ویژگی اساسی چند سال اخیر جنب و جوش عظیم و اعتصابات گسترده کارگری علیه هجوم عنان گسیخته نظام سرمایه داری، به هستی و زندگی مردم بخصوص کارگران از طریق نابودی امنیت شغلی، تعطیلی گسترده موسسات تولیدی و اخراج و بیکارسازی کارگران میباشد. شدت سرکوب و حکومت نظامی در کارخانجات تاثیر گذار بزرگ مانند ماشین سازی ها و صنایع نفت و پتروشیمی، که حتی به تشکل های زرد دولتی هم اجازه فعالیت داده نمی شود، بازنشستگی، اخراج نسل کارگران پیشرو و حامل تجربه طبقاتی قبلی که این آگاهی را به نسل بعدی منتقل می کرد، و همچنین خطر اخراج، گرسنگی تزریقی در سایه قراردادهای سفید امضا و موقت با ارتش عظیم بیکاران، در کنارممنوعیت کوچکترین فعالیت قانونی در عرصه تشکل های سندیکایی و مطالبات صنفی، جنگ و گریز و مبارزات شبه پارتیزانی در خلاء حزب سیاسی و اتحادیه های سراسری شرایط حاکم بر جنبش کارگری میباشد. ادامهی خواندن