بچه ام بود، سرش را بریدم، «ولی دم» هستم، شاکی هم ندارم!«سرکش» بود و مایه «سرافکندگی» بود! او را به علت «ننگین کردن شرافت و آبروی خانواده» کشتم! «ناموس، غیرت و غرور» خانواده لکه‏دار شده و حقش بود که به قتل برسد!«نجیب» نبود و پشت سرش حرف می زدند! فشار روحی و ترس از بی «آبرو» یی باعث شد که تصمیم بگیرم دخترم را بکشم! اگر مرد «شرم» را با خون نشوید، «بزدل» است و لیاقت زنده بودن ندارد؛ «کمتر» از سایر مردان است…. ادامه‌ی خواندن→