سازماندهی زنان کارگر موثر واقع شود. امید است ما هم در تداوم مبارزه و تجارب میلیونها زن کارگری که با مبارزات بی امان خود برعلیه نظام استثمارگر سرمایه سنتهای قوی مبارزاتی و کارگری از خود بجا گذاشته اند بتوانیم با استواری و جدیت قدمهای موثری بر داریم. این نوشته را به تمامی زنان کارگری که در صف مقدم و یا همگام و همدوش با همسرانشان در یکی از بدترین و سیاه ترین برهۀ تاریخی از نظر اقتصادی-سیاسی و اجتماعی برای متحقق شدن خواسته هایشان مبارزه می کنند، تقدیم می کنم. به امید ایکه برای رهایمان از اینهمه نکبت و فلاکتی که سرمایه برای ما و طبقه امان آفریده، با اتحاد و متشکل شدن و فشرده شدن صف طبقاتیمان بتوانیم به مبارزه سراسری و جدی بپردازیم. این نوشته ادامه دارد و در چند بخش ارائه خواهد شد. ادامه‌ی خواندن→

بمناسبت ۱۲ ژوئن روز جهانی لغو کار کودک

روز دوازدهم ژوئن روز جهانی لغو کار کودک است. شعار لغو کار کودک در شرایطی و در نظامی سر داده میشود که هر سال شمار بیشتری از کودکان به اصلی ترین قربانیان مناسبات غیرانسانی و ضد بشری نظام حاکم سرمایه داری تبدیل میشوند. ادامه‌ی خواندن→

متن سخنرانی به مناسبت ۸ مارس در اتاق پالتاکی در ۷ مارس ۲۰۱۴ ادامه‌ی خواندن→

جنایت‌های ناموسی یا قتلهای ناموسی، یکی ازوحشیانه ترین و قدیمی ترین انواع خشونت علیه زنان است که به قتل زنان به دست مردان خانواده زن می انجامد. این زنان به علت تمکین از ازدواج اجباری، قربانی یک تجاوز جنسی بودن، طلاق گرفتن از همسری که او را مرتبا مورد اذیت و آزار جنسی قرار می دهد، رابطه با جنس مخالف، ممانعت از حجاب اجباری و یا ارتکاب زنا و… متهم به این عمل شنیع میشوند.  خانواده زن این را علت «ننگین کردن شرافت خانواده خود» دانسته و با قربانی نمودن زن می خواهند این لکه ننگ را پاک کنند. قتلهای ناموسی جهانشمول است، و بیشترین درصد این جنایات را کشورهای جهان سوم رقم می زنند. بسیاری از فمنیستها و مدافعان حقوق زن بر این ادعا هستند که این جنایات و خشونت علیه زنان ریشه در فرهنگ و ساختار اجتماعی جامعه دارد. این استدلال درستی نیست، این قتلها در جوامع پیشرفته هم که از فرهنگ مترقی تری برخوردارند و مدعی اند که حقوق زن رعایت میشود روزانه هم اتفاق می افتد و درصدی از این قتلهای ناموسی را در بر می گیرد. تا کنون دست در اند کاران این جوامع به اصطلاح مترقی هیچ اقدام جدی برای پیشگیری از این جنایات ننموده اند. می بینیم در بسیاری از جوامع اروپائی وغربی با در نظر گرفتن نسبیت فرهنگی و احترام به فرهنگ و مذاهب ملیتها بر این توحش دامن زده می شود. بهمین دلیل، ریشه این جنایات نه مختص به فرهنگ جامعه، بلکه در ساختار و مناسبات اقتصادی است. ادامه‌ی خواندن→

بیش از یک دهه از صدور قطعنامه سازمان ملل مبنی بر تعیین ۲۵ نوامبر (۵ آذر ) به عنوان “روز جهانی محو خشونت علیه زنان” می گذرد. اما هنوز جهان شاهد خشونت هر روزه بر زنان است و نه تنها اقدامی برعلیه خشونت صورت نگرفته، و از خشونت، اذیت و آزار کاهسته نشده است، بلکه در سطح وسیعی هم گسترش یافته است. ادامه‌ی خواندن→

برپایی “صندوقهای همبستگی مالی کارگری” به یاری خود کارگران یکی از سنتهای مبارزاتی دیرینه جنبش کارگری می باشد. در هر دوره از تاریخ جنبش کارگری ایجاد این صندوقها و ادامه آن در پاسخ به نیازهای مالی کارگران ضرورت یافته و شکل گرفته است. مکانیزم شکل گیری”صندوقهای همبستگی مالی کارگری” ساده و قابل دسترسی است که طبقه کارگر ایران با سنت هایش آشناست. مکانیزمی که در این صندوقها عمل می کند، می تواند به موقع و در یک واکنش سریع به کارگر زندانی، بیکار شده، آسیب دیده، نیازمند، این اطمینان را بدهد که در غیاب او، در دوران بیکاری اش  و همچنین در دوران اعتصاب، در دوران مصدومیت و بیماری اش، و در دوران نیازمندی اش، خانواده اش تنها و بی حمایت نخواهند بود. این حرکت، فراتر از اعلام همبستگی شفاهی بوده، کارگران متحدانه کار و عمل مشترکی را در دستور می گذارند، نه تنها عملاً خانواده های کارگری در روزهایی که نیاز دارند از حمایت این صندوقها بهره می گیرند، بلکه به این ترتیب شکلی از سازماندهی و متشکل شدن را هم تجربه می کنند.  ادامه‌ی خواندن→

” سرمایه داری امپریالیستی فقط با تخریب و جنگ می تواند بحرانهای ساختاری بزرگ سرمایه داری را حل کند.” لنین ادامه‌ی خواندن→

اعتراضات و حرکتهای انقلابی در مصر در حال تدوام و گسترش است و نقطه شروع این حرکت در ٢۵ ژانویه سال ۲۰۱۱ آغاز شد. زمانیکه حسنی مبارک در قدرت بود و بحرانهای اقتصادی- سیاسی ناشی از سیاستهای صندوق بین المللی و بانک جهانی پول به موج این نارضایتهای توده ای دامن زد. اجرای این سیاستها، به گسترش و تعمیق فساد، فقر و فلاکت و بیکاری در مصر انجامید و شورش بخش وسیعی از گرسنگان مصر که برای نان و آزادی به میدان آمده بودند دقیقا نه تنها حکومت مستبد حسنی مبارک را نشانه گرفت، بلکه بطور مشخص سیاستهای نئولیبرالیزه کردن اقتصاد سیاسی مصر را هم هدف قرار داد. حرکت توده های مردم در سرنگونی حکومت حسنی مبارک زمانی به نتیجه رسید که جنبش کارگری مصر با بر پایی دهها اعتصاب بزرگ و کوچک و نقش فعالی که در هدایت این خیزشهای توده ای داشت، این امر مهم را تحقق بخشید. ادامه‌ی خواندن→