مدتی بود که تحلیل از موازنه قدرت در هیئت حاکمه را غیر ضروری تشخیص می دادم. چرا که، پس از ماجراهای انتخابات ۱۳۸۸ و حذف قهرآمیز رهبران “اصلاح طلب” از هیئت حاکمه توازن قوا تا حدودی ثبات یافته بود. اما، اکنون بنظر می رسد که با نزدیک شدن انتخابات مجلس و ریاست جمهوری ۱۳۹۲، اتحاد درونی و مقطعی هیئت حاکمه شکسته شده و توازن قوا، بار دیگر، در این مجموعه تغییر یافته و جدال جناح های حاکمه که اینک خود را در دو گروهبندی اصلی خامنه ای – احمدی نژاد می نمایانند شدت یافته است. پس، باید برای درک مشخص از این شرایط نوظهور، آن را مجدداً مورد بررسی قرار دهیم. اما، قبل از آنکه بخواهیم به جزئیات این تحولات بپردازیم، لازم می دانم که حقایق عمومی تری را در تقابل میان جناح های حاکمه در یک نظام و حکومت سرمایه داری یادآور شوم. ادامه‌ی خواندن
بایگانی دسته: بینا داراب زند
شیوا نظرآهاری، سَروِ ایستاده
شیوا را از زمان نوجوانی اش می شناختم. دختری پرشور، شجاع و متعهد به اعتقاداتش! در این زمانه کم پیدا می شوند که شجاعت و جسارتِ عمل کردن بر مبنایِ باورهایشان را داشته باشند. شیوا در میان ایشان، شجاع ترین است. باید اعتراف کنم زمانی که خبر بازداشت هایش را می شنیدم، در عین تأسف برای نا ملایمتی هایش، بیشتر نگرانِ حال و احوال خانوادهِ بازجویش می شدم که پس از ساعت ها و روزها کوبیدن بر دیوار بتنی، به خانه اش می رفت و دق و دلی شکست اش را بر سر زن و فرزند بیگناه اش خالی می کرد. ادامه‌ی خواندن
سکوت خفقان است!
آنهاییکه مرا می شناسند می دانند که «محبوبیت» دغدغه من نیست. بنابراین نظرات خود را صریحاً مطرح می کنم حتی اگر مورد نفرت کسانی قرار بگیرم که معمولا تحت تاثیر امواج عمومی قرار می گیرند.
هنگامیکه مبارزه ایدئولوژیک موضوع خودش می شود – قسمت پایانی
بینا داراب زند
در پراتیک
البته راه های دیگری نیز برای عوامفریبی وجود دارد که رفرمیست ها و رویزیونیست ها از آن برای جلوگیری از پیشرفت مبارزه ایئولوژیک تا حد مرزبندی و ایجاد شفافیت در تمایزات منافع، اهداف و دیدگاه های طبقاتی استفاده می کنند. یکی دیگر از این شگردها رجوع به خصلت عقب افتاده ی "رعیت منشی" در فرهنگ "پدرسالاری" است، که متاسفانه به علت سماجت فرهنگ "ارباب و رعیتی" در اذهان بسیاری از کارگران جهان، و به خصوص در کشوری چون ایران که تازه با نسل دوم مهاجرین روستایی مواجه هستیم، هنوز، کارایی خود را حفظ کرده است.
هنگامیکه مبارزه ایدئولوژیک موضوع خودش می شود – قسمت اول
بینا داراب زند
برای نشان دادن اهمیت مبارزه ایدئولوژیک همین بس که بزرگان علم مبارزه طبقاتی، مارکسیسم، از آن به عنوان سومین شکل مبارزه طبقاتی یاد می کنند. این شکل از مبارزه نیز چون اشکال اقتصادی و سیاسی آن بر مبنای نفاق و تفرقه ای که جامعه ی طبقاتی، و امروزه، نظام سرمایه داری، بر جامعه ی بشری تحمیل کرده است، جریان دارد. همانطور که در مبارزه اقتصادی طبقات مختلف سعی می کنند تا با تحمیل نیازهای خود به دیگری طرف مقابل را وادار به تمکین به منافع و اهداف اقتصادی خود کنند، و یا در مبارزه سیاسی کوشش می شود که با خنثی سازی اقدامات دیگری و قدرت یابی خود، طرف مقابل را ضعیف تر نموده و در نهایت از قدرت حذف کرده و آزادی عملش را محدود کنند،
کارگران جهان متحد شوید
بینا داراب زند
اگر خود را یکی ازفعالان صنفی و یا سیاسی طبقه کارگر می دانید باید به پیام " پیام آندرو فرگوسن [۱]دبیر اتحادیه کارگران ساختمانی، جنگلبانی، معادن و انرژیCFMEU در ایالت نیو ساوث ویلز" با دقت گوش دهید. و سپس خبرهای چند روز گشته را از تحرکات کارگران جهان به خاطر آورید: " موج وسیع اعتراضات کارگری در آلمان " [2]، " ما یک یورو هم به سرمایه‌داران نمی پردازیم ٬ پیام اعتصاب کارگران و کارکنان یونان" [3]، " رانندگان قطارها در فرانسه اعتصاب کردند" [4] ، " قتل عام محترمانه و قانونی "کارگران" در کشور چین" [5]. در اولین برداشت، به این نتیجه خواهید رسید که بر خلاف تصورتان که می پنداشتید فقط سرمایه داران ایرانی و حکومت مذهبی وابسته به ایشان است که پاسخ خواسته های کارگری را با سرکوب و شلاق و سرنیزه می دهد، نظام سرمایه داری در سراسر دنیا، پاسخی جز زور و سرکوب برای کارگران جان به لب رسیده ندارد.
تبریک و تذکر یک نکته ” بی اهمیت”
بینا داراب زند
خبر تشکیل "سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه" همه ی فعالان کارگری را شاد نمود. مدت ها بود که طبقه کارگر در عین رشد کمی مبارزاتش، پیشرفت کیفی ای از خود نشان نمی داد. به علت شرایط مادی معیشتی، کارگران شاغل و در حال اخراج مجتمع ها و کارخانه ها مجبور به مبارزه می شدند. طبیعتاً برای پیشبرد مبارزه ی خود متحد شده و بعضاً نمایندگانی را نیز از میان خود برای پیشبرد مذاکرات و طرح دعوای شان با طرفیت کارفرما و یا نمایندگان حکومتی برمی گیزیدند، اما، به همان سرعت نیز، یا به علت دریافت بخشی از مطالباتشان و یا حتی فقط قول رسیدگی به خواسته هایشان و یا سرکوب اقدام متحدانه شان، پراکنده گشته و از ایجاد یک تشکل دائم و رسمی مستقل خود باز می ماندند. البته کوشش های متعددی برای بازگشایی سندیکاها و تشکلات قدیمی از طرف فعالان کارگری صورت گرفت که تنها نمونه ی نسبتاً موفق آن بازگشایی "سندیکای کارگران شرکت واحد…" در سال ۸۴ بود.
مجمع عموی “کمیته پیگیری” و “شورای همکاری”
بینا داراب زند
۲۹ مهر ۱۳۸۷
در روز جمعه گذشته ۲۶ مهرماه، دوازدهمین مجمع عمومی "کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری" در محلی از شهرستان کرج به صورت حضوری تشکیل شد. البته در چنین اوضاعی صرف اینکه این مجمع با حضور اکثریت اعضا آن بوقوع پیوست، خود دستاورد مهمی است، اما به جرأت می توان گفت که تصمیمات اتخاذ شده در این مجمع، آن را به عنوان نقطه ی عطفی در تاریخ اولین تشکل فعالان کارگری در دوران جدید مبارزه طبقاتی ثبت خواهد کرد.
سقوط ۲۰۰۸ و درس های آن
بینا داراب زند : مقدمه – بحران جامعه ی سرمایه داری برای کمونیست ها چیز تازه ای نیست و به این آگاهیم که چنین بحران هایی بصورت ادواری تکرار خواهند شد، مگر آنکه تضاد اصلی سرمایه داری، یعنی تولید اجتماعی شده با کنترل کنندگان بر ابزار تولید و روند و محصول آن به نفع تولید کنندگان حل شود.