بایگانی دسته: سحر صبا

اول ماه مه و جنبش جلیقه زردها

ارسال شده در توسط

اختلاف طبقاتی در فرانسه مانند هر کشور سرمایه داری دیگر در جهان بخصوص تحت سیاستهای نئولیبرالی سبب شده ثروت پانصد تن از پولدارترین افراد فرانسوی با آغاز بحران مالی ۲۰۰۸ بدین طرف، سه برابر شود.  امانوئل ماکرون، رئیس جمهور فرانسه در طول مدت ریاست جمهوری اش، سعی نموده یکی از اجرا کنندگان پر و پا قرص سیاستهای نئولیبرالی باشد. او با سر کار آمدنش تلاش نمود تمامی ساختارهای اقتصادی فرانسه را تغییر دهد. اولین کاری که انجام داد ثروتمندان را از پرداختن مالیات معاف نمود. با تغییر قانون کار به ‌نفع کارفرمایان و به ضرر کارگران و بستن عوارض به دوش اقشار کم درآمد جامعه فشار اقتصادی مضاعفی را به کارگران و زحمتکشان تحمیل نمود. بدنبال آن کمک هزینۀ مسکن و دیگر خدمات اجتماعی را کاهش داد. با حمایت از طرح خصوصی سازیها و تصویب قوانین جدید دست کارفرمایان را در اخراج کارگران باز گذاشت، در این راستا هزاران کارگر و کارمند دولت بیکار شدند. مدت زمان بیمه بیکاری را تقلیل داد. در عوض قانون مالیات بر ثروت‌های کلان را ملغی کرد و میلیاردها دلار نیز به ‌شرکت‌ های بزرگ کمک نقدی نمود، کار ایجاد کنند. کارگران و اقشار زحمتکش جامعه با تورم و بیکاری در بخشهای گسترده ایی روبرو شدند، افراد مزد بگیر هم با عدم افزایش دستمزد مواجه شدند. ادامه‌ی خواندن→

بیانیه کنفرانس استکهلم از آروز تا واقعیت

ارسال شده در توسط

   بیانیه کنفرانس استکهلم از آروز تا واقعیت

آلترناتیو شوراهای کارگری و مردمی یا آلترناتیو

سوسیالیستی احزاب و سازمانهای چپ؟

“دررابطه با سمینار درس‌های انقلاب ۵۷ و ضرورت آلترناتیو سوسیالیستی” ادامه‌ی خواندن→

طبقه کارگر و دستمزدها

ارسال شده در توسط

افزایش دستمزدها یکی از مطالبات پایه ایی و یکی از عرصه های مهم مبارزات اقتصادی طبقه کارگر است. بیشتر یا کمتر بودن میزان دستمزدها نیست که شرایط اقتصادی و معیشتی طبقه کارگر را رقم میزن بلکه این نابرابری بر این استوار است که طبقه کارگر، به جای آنکه در ازای کار خود، تمام محصول کارش را دریافت کند، مجبور است به دریافت بخشی از محصول کار خودش که دستمزد نامیده می شود رضایت بدهد. سرمایه دار ثروتهای تولید شده توسط کارگران را تصاحب می کند و از آن مزد کارگر را می پردازد، زیرا که او صاحب وسایل تولید می باشد و به این جهت تا زمانیکه طبقه کارگر صاحب تمام وسایل تولید یعنی ملک و زمین، مواد خام، ماشین آلات و غیره نشود و به این وسیله تمام محصولاتی که از نیروی کار خود می آفریند را تصاحب نکند، هیچگونه رهائی واقعی برای او موجود نخواهد بود. ادامه‌ی خواندن→